Δε χαρακτηρίζω ολέθρια τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ μόνον απέναντι στην πατρίδα μας ή στο πολιτικό μας σύστημα. Θα αποβεί ολέθρια για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Με μαθηματική ακρίβεια θα το οδηγήσει στη σύνθλιψη μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων. Στις τρίτες εκλογές που θα διεξαχθούν, αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία στις δεύτερες, θα ψάχνουν να βρουν την ψήφο τους.
Εξαιτίας της στρατηγικής του Νίκου Ανδρουλάκη και των γηραιών συμβουλατόρων του, το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να καταχωρηθεί στη συνείδηση του απλού πολίτη ως το κόμμα της ακυβερνησίας, της πολιτικής αστάθειας και της οικονομικής αβεβαιότητας. Και για να το ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής και για πολλοστή φορά. Ουδείς απαιτεί από το ΠΑΣΟΚ να βγει και να πει με ποιον θα συνεργαστεί μετεκλογικά. Όποιος έχει παρόμοια απαίτηση είναι είτε αφελής είτε κακόπιστος.
Αυτό που θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει με τον πιο σαφή τρόπο ο Ν. Ανδρουλάκης είναι πως «δεν θα αφήσουμε την πατρίδα μας ακυβέρνητη. Είμαστε το κόμμα που εγγυάται την πολιτική σταθερότητα.» Τελεία, παύλα και τίποτα παραπάνω.
Αντί αυτής της καθαρής πολιτικής γραμμής ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, με έντονο το στοιχείο του μικρομεγαλισμού, δήλωσε αλαζονικά πως πρωθυπουργός δεν θα είναι ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπας. Δεν αντιλήφθηκε αυτός και οι συμβουλάτορες του πως έτσι αυτοπαγιδεύονται, γιατί πολύ σύντομα θα κληθούν να απαντήσουν στο ερώτημα που θα τους θέσει ο κοινός νους:
Η Νέα Δημοκρατία προτείνει για πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τον Τσίπρα.
Εσείς ποιον προτείνετε;
Σε ένα πρωθυπουργοκεντρικό πολιτικό σύστημα ο Ν. Ανδρουλάκης δεν μπορεί να πετάξει την μπάλα στην κερκίδα. Θα πρέπει να απαντήσει. Τον εαυτό του; κάποιον άλλον; Ποιος θα είναι αυτός ο κάποιος άλλος; Το ονοματεπώνυμό του. Να ξέρει ο κόσμος τι ψηφίζει.
Σε αυτό ακριβώς το αδιέξοδο τον έχουν οδηγήσει όσοι τον συμβουλεύουν στο ΠΑΣΟΚ. Πιστεύουν πως με τα διλήμματα της δεκαετίας του 1970 και του 1980 μπορούν να λύσουν τα προβλήματα του 2022. Δεν πήραν χαμπάρι πως σήμερα είναι άλλα τα διλήμματα και άλλα τα αιτήματα των πολιτών.
Εκτός αν εκτιμούν πως με τη θυματοποίηση, λόγω των υποκλοπών, θα αυξήσουν την πολιτική επιρροή του ΠΑΣΟΚ. Η θυματοποίηση, στην καλύτερη περίπτωση, προκαλεί μόνο συμπάθεια. Και ο Κύρκος το 1977 ήταν ιδιαίτερα συμπαθής, αλλά η παράταξή του έλαβε 2,5%.
Είναι σταθερή η θέση μου πως η κανονικότητα θα επανέλθει στην πολιτική ζωή του τόπου, μόνον όταν το ΠΑΣΟΚ αναδειχθεί σε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η πηγή της ανωμαλίας βρίσκεται στην παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη θέση. Άλλωστε, αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά και φρόντισε να μας το υπενθυμίσει και ο Α. Τσίπρας με το προχθεσινό άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών. Ένα άρθρο για το οποίο δεν είπε λέξη η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αν και σε αυτό αποτυπώνεται το ολοκληρωτικό κράτος που θέλει να εγκαθιδρύσει ο Τσίπρας με τον Πολάκη.
Δυστυχώς, ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο περίγυρός του, με τον πολιτικό τους λόγο, οδηγούν το κόμμα τους στη συρρίκνωση γιατί η βάση του ΠΑΣΟΚ, στη συντριπτική πλειοψηφία της, είναι και παραμένει πιστή στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Με την τεχνητή πόλωση το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να απωλέσουν ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της βάσης.
Ο μικρομεγαλισμός και η αλαζονεία είναι κακοί σύμβουλοι. Και ακόμα χειρότεροι σύμβουλοι αυτοί που επιζητούν τη νεκρανάστασή τους εις τας δυσμάς του βίου τους.
