Του Θόδωρου Δραγκιώτη*
Αν κάποιος ασχοληθεί με τα πεπραγμένα αυτής της Κυβέρνησης, εύκολα θα καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα που έφτασα κι εγώ: οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανακαλύψει την φιλοσοφική λίθο, που αναζητούσαν μάταια οι αλχημιστές τον μεσαίωνα – πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό που βλέπουν όλοι, ότι κάθε θέμα που πιάνουν το μετατρέπουν σε στάχτη.
Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση της Εrnst & Young που συνοδεύει τον φρεσκοδημοσιευμένο ισολογισμό της ΔΕΗ, η μεγαλύτερη Ελληνική βιομηχανία ίσως “την τρέχουσα χρονιά βρεθεί σε κατάσταση αδυναμίας λειτουργίας“, όπως κομψά σημειώνεται.
Όπως λέει περίπου και το παλιό τραγουδάκι “πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης“. Τα ενδιαφέροντα της υπόθεσης είναι η προσπάθεια συσκότισης του γεγονότος με την διοχέτευση του κειμένου στην δημοσιότητα μεσάνυχτα, η αιδήμων σιωπή του Υπουργού και η άθλια ανακοίνωση της Διοίκησης, που όλα δείχνουν πως η Κυβέρνηση σκοπεύει να διαχειριστεί το θέμα: να ξορκίσει τα προβλήματα με την συνηθισμένη μπουρδολογική της λογοδιάρροια, πιστή στην πάγια αρχή της να επιμένει να προσπαθεί να βάψει αυγά με τα γνωστά παρεπόμενα της κατανάλωσης φασολάδας!
Φυσικά, για μας που αγωνιούμε για την επιβίωση της χώρας, οι καμπάνες κτυπούν δυνατά και μας καλούν να καταθέσουμε σκέψεις και ιδέες που ίσως βοηθήσουν.
Καταγράφω παρακάτω κάποιες ιδέες, κυρίως ως ερεθίσματα σκέψης. Ξέρω ότι πιθανή υλοποίηση τους απαιτεί μελέτες και εκτιμήσεις κόστους – οφέλους, ξέρω όμως επίσης ότι κάθε μελέτη ξεκινάει με μια μολυβιά, και κάθε μέρα που περνάει χωρίς αυτή την μολυβιά χάνεται και δεν ξαναγυρνάει.
(1) Η ΔΕΗ έχει γεράσει τεχνολογικά και χρειάζεται κατεπειγόντως επενδύσεις, και οι επενδύσεις θέλουν σχέδιο και, κυρίως, κεφάλαια. Δεν φαντάζομαι βέβαια ότι στην αγορά περισσεύει η διάθεση για τoτοποθετήσεις στην ΔΕΗ. Προτείνω λοιπόν την έκδοση ομολογιακού δανείου που θα απευθύνεται στους Έλληνες πολίτες. Αν η έκδοση συνοδεύεται απo πίνακα των επενδύσεων που θα χρηματοδοτηθούν, που θα είναι απόλυτα δεσμευτικός, πλήρης, σαφής και κοστολογημένος, θεωρώ ότι η έκδοση θα πετύχει.
(2) Το κόστος της επιχείρησης μπορεί να μειωθεί με αυξημένη συμβολή του νερού στην ηλεκτροπαραγωγή . Για να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται να επεκτείνουμε την εφαρμογή της νυχτερινής άντλησης προς τα ανάντη, του νερού που χρησιμοποιείται την ημέρα, σε όλα ει δυνατόν τα φράγματα. Πρέπει λοιπόν να μελετηθεί η κατασκευή κατάλληλων ταμιευτήρων ποδός και αντλιοστασίων παντού όπου έχουμε υδροηλεκτρικά φράγματα.
(3) Το μεγαλύτερο πρόβλημα για την ΔΕΗ,είναι το κόστος των δικαιωμάτων άνθρακα που αυξάνεται συνεχώς και θα συνεχίσει να ανεβαίνει με επιταχυνόμενο τρόπο. Κατεπείγει επομένως η προσπάθεια βελτίωσης του βαθμού απόδοσης των θερμοηλεκτρικών μονάδων.
Προτείνω να προκηρυχθεί διεθνής διαγωνισμός για την κατάθεση μελετών με μεθόδους που, είτε θα κατατείνουν στην βελτίωση της απόδοσης των συστημάτων, είτε στην δέσμευση ποσοστού από τα εκλυόμενα αέρια θερμοκηπίου. Υπάρχουν διεθνώς τεχνολογίες που έχουν εφαρμοστεί, υπάρχουν μεγάλα ερευνητικά κέντρα και σοβαρά Πανεπιστήμια. Χρειαζόμαστε συνέργειες και πρέπει να τις αναζητήσουμε.
(4) Βέβαια,υπάρχει πάντα η κουλτούρα του “δεν πληρώνω”. Φοβάμαι ότι χρειάζεται σκληρή αντιμετώπιση του φαινομένου, πριν καταλήξει κανείς στο τελευταίο προθανάτιο μέτρο, την εφαρμογή δηλαδή της μελέτης που η σημερινή διοίκηση είχε παραγγείλει στην Price Waterhouse, που προτείνει δρακόντια μέτρα που η αφροσύνη της σημερινής Διοίκησης (και παραδιοίκησης), έχει φέρει προ των πυλών. Καιρός να ξυπνήσει η ΓΕΝΟΠ. Αν δεν στηρίξει με επιμονή και ακόμη και με αυταπάρνηση μια σοβαρή νέα Διοίκηση, δεν υπάρχει ελπίδα .
*Ο κ. Θόδωρος Δραγκιώτης είναι πολιτικός μηχανικός, πρώην ΓΓ ΤΕΕ, πρώην Πρόεδρος ΔΣ του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας
