Του Γιάννη Σιδέρη
Ανυποψίαστοι όντες δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή μας ότι η καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ σκιρτά από μεγάλη αγάπη για το ΠΑΣΟΚ (αυτό που κατά τον Φίλη βρωμάει). Γνωρίζαμε, από τις δικές τους αναλύσεις, ότι για την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κόμμα του μικροαστικού λαϊκισμού, που λειτούργησε ως αντιδραστικό ανάχωμα στην μεταχουντική κίνηση των μαζών να ορμήσουν στην Αριστερά.
Αφελείς όντες, ξαφνιαστήκαμε όταν ακούσαμε τον Αλέξη Τσίπρα να αναφέρει στην Κεντρική Επιτροπή την εμβληματική φράση του Αντρέα για «μη προνομιούχους». Και αυτό υποτίθεται ότι για την αριστερά ήταν μια μη ταξική οριοθέτηση της κοινωνίας (όντως έτσι ήταν), και γι αυτή την ομογενοποίηση τον κατηγορούσαν ακόμη και για «Περονισμό».
Αλλά ο κ. Τσίπρας και η Κ.Ε. μας αποκάλυψαν το λάθος μας. Εξ ου και στη διακήρυξη που ενέκριναν και αφορά το «κάλεσμα» για την ένταξη στον ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία περιγράφονται «οι λαμπρές παραδόσεις της Αριστεράς» από τις οποίες αντλεί έμπνευση (ΕΑΜ, Εθνική Αντίσταση, αντιδικτατορικός αγώνας, Πολυτεχνείο, μεταπολιτευτικός ριζοσπαστισμός), ξάφνου ενετάχθησαν και οι αγώνες του 114, αλλά και η νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981. Μάλιστα της περιποιούν μεγίστη τιμή χαρακτηρίζοντάς την ως «μεγάλη δημοκρατική έκρηξη του 81».
Φυσικά αυτά δεν είναι από προσήνεια προς εκείνους τους Πασόκους που μαθημένοι από εξουσία έτρεξαν να βρουν στέγη, όταν είδαν το κόμμα τους να ταλανίζεται και να παραπαίει. Είναι κυρίως έκκληση προς τις «μάζες», των Πασόκων ψηφοφόρων αλλά και το πλήθος των συνδικαλιστικών και αυτοδιοικητικών στελεχών του. Αφού τόσα χρόνια δεν μπόρεσαν να φτιάξουν δικά τους στελέχη, η λύση είναι εκτός από βουλευτές και ψηφοφόρους να δανειστούν και κοινωνικά στελέχη.
Γι αυτό και χθες στο φεστιβάλ νεολαίας ξεπατίκωσε πάλι τον Αντρέα, με το τρίπτυχο του αρχαϊκού ΠΑΣΟΚ για λαϊκή κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη, συμπληρωμένο με το μαρξιστικό της «κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».
Αυτά τα λέει ο αρχηγός ο οποίος κατά τον πρώην σύντροφό του Παναγιώτη Λαφαζάνη, συμπεριφέρεται αρκετά πιο καθεστωτικά και συστημικά από ό,τι όταν ήταν στην κυβέρνηση . Δεν είναι τυχαίο - κατά τον ίδιο - που έσπευσε στη λίμνη Κόμο, «σε μια λέσχη μυστικών διαβουλεύσεων των ισχυρών της παγκοσμιοποίησης χειρότερη από τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ»!
Χθες στο φεστιβάλ ο κ. Τσίπρας ζήτησε από τον λαό πρόγραμμα «αντίστασης και πάλης», για να μην περάσουν τα μέτρα της κυβέρνησης, ενώ την ημέρα που είχαμε δύο νεκρούς στη Μόρια (που το κόμμα του δημιούργησε), προέτρεψε γιατρούς και εκπαιδευτικούς να επιδοθούν σε κοινωνική ανυπακοή προς την κυβέρνηση, σε θέματα που αφορούν το μεταναστευτικό!
Κατά τα πρότυπα του Αντρέα κήρυξε αυτοοργάνωση με το σύνθημα «Πάρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σου», αλλά σε όλη την ομιλία δεν υπήρξε νύξη αυτοκριτικής. Αντιθέτως ο οξύς λόγος του δείχνει σαν να γυρίζει στον ΣΥΡΙΖΑ 2010-14. Οσο για τη Novartis, υποστήριξε ότι «Στήνουν διώξεις φαρσοκωμωδίας ( οι νυν, όχι αυτός με των υπερθέαμα των δέκα καλπών στη Βουλή) ώστε να συγκαλύψουν τα σκάνδαλα και να διώξουν τους διώκτες φαύλων πολιτικών που ζημίωσαν το δημόσιο ταμείο». (οπότε η κυβέρνηση δεν έχει παρά να ξεκινήσει πάραυτα την προανακριτική για να έρθει εις επίγνωσιν του λαού αν στήνει δίκες φαρσοκωμωδίας ή όχι).
Είναι αρκετά δύσκολο για τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Ο Αντρέας επιτίθετο στην πολιτική της Δεξιάς. Δεν στοχοποιούσε πρόσωπα, ούτε στοχοποιούσε τα Μέσα Ενημέρωσης (όπως έκανε πάλι χθες ο Αλέξης), ακόμη και τα κίτρινα που υπερέβαιναν κάθε δεοντολογία στην κριτική τους. Ο Αντρέας και τα στελέχη του δεν εξέπεμπαν την εχθροπάθεια, το μίσος που εκπέμπει ο ανώριμος ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμη και στην… ηρωική εποχή… του μουστακιού και του ανοιχτού πουκάμισου (πριν αντικατασταθούν από αρμάνι), οι Πασόκοι, χωρίς να έχουν εντρυφήσει στα ανώτερα μαθήματα των θεωρητικών του μαρξισμού, όπως υποτίθεται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (υποτίθεται λέμε), εξέπεμπαν τον ανθρωπισμό και τον πολιτικό πολιτισμό του λαϊκού ανθρώπου της γειτονιάς.
Ο Τσίπρας φέρεται λες και είναι περικυκλωμένος από εχθρούς. Δεν είναι μόνο από την απελπισία επειδή έμεινε χωρίς πολιτικούς και μηντιακούς συμμάχους. Μόνος του το κατάφερε και αυτό, όταν έβριζε τους άλλους προδότες, και όταν περίμενε να καρπίσουν τα βοσκοτόπια Καλογρίτσα. Τώρα είναι μόνος, δεν υπάρχουν «Πάνοι», δεν υπάρχουν σύμμαχοι. Μένει μόνο ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ που μπορεί να προσελκύσει. Αλλά και αυτός ο κόσμος στερεύει πια. Πέρασε η εποχή του.
