Η πρόθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη να επαναφέρει στην «πρώτη γραμμή» της κυβερνητικής ατζέντας μια σειρά θεμάτων, που έστω και έμμεσα, απαντούν στην κριτική, που δέχθηκε το προηγούμενο διάστημα, περί εγκατάλειψης βασικών προτεραιοτήτων της «γαλάζιας» παράταξης, έρχεται το τελευταίο διάστημα να «κουμπώσει» με βασικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησής του.
Μπορεί ο ίδιος να δήλωνε πάντα και σε κάθε τόνο, ότι οι αρχές και οι αξίες της παράταξής του διέπουν τη φιλοσοφία και τις πρακτικές της κυβέρνησης, δεν ήταν λίγες, ωστόσο, οι φωνές από το εσωτερικό της, που έκριναν διαφορετικά. Η κριτική για την ελληνοτουρκική προσέγγιση, το μεταναστευτικό ή τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ήταν ενδεικτικά στοιχεία, που «κλώτσησαν» σε έναν συγκεκριμένο πυρήνα του εκλογικού της σώματος.
Οι «απώλειες» προς τα δεξιά το «πιστοποίησαν». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ίσως επί της ουσίας να μην έχει αλλάξει τίποτα, όπως θα έλεγαν στενοί του συνεργάτες. Ακόμη κι έτσι, όμως, έχει αλλάξει ο τρόπος, με τον οποίο επικοινωνούνται συγκεκριμένες αποφάσεις και κατευθύνσεις, με το Μέγαρο Μαξίμου να απευθύνεται και σε ένα πιο συντηρητικό κοινό, που έως τώρα δεν έχει ενστερνιστεί ακραίες απόψεις και βρίσκεται «μετέωρο».
Η ελληνοτουρκική προσέγγιση αποτέλεσε βασικό σημείο κριτικής προς την κυβέρνηση από το «δεξιό» ακροατήριο, κριτική που ποτέ η κυβέρνηση δεν αποδέχθηκε.
Έτσι, πριν από λίγες ημέρες, σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού και ουσίας, αποτυπώνοντας επισήμως και μάλιστα σε ευρωπαϊκό κείμενο τα απώτατα δυνητικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, με πλήρη επήρεια της ηπειρωτικής χώρας και των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες, η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, με την υπογραφή των κυρίων Γεραπετρίτη και Παπασταύρου.
Στους χάρτες, που η χώρα υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ουσιαστικά αποτυπώνονται οι συμφωνίες οριοθέτησης Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών με την Ιταλία και την Αίγυπτο, «τέμνεται» το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενώ στις μη οριοθετημένες περιοχές αποτυπώνεται η μέση γραμμή που καθορίζει το εξωτερικό όριο της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Παράλληλα, ο χάρτης δείχνει 6 ναυτικά μίλια, όσον αφορά τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, με την επέκταση στα 12 να παραμένει, όμως, αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας.
Η κυβέρνηση δήλωσε ότι η Ελλάδα κλείνει εκκρεμότητες του παρελθόντος και υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα στην πράξη, υπενθυμίζοντας τη θέση της ότι το γεγονός ότι διαφωνούμε με την Τουρκία δε σημαίνει ότι δε συζητάμε, αλλά και ότι το ότι συζητάμε δε σημαίνει ότι κάνουμε εκπτώσεις από τις θέσεις μας. Η κίνηση έχει μια ξεχωριστή σημασία όσο είναι σε εκκρεμότητα η συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας και άρα μια νέα συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν.
Από την αρχή του έτους, η κυβέρνηση έθεσε σε πρώτη προτεραιότητα τις Ένοπλες Δυνάμεις, με ένα σχέδιο αλλαγών και ενίσχυσής τους.
Το 12ετές εξοπλιστικό πρόγραμμα, που ήρθε ως συνέχεια κινήσεων των τελευταίων ετών, όπως οι αμυντικές συμφωνίες ή η αγορά φρεγατών και αεροσκαφών, έφερε σε «πρώτο πλάνο» την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει περεταίρω στην ισχυροποίηση της άμυνας της χώρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε ο ίδιος την πρωτοβουλία να ενημερώσει σχετικά τη Βουλή και να δώσει έμφαση στις συγκεκριμένες αποφάσεις.
Η ενίσχυση των αμοιβών των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, που ανακοινώθηκε παράλληλα, επιβεβαίωσε την πρόθεση να στηριχθεί και το έμψυχο δυναμικό ακόμη περισσότερο.
Είναι προφανές ότι οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, που από τον ίδιο τον πρωθυπουργό χαρακτηρίστηκαν και ως τεκτονικές αλλαγές, ενδεχομένως να έκαναν αυτονόητες τις κινήσεις αυτές για κάθε κυβέρνηση, που η οικονομία της, της δίνει αυτές τις δυνατότητες, αποτελώντας έναν κρίσιμο κρίκο στην αλυσίδα, που διασφαλίζει την ενίσχυση της διεθνούς εικόνας της χώρας και την αναβάθμιση της στρατιωτικής της ισχύος.
Η φύλαξη των συνόρων αποτέλεσε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, από την πρώτη ημέρα διακυβέρνησης, απόλυτη προτεραιότητα. Ο φράχτης στον Έβρο ήταν ένα αρχικό βήμα προς την κατεύθυνση πιστοποίησης ότι η πολιτική της χώρας στο μεταναστευτικό αλλάζει.
Με τον τελευταίο ανασχηματισμό, στη θέση του υπουργού μετανάστευσης τοποθετήθηκε ο Μάκης Βορίδης, με μία από τις πρώτες του δηλώσεις να λέει ότι όποιος είναι παράνομα στη χώρα πρέπει να φύγει. Η πολιτική των επιστροφών αποτελεί πλέον τον κεντρικό άξονα της ελληνικής κυβέρνησης, σε μια στιγμή που η πολιτική αυτή υιοθετείται κατά κόρον και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά την καθιέρωση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, που προκάλεσε ένταση στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, ο υπουργός δικαιοσύνης, με τροπολογία, προχώρησε και στη νομοθετική ρύθμιση, που είχε προαναγγελθεί από την πρώτη στιγμή, προβλέποντας ότι τα ομόφυλα ζευγάρια ανδρών δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί με παρένθετη μητέρα, «απαντώντας» και στις τελευταίες επιφυλάξεις, που διατυπώνονταν.
Όλες αυτές οι πολιτικές ήταν απολύτως συμβατές με τις γενικές γραμμές της κυβέρνησης, έχει ενδιαφέρον ωστόσο, αν μπορούν να επηρεάσουν μέρος του εκλογικού σώματος, που αυτή την ώρα καταγράφεται στη «γκρίζα ζώνη», έχοντας πάρει αποστάσεις από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
