«Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί» λέει ο λαός, μία παροιμία που βρίσκει απόλυτη ταύτιση με την εικόνα που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά από τις εκλογές του Ιουλίου 2019. Η εμμονή του Αλέξη Τσίπρα να ξεχνάει, προφανώς εσκεμμένα, ότι το κόμμα του κυβέρνησε, δημιουργεί στην Κουμουνδούρου σοβαρά προβλήματα και βάζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο επίκεντρο έντονης κριτικής από κυβερνητικά στελέχη.
Πρόσφατο παράδειγμα τα όσα υποστήριξε ο πρώην πρόεδρος του κοινοβουλίου Νίκος Βούτσης, ο οποίος ζήτησε την παραίτηση του προέδρου του ΕΣΡ, εκτοξεύοντας μάλιστα πυρά εναντίον των καναλιών. Ακόμα λοιπόν και σε αυτή την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί «επιλεκτική» μνήμη και τα πεπραγμένα του για μία ακόμα φορά αποδομούν την όποια προσπάθεια άσκησης αντιπολίτευσης.
Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έκανε το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες που κρίθηκε αντισυνταγματικός , την περίοδο μάλιστα που πραγματοποιούνταν όλες εκείνες οι συναλλαγές της τότε κυβέρνησης από το «μαγαζί» του Νίκου Παππά με τον κ. Καλογρίτσα, με τα βοσκοτόπια και τις μαύρες χρηματοδοτήσεις, σύμφωνα πάντα με τις καταγγελίες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας .
Σύμφωνα με την εκτίμηση που κυριαρχεί στην ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αντιληφθεί ότι η αντιπολιτευτική του τακτική δε φέρνει αποτελέσματα γι' αυτό και επιχειρεί να «τρομοκρατήσει» τα κανάλια προκειμένου να κερδίσει μικροκομματικά οφέλη.
Αυτό που προσπαθούν στον ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν, με την παρέμβαση Βούτση στο κοινοβούλιο αλλά και με την ανακοίνωση που προηγήθηκε, είναι να στοχοποιήσουν και να πιέσουν τα κανάλια.
Το μόνο που δεν ζητάνε (ακόμα) είναι να φτιάχνουν το θεματολόγιο και να υπαγορεύουν ποια θέματα θα παίζουν και με ποια σειρά και ποια θα μένουν στο ράφι. Αυτά δηλαδή που έκαναν ως κυβέρνηση και άλλα που ήθελαν να κάνουν αλλά δεν μπόρεσαν ή δεν πρόλαβαν. Το κακό πάντως για τον Αλέξη Τσίπρα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον έχει να αναμετρηθεί με έναν πολύ δυνατό αντίπαλο, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ που κυβέρνησε. Σε κάθε κριτική που θα κάνει ο τέως πρωθυπουργός αναπόφευκτα θα έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό και με την συγκατοίκηση των περίπου τεσσάρων ετών με τον Πάνο Καμμένο. Μία περίοδο που μπορεί επιμελώς να θέλουν να ξεχάσουν στην Κουμουνδούρου, όμως ό,τι γράφεται δε ξεγράφεται, όσο και αν ο κ.Τσίπρας θέλει να το παραβλέπει.
