Τη λαϊκή ρήση «όποιος βιάζεται σκοντάφτει» ήρθε να επιβεβαιώσει το ΠΑΣΟΚ στην προσπάθειά του να υπερκεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ (και την πρότασή του δυσπιστίας προς την κυβέρνηση), και να τον σύρει πίσω του στη δική του πρόταση προανακριτικής για τον υπουργό παρά τω πρωθυπουργώ Χρήστο Τριαντόπουλο.
Ενώ ολοκληρώνεται η επεξεργασία του νομικού κειμένου, όπως έκανε χθες γνωστό ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Δημήτρης Μάντζος, ήρθε η πρώτη απογύμνωση της υποθετικά καλής πρόθεσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από ένα πρόσωπο που δικαιούται να μιλάει.
Είναι ο Νίκος Πλακιάς. Δικαιούται γιατί έχασε δύο κόρες και ανιψιά στο φρικαλέο δυστύχημα. Και προφανώς γιατί ουδείς πέραν των συγγενών, ενδιαφέρεται περισσότερο για την απόδοση δικαιοσύνης.
Δικαιούται επίσης γιατί κάτι περισσότερο θα γνωρίζει εκ των έσω επί των στοιχείων, από όλους εμάς τους παρατηρητές ή από τους αλλόφρονες φανατικούς που ανέλαβαν εργολαβικά την «απόδοση δικαιοσύνης», παραβλέποντας την περάτωση της διαδικασίας από τον ανακριτή και παραγνωρίζοντας τα στοιχεία που αυτή θα προσκομίσει.
Ο κ. Πλακιάς, χαρακτήρισε «εντελώς άστοχο αυτή τη στιγμή» να ζητηθεί Προανακριτική, και ζήτησε από τον Ανδρουλάκη «να μη ρίξει στα βράχια» όλες τις προσπάθειες που οι συγγενείς των νεκρών έκαναν έως τώρα. Παράλληλα προέτρεψε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να στείλει «κανένα νομικό να δει πού έχει φτάσει η δικογραφία».
Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως έστειλε νομικό. Σύμφωνα με αποκάλυψη της Ολγας Γεροβασίλη, το κόμμα έλαβε γνώση της αρχικής δικογραφίας αλλά και των συμπληρωματικών στοιχείων αμέσως μετά τη διαβίβασή τους στη Βουλή - έτσι διέψευσε εμμέσως και την καταγγελία περί «απόκρυψης» από τον πρώην πρόεδρο Κ. Τασούλα.
Παράλληλα εξέφρασε τον προβληματισμό της για την επιλογή του ΠΑΣΟΚ να καταθέσει πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής για το «μπάζωμα». Όπως είπε, από το σύνολο των ποινικών στοιχείων που περιλαμβάνει η σχετική δικογραφία που βρίσκεται στη Βουλή, προκύπτουν μόνο ενδεχόμενες πλημμεληματικές ευθύνες.
Ωστόσο, διαβεβαίωσε ότι το κόμμα της θα ψηφίσει την πρόταση, παρότι όπως είπε εν τη ροή του λόγου της «υπάρχει κίνδυνος να κλείσει μια υπόθεση γρήγορα χωρίς να υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα» (προφανώς θα ψηφίσουν για να μην κατηγορηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ότι συμβάλει στη «συγκάλυψη» από αυτούς που ο ίδιος αφήνιασε με καταγγελίες περί συγκάλυψης).
Η Γεροβασίλη είναι από τα σοβαρά πρόσωπα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ουδείς μπορεί να γνωρίζει, αν αυτά τα δήλωσε χάριν αληθείας ή για να αποδυναμώσει την πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε παρότι τάσσεται κατά της (πρόωρης) προανακριτικής του ΠΑΣΟΚ, τάσσεται υπέρ της (υπερπρόωρης αφού δεν έχει ολοκληρωθεί η έρευνα του ανακριτή) εξεταστικής που ζητάει το κόμμα της. Ίσως για να μη διασπάσει την κομματική γραμμή.
Πάντως, ο πρόεδρος Φάμελλος ένιωσε ότι έσπασε την κομματική γραμμή και έσπευσε να την «αδειάσει», λέγοντας ότι έχουν προκύψει νέα στοιχεία (πανηγύρι!).
Φάμελλος και Γεροβασίλη ανήκουν σε ένα κόμμα που πρώτο και κραυγαλέα πολιτικοποίησε το τραγικό γεγονός, βαδίζοντας στα ένδοξα χνάρια του τσιπρικού ΣΥΡΙΖΑ των πλατειών. Η κομματική εργαλειοποίηση του θανάτου δεκάδων νέων παιδιών αναδύεται από την κυνική δήλωση του ανωτάτου στελέχους και πρώην βουλευτή, Κώστα Ζαχαριάδη.
Χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης δήλωσε ότι το μήνυμα του κόσμου που βγήκε στους δρόμους είναι «να πέσει η κυβέρνηση και να πάμε σε εκλογές». Έτσι ερμήνευσε τη θλίψη, τη συγκίνηση και το πάνδημο αίτημα για δικαιοσύνη.
Ωστόσο, δεν τα ερμήνευσε έτσι ο προαναφερόμενος κ. Πλακιάς, που «προκάλεσε» τον Ζαχαριάδη λέγοντας: «Αν θέλει αυτό το μήνυμα ο κ. Ζαχαριάδης, να κατεβάσει αυτός τον κόσμο στο Σύνταγμα με αυτό το αίτημα, να δούμε πόσοι θα πάνε».
Παρά τα όσα περάσαμε ως κοινωνία και πολιτικό σύστημα την εποχή που το θυμικό υπερνίκησε το ορθολογικό, δεν ωριμάσαμε. Το λεγόμενο «λαϊκό κίνημα» έχει τη δική του άποψη περί δικαιοσύνης που ενίοτε αγγίζει τα όρια της αυτοδικίας, προβάλλοντας ως αδιαπραγμάτευτη τη δική του «αλήθεια». Και οι συνετείς προτροπές για εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη, ερμηνεύονται ως φιλοκυβερνητικές προτροπές για άκριτη αποδοχή των αποφάσεών της.
Όμως πόσο άκριτη αποδοχή των δικαστικών αποφάσεων θα υπάρχει σε μια δίκη που περιλαμβάνει άνω των 40 κατηγορουμένων, στην οποία θα συμμετάσχουν άνω των 250 δικηγόρων, και την οποία θα παρακολουθούν άγρυπνα όλα τα ΜΜΕ, όλων των πολιτικών αποχρώσεων;
