Του Γιάννη Σιδέρη
Έχουν ολίγη πλάκα οι μετακυβερνητκές «χορογραφίες» στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι αντιπολιτεύονται επιλέγοντας ως θέματα αιχμής εκείνα στα οποία η κυβέρνηση έχει μαζί της την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, και διερωτούνται «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε».
Η πλάκα έγκειται στο ότι θεωρούν εαυτούς πεφωτισμένη πρωτοπορία των κινημάτων δημοκρατικής ρήξης και κοινωνικής απελευθέρωσης, και αποδίδουν σε όσους αντιτίθεται στην μπαχαλοκρατία, υποτιμητικές ιδιότητες όπως «αντιδραστικοί», «συντηρητικοί» «νοικοκυραίοι».
Χθες ο Νίκος Φίλης στη διαμάχη του με την Κεραμέως στη Βουλή, παραδέχτηκε ότι συνάντησε στην ΑΣΟΕΕ «εκατό και παραπάνω φοιτητές» (ούτε καν διακόσιους που με «αστική» γαλαντομία έγραψε η στήλη, για να μη θεωρηθεί ότι προβοκάρει την… αντίσταση). Παρόλο πάντως τον μικρό αριθμό ( δεν συγκίνησαν οι απελπισμένες εκκλήσεις Γαβρόγλου και Μαρκάτου για τη Δημοκρατία που καταρρέει), χαρακτήρισε την ολιγομελή μάζωξη ως… Φοιτητικό Κίνημα! Και με όση σοβαρότητα μπορεί να διαθέτει, υποστήριξε ότι οι φοιτητές έσπασαν την κλειδαριά γιατί… «ήθελαν να κάνουν μάθημα» (εν τω μεταξύ δύο συλληφθέντες ουδεμία σχέση είχαν με την σχολή!).
Ωστόσο εν τη ροη του συνήθως μεγαλόστομου συριζαίκου λόγου, ό Φίλης είπε μια αλήθεια: «Το άσυλο δεν έχει ιδιοκτήτες. Λειτουργεί στο όνομα του ελληνικού λαού που χρηματοδοτεί τη λειτουργία των πανεπιστημίων και στέλνει τα παιδιά του να σπουδάσουν»!
Μα ακριβώς, ω αγαθέ ( εν τη αριστερή ψυχή) πατέρα του έθνους. Το άσυλο λειτουργεί στο όνομα και εξόδοις του ελληνικού, χωρίς ιδιοκτήτες. Προχθές από τις πολλές χιλιάδες φοιτητών των αθηναϊκών πανεπιστημιακών σχολών, λιγότεροι από διακόσιοι θέλησαν να παρουσιαστούν ως ιδιοκτήτες του, και ο πρώην υπουργός τους θεώρησε πλειοψηφικό σύνολο και τους ονομάτισε «φοιτητικό κίνημα»!
Στην κατηγορία δε της Κεραμέως ότι υποστήριξε αυτούς που έσπασαν την αλυσίδα με αλυσοπρίονο, πετάχτηκε έτερος αδάμαστος αγωνιστής, καθηγητής ιατρικής μάλιστα, και απάντησε στεντορεία τη φωνή «καλά έκαναν»!
Στην ίδια την ορολογία της αριστεράς υπάρχει βέβαια ο όρος «Σεχταρισμός», που αφορά την φανατική προσκόλληση σε μια ιδεολογία, σε ένα δόγμα, σε μια παράδοση, και που εκφράζεται με εμμονική συμπεριφορά, αδιαλλαξία και άλογο φανατισμό. Συνήθως ο όρος αποδίδεται σε μικρές πολιτικές ομάδες (π.χ. πρόσφατο παράδειγμα η «Επαναστατική Αυτοάμυνα»), αλλά και σε μέλη, ομάδες ή τάσεις εντός ενός μαζικότερου κόμματος, τα μέλη των οποίων είναι αποκομμένα από την περιρρέουσα κοινωνική ατμόσφαιρα.
Και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι η πάγκοινη αγανάκτηση του ελληνικού λαού, που κατά Φίλη «χρηματοδοτεί το πανεπιστήμιο και στέλνει τα παιδιά του να σπουδάσουν». Μόνο που ο ελληνικός λαός επιδοκίμασε εμπράκτως την πολλαπλώς διακηρυχθείσα προεκλογική θέση από τον Μητσοτάκη, ότι «Ασυλο τέλος».
Δικαιούται μια πολιτική δύναμη να είναι ιδεολογικά αντίθετη με την κατάργηση. Αλλά δεν δικαιούται σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο να χαρακτηρίζει μια τέτοια κυβερνητική δράση ως αντιδημοκρατική, αφ' ής στιγμής ήταν προγραμματικώς διακηρυγμένη προεκλογικά και επιδοκιμάστηκε – καλώς ή κακώς - δια των εκλογών. Και αυτό δεν είναι θέση υπεράσπισης της κυβέρνησης αλλά της κοινής λογικής, η οποία δεν θα καταργηθεί γιατί ο κάθε Φίλης είναι ιδεοληπτικός, ή θέλει να κάνει το κομμάτι του ενόψει συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο για την ρήση ότι το άσυλο ανήκει σε όλους, πράγματι!
Ανήκει στους φοιτητές του ίδιου πανεπιστημίου που κατήγγειλαν ότι κατασκευάζονταν μολότοφ στα υπόγεια και ανησυχούσαν, ή σε εκείνους τους φοιτητές στους οποίους κάποτε ο Πρύτανης σε επιστολή του είχε γράψει: «κατά τη διάρκεια της πρόσφατης εξεταστικής, διδακτορικοί φοιτητές που έκαναν επιτήρηση σε εξετάσεις προπτυχιακών μαθημάτων δέχθηκαν βίαιη προσωπική επίθεση και προπηλακισμό από αγνώστους, χωρίς καμιά προφανή αιτία».
Ανήκει και στους φοιτητές του Αριστοτελείου που έστελναν επιστολές αγωνίας για τη διακίνηση ναρκωτικών και τους κινδύνους που αντιμετώπιζαν μέσα στο Πανεπιστήμιο, και επεσήμαιναν: «ανάμεσα στους βάνδαλους που προκάλεσαν αναρίθμητες ζημιές στο πανεπιστήμιο, είδαμε με τα μάτια μας και τους εμπόρους να καλύπτουν τα πρόσωπά τους και να αλλάζουν εύκολα ρόλους, από το ναρκεμπόριο στην καταστροφή του χώρου μας». Αλλά ο πούρος αριστερός Γαβρόγλου, ως… Ιώβ της εξέγερσης, τους παρέπεμπε στην αναμονή έλευσης ενός ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος, να τα αντιμετωπίσει.
Ανήκει στους φοιτητές που αντιμετώπιζαν κρούσματα βίας και εκφοβισμού στην πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, αλλά και στους καθηγητές που χτίστηκαν στα γραφεία τους, ή σε εκείνους που απειλήθηκαν και εδάρησαν. Τόσα κρούσματα παρανομίας συνετελέσθησαν επί πολλά χρόνια, και με αύξουσα ταχύτητα όσο η ατιμωρησία δημιουργούσε αίσθηση ακαταδίωκτου και παντοδυναμίας στους δράστες.
Τελικά η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ πορεύεται ερήμην της κοινωνίας αλλά φαντασιώνεται ότι την εκπροσωπεί. Μάλλον οι εκλογές του Ιουλίου ήταν ένα μικρό λαϊκό… λάθος που δεν χρειάζεται να λαμβάνεται υπόψιν!
