Το χολερικό κλίμα φεύγει μαζί με τον Αύγουστο και έρχεται η πολιτική. Έρχονται οι μεταρρυθμίσεις στις οποίες θα κληθούν να τοποθετηθούν όλα τα κόμματα. Επιτέλους θα γίνει μια πολιτική συζήτηση.
Αυτή η κυβέρνηση ψηφίστηκε για να κάνει μεταρρυθμίσεις. Να κάνει τις τομές που απαιτούνται σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Και είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει σε αυτές τις τομές, αν θέλει να φανεί συνεπής πρωτίστως προς το 40,5% που την ψήφισε.
Διαβάζω πως θα κατατεθεί στη Βουλή, εντός του προσεχούς δεκαπενθημέρου, το εργασιακό νομοσχέδιο που ήδη βρίσκεται στη φάση της διαβούλευσης. Τι ρυθμίζει; Διευθετεί τον χρόνο εργασίας με ατομική σύμβαση, θεσπίζει την εξαήμερη εργασία με αυξημένο ημερομίσθιο κατά 40%, συμβάσεις κατά παραγγελία και μηδενικών ωρών, αλλά με ρήτρες για να αποφευχθούν οι περιπτώσεις καταχρήσεων αυτής της ρύθμισης, ενώ προβλέπει επίσης τη δυνατότητα ο εργαζόμενος να απασχολείται σε πολλούς εργοδότες.
Αυτό το νομοσχέδιο του Αδώνιδος Γεωργιάδη ουσιαστικά αφορά την κύρωση σχετικής κοινοτικής οδηγίας για τη διαφάνεια στους όρους της εργασίας. Σε διαφορετική περίπτωση η Ελλάδα θα κινδύνευε να παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Είναι μια σημαντική μεταρρύθμιση, καθώς φέρνει στο φως της νομιμότητας πρακτικές που υπήρχαν στο σκοτάδι της μαύρης οικονομίας, χωρίς καμία προστασία για τους εργαζόμενους.
Διαβάζω επίσης πως σχεδιάζεται η ίδρυση μη κρατικής Ιατρικής Σχολής με τη σύμπραξη ενός επενδυτικού fund με ένα μη κρατικό πανεπιστήμιο της Κύπρου. Προς τούτο θα έρθει στη Βουλή σχετική νομοθετική ρύθμιση, ενώ η αναγκαιότητα αναθεώρησης του άρθρου 16 παραμένει ισχυρή. Εφ΄όσον υλοποιηθεί αυτός ο σχεδιασμός θα είναι μια σημαντική τομή όχι μόνον για την Ανώτατη Εκπαίδευση, αλλά και για την εθνική οικονομία.
Θα σταματήσει η οικονομική αιμορραγία χιλιάδων νοικοκυριών των οποίων τα παιδιά σπουδάζουν σε πανεπιστήμια βαλκανικών κρατών ή κρατών της ανατολικής Ευρώπης, ενώ συγχρόνως, όπως γίνεται με όλες τις επενδύσεις, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας επιστημονικού και διοικητικού προσωπικού. Ας δούμε επιτέλους, χωρίς τους φακούς της ιδεοληψίας, τι γίνεται στην Κύπρο, στη Σλοβακία, στη Βουλγαρία.
Αντιρρήσεις και αντιδράσεις θα υπάρξουν. Η Αριστερά θεωρεί τα εργασιακά προνομιακό της πεδίο, διότι πιστεύει πως μόνον αυτή προστατεύει τα συμφέροντα των εργαζομένων, ενώ στην Ανώτατη Εκπαίδευση δε θέλει να αλλάξει τίποτα, καθώς το νέο δε θα μπορεί να το ελέγξει. Η ακινησία στα ΑΕΙ συμφέρει στην Αριστερά. Δε διαταράσσονται βολικές ισορροπίες και κυρίως δεν αμφισβητείται το βασικό της ιδεολόγημα για τη δημόσια Παιδεία. Είναι ικανοποιημένη με τις κουρελούδες στις προσόψεις των πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων, με τους μπαχαλάκηδες, με τις συναλλαγές φοιτητικών παρατάξεων με καθηγητές, με το δημοκρατικό 5.
Στη βουλή θα γίνουν έντονες συζητήσεις, αφού όλα τα κόμματα θα τοποθετηθούν επί των νομοσχεδίων. Θα πάρουν θέση και αυτό ακριβώς είναι η πολιτική. Η πρόκληση για τα κόμματα να συνταχθούν με μεταρρυθμίσεις που έχουν ωριμάσει στην ελληνική κοινωνία. Επάνω σε παρόμοια νομοσχέδια θα φανεί ποιο κόμμα είναι προοδευτικό - μεταρρυθμιστικό και ποιο συντηρητικό-αναχρονιστικό. Η κυβέρνηση από αυτές τις διαδικασίες θα βγει πολλαπλά ενισχυμένη.
