Ο Ανδρουλάκης μεταξύ σφύρας και άκμονος
Γιώργος Κονταρίνης/Eurokinissi
Γιώργος Κονταρίνης/Eurokinissi

Ο Ανδρουλάκης μεταξύ σφύρας και άκμονος

Το ΠΑΣΟΚ αρπάχτηκε απεγνωσμένα από την τραγωδία των Τεμπών, σαν σε σωσίβιο, ακολουθώντας τα βήματα σύμπασας της αντιπολίτευσης.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε τα Τέμπη ως «επιτομή της θεσμικής παρακμής» και επιτέθηκε με σφοδρότητα στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Επέμενε στην επιχείρηση συγκάλυψης, λέγοντας ότι «δεν υπάρχει παραπλανημένος πρωθυπουργός. Υπάρχει πρωθυπουργός ενορχηστρωτής».

Είχε εν μέρει δίκιο λέγοντας «ο πρωθυπουργός έβγαλε από την πρώτη στιγμή πόρισμα» αλλά το χάνει παντελώς όταν μιμείται τον ΣΥΡΙΖΑ και την ακραία Αριστερά στην απαλλαγή του σταθμάρχη, λέγοντας ότι «επί δύο χρόνια ακούγαμε την ίδια προπαγάνδα για ότι φταίει για όλα ο σταθμάρχης».

Το πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ θα αναδυθεί κατά τη διάρκεια της δίκης. Εάν τα νέα στοιχεία που έρχονται στη δημοσιότητα αποδειχθούν αληθή (λέμε «εάν»), θα αλλάξει άρδην το σκηνικό της ενορχηστρωμένης κατηγορίας για ενορχηστρωμένη συγκάλυψη.

Και τότε οι αψίκοροι κατήγοροι θα είναι υποχρεωμένοι να δώσουν λόγο ενώπιον των οπαδών τους. Και φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Βελόπουλος ουδέν πρόβλημα θα έχουν.

Οι οπαδοί του Βελόπουλου ούτως ή άλλως ρέπουν από φύση στη συνωμοσιολογία, και θα παραμείνουν ανέγγιχτοι. Αμετάπειστοι θα παραμείνουν και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς αποτελούν ένα κράμα πηγαίου φανατισμού, προσήλωσης στο «κόμμα της Αριστεράς» και αντι-Μητσοτακικού μίσους.

Όμως οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ (κατά την ταπεινή μας γνώμη) είναι οι πλέον κριτικοί και μετριοπαθείς, και ο Ανδρουλάκης θα κληθεί να απολογηθεί για την αφρώδη καταγγελιολογία του, εάν αυτή αποδειχθεί σκέτος αφρός χωρίς περιεχόμενο.

Ο Ανδρουλάκης κινδυνεύει να βρεθεί εκτεθειμένος ως αναξιόπιστος, για τους ίδιους λόγους που οι Φάμελλος και Βελόπουλος θα δρέπουν φαντασιακές «αντιστασιακές» δάφνες.

Κατά τα άλλα η Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ κύλισε σε ατμόσφαιρα αγωνίας για το μέλλον και κατήφειας για το παρόν του κόμματος.

Είχε όμως και τη σουρεαλιστική της σκηνή, όταν ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας στην ομιλία του εισηγήθηκε το κόμμα να ζητήσει… «εδώ και τώρα εκλογές», μέσω της πρότασης δυσπιστίας.

Φυσικά, ο δήμαρχος είχε τη σκοπιμότητά του προκειμένου να εγγράψει υποθήκη μελλοντικής αμφισβήτησης, αφού συμπλήρωσε: «όποτε κι αν γίνουν εκλογές το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αναδειχθεί πρώτη εκλογική δύναμη».

Γνωρίζει πως δεν θα αναδειχθεί, οπότε η τύχη του Ανδρουλάκη είναι προδιαγεγραμμένη όσον αφορά τη μελλοντική επιθετική εσωκομματική του αμφισβήτηση.

Ωστόσο, οι αιτιάσεις έχουν βαρύτητα όταν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Και στην παρούσα δημοσκοπική φάση, η απαίτηση για «πρώτη εκλογική δύναμη» το ΠΑΣΟΚ, ακούγεται τόσο υπερφίαλη που εισάγει τον κ. Δούκα στον χώρο το σουρεαλισμού!

Πιο πραγματίστρια η Αννα Διαμαντοπούλου, έχοντας διαγνώσει το δομικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ, πρότεινε «ιδεολογική ανασυγκρότηση για τις αρχές και τις αξίες μας που παραμένουν σταθερές, τονίζοντας ότι «το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται ένα νέο μανιφέστο» (Σημ. ρηξικέλευθη πρόταση αφού για το ΠΑΣΟΚ η 3η του Σεπτέμβρη είναι κάτι σαν τις πλάκες του Μωυσή).

Και οι δύο, καθώς και άλλα στελέχη, όπως ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, άσκησαν κριτική στη γνωστή έκπαλαι προσωποκεντρική πολιτική του Ανδρουλάκη, η οποία αποκρυσταλλώνεται στη νοοτροπία το κόμμα είμαι εγώ και οι δικοί μου.

Το διατύπωσε αλλιώς η Α. Διαμαντοπούλου λέγοντας «πρέπει να εργαστούν πολλοί. Δε γίνεται από μια ομάδα. Τα πολλά μυαλά είναι ευλογημένα».

Είναι μία συμπεριφορά την οποία είχαμε αναφέρει κατά την πρώτη περίοδο Ανδρουλάκη, κληρονομημένη από την παλιά ΠΑΣΠ. Όμως στην πρώτη του περίοδο ήταν φρέσκος. Ήλπιζε στην ανάπτυξη του κόμματος και τη δική του εδραίωση.

Η εδραίωση ήρθε στο κόμμα αλλά όχι στην κοινωνία. Και όσο στην κοινωνία η δημοσκοπική εικόνα είναι αναιμική, η θέση του και στο εσωτερικό του κόμματος βαίνει προς αμφισβήτηση. Οι εκλογές θα είναι ο ορίζοντας της προεδρικής του θητείας.

Ο ίδιος έχει καταλάβει το κλίμα αμφισβήτησης και με επιθετικό αρχηγισμό δήλωσε «Δεν θα επιτρέψω κανένα πισωγύρισμα. Όλοι πρέπει να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό, γιατί αυτό απαίτησαν οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι απ’ όλη την Ελλάδα, που μας τίμησαν. Με ενότητα στην πράξη».

Μόνο που η ενότητα έχει ως άρρηκτη προϋπόθεση τη συμμετοχικότητα, στοιχείο που δε διακρίνει την πολιτική του.

ΥΓ: Η οργανωτική ετοιμότητα του ΠΑΣΟΚ είναι… άριστη. Ο γραμματέας της Κ.Ο. Δημ. Μπιάγκης παραδέχτηκε στο One ότι δεν είχαν καταλάβει τη συμπληρωματική δικογραφία που πήγε στη Βουλή για τον Τριαντόπουλο. Το έμαθαν από… τον Τύπο και τους πολίτες!

Καμιά σχέση δηλαδή με το γνωστό ΠΑΣΟΚ, αφού οι παλιές καραβάνες που «καλίγωναν τον ψύλλο» έχουν αποτραβηχτεί λόγω ηλικίας, και τη θέση τους κατέλαβαν οι άπειροι (και φιλικοί στον Ανδρουλάκη).