Έλαβε τις ψήφους του 56% των ψηφοφόρων στις διαδικασίες που είχε επιλέξει το κόμμα του για τη διεκδίκηση της προεδρίας; Ναι. Συγκρούστηκε σε αυτήν την προσπάθεια του, με τη βαθιά αριστερή ψυχή του Σύριζα και νίκησε; Ναι. Βρέθηκε με τον πρώην στενό προεδρικό μηχανισμό, στο πλάι του; Ναι. Τα υπόλοιπα, είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Όλοι όσοι αναμένουν πως κάτι μπορεί να αλλάξει σύντομα, «πλανώνται πλάνην οικτράν». Η δήλωση του Στέφανου Κασσελάκη ότι δεν έχει ανάγκη να πάρει την άδεια κανενός από οποιοδήποτε όργανο από τη στιγμή που ήταν εναντίον του στην προσπάθεια του να κερδίσει την ηγεσία του κόμματος, τα λέει όλα.
Ο άνθρωπος που το 2007 αρθρογραφούσε υπέρ της εφαρμογής του οικονομικού πρότυπου του Ρεπουμπλικάνου Πρόεδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν στην Ελλάδα, που το 2008 μοίραζε φυλλάδια του υποψήφιου τότε Γερουσιαστή του Δημοκρατικού κόμματος Τζο Μπάιντεν, που το 2010 εμφανιζόταν εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους της ΝΥ δηλώνοντας party affiliation (σύνδεση με κόμμα) τους Ρεπουμπλικανούς, που το 2012 αρθρογραφούσε υπέρ των απολύσεων στο Ελληνικό Δημόσιο θεωρώντας πως οι 15.000 απολύσεις ήταν λίγες και που το 2016 είχε υποστηρίξει την υποψηφιότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, κινείται με την άνεση οδοστρωτήρα εντός του Σύριζα επιδιώκοντας εκκαθαρίσεις και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες, υποστηριζόμενους από τα πρωτοπαλίκαρα του Αλέξη Τσίπρα.
Το «μπαμπά, μιλάω», με το οποίο παρατήρησε προ ημερών τον πατέρα του, ο νέος αρχηγός του Σύριζα, στο εσωτερικό του κόμματος του έχει μετατραπεί στο «μόνο εγώ μιλάω». Εξ ου και οι αναφορές στην αδιαμεσολάβητη επαφή, εκπροσώπηση και επικοινωνία με τα μέλη του κόμματος, μακριά από κομματικά όργανα και θεσμοθετημένες διαδικασίες. Όλα θα γίνονται μέσω του isyriza.
Και αυτό φάνηκε στη πράξη. Απέφυγε να συμμετάσχει δια ζώσης στις διαδικασίες των κομματικών οργάνων τη στιγμή που ο Σύριζα βράζει μετά την εκ νέου αποτυχία στις εκλογές. Και τη στιγμή που έχει πιάσει φωτιά στη γεωπολιτική γειτονιά μας.
Απέφυγε τις εσωκομματικές διαδικασίες διότι είχε να ταξιδέψει στις ΗΠΑ για να φέρει τα χειμωνιάτικα ρούχα και να επιστρέψει νυμφευμένος. Και για την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ και την απάντηση του Ισραήλ, βρήκε να γράψει μια ανάρτηση εφηβικής βαρύτητας και να κάνει μια μουσική αφιέρωση, θυμίζοντας μας τα χρόνια της άγουρης εφηβείας και των πειρατικών ραδιοφωνικών σταθμών.
Φυσικά και δεν έχω να ρίξω ούτε να δάκρυ για τους δυστυχισμένους συντρόφους του Σύριζα, που έχασαν το κόμμα τους μέσα από τα χέρια τους. Οι αμεσοδημοκρατικές πομφόλυγες, οι απολίτικες θέσεις τους και οι λαϊκίστικες κορόνες με τις οποίες είχαν δηλητηριάσει το πολιτικό σκηνικό από το 2012 και μετά, επιστρέφουν ενισχυμένες και πέφτουν στα κεφάλια τους, από έναν πολιτικό που παρουσιάζει μια υβριδική πολιτική εικόνα με στοιχεία από Ντόναλντ Τραμπ, Χαβιέρ Μιλέι και Πέπε Γκρίλο.
Δεν τους λυπάμαι καθόλου τους σύντροφους, που έχουν απωλέσει το Ιερό Δισκοπότηρο της Αριστεροσύνης. Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν. Και θα νοιώσουν βαθιά στο πετσί τους, το «μόνο εγώ μιλάω».
Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα κρατήσει αυτή η φάρσα. Αυτή η κωμωδία. Εκείνο που μας φοβίζει είναι ο κίνδυνος επέκτασης αυτού του μοντέλου. Η ευκολία με την οποία αναδείχτηκε αυτός ο άνθρωπος στην ηγεσία ενός κόμματος, έστω και του Σύριζα, τρομάζει.
Ο τρόπος με τον οποίο τα νέα ψηφιακά μέσα μαζί με τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης, κατάφεραν μέσα σε ένα μήνα να προβάλουν με τόση επιτυχία ένα πρόσωπο, άσχετο με την εγχώρια πολιτική σκηνή, άσχετο με την Αριστερά, άσχετο με την ελληνική πραγματικότητα, που έγινε αρχηγός κόμματος, προβληματίζει. Και κέρδισε προβάλλοντας χαρακτηριστικά και έννοιες όπως νέος, άφθαρτος, άγνωστος, απολίτικος, αυτοδημιούργητος, οικονομολόγος πρώην χρηματιστής, πρώην εφοπλιστής, τόσο εύπορος που δεν έχει ανάγκη να εργάζεται, χωρίς κοινωνικά ταμπού.
Φυσικά εντός του Σύριζα τον στήριξε το βαθύ προεδρικό περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα. Τι θα συμβεί άραγε να στην ελληνική πολιτική σκηνή εμφανιστεί κάποιος με παρόμοια χαρακτηριστικά, που να διαθέτει τη στήριξη ισχυρών επιχειρηματικών, οικονομικών και επικοινωνιακών συμφερόντων;
