Η δισυπόστατη Ευρωπαϊκή Ένωση όταν θέλει μπορεί. Με εντυπωσιακή ταχύτητα αποφάσισε μέτρα κατά της Λευκορωσίας για την πρωτοφανή γκανγκστερική κρατική αεροπειρατεία στο αεροσκάφος της Rynair, και με αίτημα την απελευθέρωση του νεαρού δημοσιογράφου Ρόμαν Προτάσεβιτς.
Ούτως ή άλλως η πολιτική της ΕΕ είναι διαχρονικώς επιλεκτική μέχρι στραβισμού. Αποφάσισε άμεσα κυρώσεις και στην Ρωσία, είτε για τον Αλεξέι Ναβάλνι (ο οποίος σαφώς χρήζει αλληλεγγύης), είτε για την Ουκρανία, όταν η Μέρκελ έπεισε όλη την ΕΕ το 2014, επειδή ο Πούτιν είχε προσαρτήσει την Κριμαία και εισέβαλε στο Ντονμπάς της Ουκρανίας.
Η απόφαση είχε οικονομικές επιπτώσεις και στους Έλληνες αγρότες, όπως τους ροδακινοπαραγωγούς της βόρειας Ελλάδας, που εξήγαγαν στη Ρωσία. Όμως η πρώτη διδάξασα, καθόλου δεν ανέστειλε τα δικά της καλά και συμφέροντα.
Το Βερολίνο θα ολοκληρώσει το πρότζεκτ για τον Nord Stream 2 (εφοδιασμός με ρωσικό αέριο), παρά την δυσαρέσκεια των ΗΠΑ που θεωρούν ότι θα αυξηθεί η ενεργειακή εξάρτηση των ευρωπαϊκών χωρών από τη Μόσχα, και παρά τη δυσαρέσκεια αρκετών χωρών της ΕΕ. Η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί ότι ο αγωγός είναι σημαντικός για το εθνικό της συμφέρον, ενώ ο Γερμανός Πρόεδρος Σταινμάγερ είχε δικαιολογήσει την συνεργασία λέγοντας «το να καίμε γέφυρες με τη Ρωσία δεν αποτελεί ένδειξη ισχύος».
Ενεργή ήταν η ΕΕ - με την πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας - και στην πολυδιάσπαση των Βαλκανίων, την πληρωμένη με αίμα. Παρόλα αυτά η ένταξή τους στην ΕΕ καθυστερεί, και παρόλο που κατά το μάλλον ή ήττον, αυτά επιδεικνύουν θετικά δείγματα ανάπτυξης σε επί μέρους τομείς των οικονομιών τους, στη δημιουργία νέων υποδομών, ακόμη και στη μείωση της εγκληματικότητας (συγκριτικά πάντα, για Βαλκάνια μιλάμε).
Ακόμη και για τα Σκόπια, που έβαλαν τον Τσίπρα να τα αναγνωρίσει προκειμένου να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, επετεύχθη μόνο το πρώτο (και είναι άσχετο με τις αντιρρήσεις μας - που είναι προσωπικές- στο θέμα εθνικότητας και γλώσσας). Δεν παραγνωρίζουμε την αδικία που πλέον υφίστανται. Όμως η καθυστέρηση ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων μάλλον θα τροφοδοτήσει την πολιτική αστάθεια, την αύξηση των οικονομικών ανισοτήτων, και τη διεύρυνση ζωνών παρανομίας - ειδικά σε Μαυροβούνιο και Αλβανία.
Εκεί όμως που η πολιτική αμβλυωπία της Ένωσης βρίσκει τη… δοξαστική της επιβεβαίωση, είναι η σχέση με την Τουρκία, έναντι της οποίας δείχνει από υποτονική έως ασθενής.
Δυσαρεστήθηκε και επέβαλε μέτρα για τους Ναβάλνι και Προτάσεβιτς, αλλά δεν ενοχλείται διόλου για τους χιλιάδες δημοκρατικούς πολίτες, δημοσιογράφους, αξιωματικούς, ανθρώπους του πνεύματος, που δεινοπαθούν στις τουρκικές φυλακές. Ούτε φυσικά για τους Κούρδους που βρίσκονται εσαεί υπό εξανδραποδισμό. Προφανώς ο Ερντογάν δεν «κινείται σε ένα αυταρχικό καθεστώς μακριά από την Ευρώπη», όπως είχαν διαπιστώσει «κορυφαίοι αξιωματούχοι», για τον Πούτιν με αφορμή τον Ναβάλνι.
Δεν ενοχλήθηκε ούτε που η χώρα αποχώρησε από την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία προβλέπει ότι οι κυβερνήσεις θα καταρτίζουν νομοθεσία για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας και παρόμοιων εγκλημάτων (σε μια χώρα που 350 γυναίκες δολοφονούνται κάθε χρόνο σύμφωνα με τον ΠΟΥ).
Ενοχλήθηκε για την Κριμαία (που στο κάτω-κάτω είναι πρώην ρωσικό έδαφος), αλλά δεν ενοχλήθηκε για τις στρατιωτικές βάσεις της Τουρκίας σε πολλές χώρες (Λιβύη, Κύπρος, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λίβανο, Σουδάν, Σομαλία κ.α.), η την εμπλοκή της σε στρατιωτικές συγκρούσεις όπως σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ, και έμμεσα Αζερμπαιτζάν.
Ούτε ενοχλήθηκε εναργώς που ο Τούρκος Πρόεδρος έστελνε μισθοφόρους τζιχαντιστές στη Λιβύη. Και φυσικά δεν αντέδρασε, παρά με χλιαρές προειδοποιήσεις όταν το Ορούτς Ρέις έκανε αυθαίρετες έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ και σε μη κατοχυρωμένες θαλάσσιες ζώνες.
Πάσχουν επίσης από κώφωση όταν ο Ερντογάν (ο «Χαλίφης» κατά τη Μουσουλμανική Αδελφότητα), κατηγορεί την Ευρώπη ότι είναι… «ανοιχτή φυλακή για τα 35 εκατομμύρια μουσουλμάνων» και οξύνει τα πνεύματα, ισχυριζόμενος ότι «η εχθρότητα εναντίον του Ισλάμ είναι σοβαρή απειλή ασφάλειας για τους μουσουλμάνους που ζουν στην Ευρώπη»!
Και δεν κατανοούν ότι αυτά είναι η μαγιά που θα προετοιμάσει τις αυριανές κοινωνικές συγκρούσεις υπό τη μαντήλα της θρησκευτικότητας.
Η ΕΕ βοήθησε την Ελλάδα με πόρους. Δεν είμαστε καθ΄ έξιν μίζεροι. Αλλά απέχει πολύ από το να αποτελέσει μια ενιαία γεωπολιτική οντότητα.
ΥΓ: Τα ανωτέρω είναι δημοσιογραφικές παρατηρήσεις, που δεν φιλοδοξούν… να υποκαταστήσουν τους ειδικούς της γεωπολιτικής.
