Τα πράγματα θα ήταν σοβαρά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβαινε. Τώρα που λιμνάζει, είναι απλώς γραφικά. Ένας κόσμος που ζει στο δικό του σύμπαν, τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από τα social media με μία ελλιπή και παραμορφωμένη εικόνα της πραγματικότητας, μακράν της κοινωνίας.
Παρόλη την κατακραυγή που είχε υποστεί για ανάλογη δήλωσή του ο Παύλος Πολάκης σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Παλιό Φάληρο, και το πολιτικό κόστος το οποίο είχε επισωρεύσει στον ΣΥΡΙΖΑ, επανήλθε! Σε ανάλογη εκδήλωση στην Καισαριανή, επανέλαβε πως τη «δεύτερη φορά Αριστερά» ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσλάβει δικαστές, ώστε να οδηγήσει σε εθελουσία έξοδο όλους τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης που είναι πάνω από 55 ετών.
Στην –και ηλικιακά ρατσιστική δήλωση από το στόμα ενός πούρου αριστερού– υποθάλπεται η καφενόβια αντίληψη, ότι όλοι οι παλιοί δικαστές (όπως και όλοι οι δημοσιογράφοι άλλωστε κατά ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τους δικούς του), είναι διεφθαρμένοι, υποχείρια της εξουσίας, καθοδηγούμενοι, μίσθαρνοι, που ευνοούν τους παρακείμενους και ευνοημένους της εξουσίας (της δεξιάς πάντα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην εξουσία, αυτή είναι του λαού).
Παράλληλα πρότεινε πραγματοποίηση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας έξω από το γραφείο της ανακρίτριας, την ημέρα που θα απολογείται ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης, ο οποίος ως γνωστόν εκλήθη ως κατηγορούμενος από την ανακρίτρια του ειδικού δικαστηρίου Κωνταντίνα Αλεβιζοπούλου, για φερόμενη εμπλοκή του στην σκοτεινή υπόθεση δέκα πολιτικών προσώπων για την υπόθεση Novartis.
Το ότι μια τέτοια συγκέντρωση από κοινοβουλευτικό κόμμα, και δη αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα εκληφθεί ως προσπάθεια παρέμβασης στην Δικαιοσύνη προκειμένου να πιέσει μια ανώτατη δικαστική λειτουργό να αποφασίσει πέραν της συνείδησής της και των αποδεικτικών στοιχείων που -θεωρεί- ότι συγκέντρωσε, δεν κατανοούν ότι θα είναι αυτοχειριαστικό;
Το έχουμε ξαναγράψει, έχουν ψευδή συνείδηση ως το πως τους βλέπει η κοινωνία. Θεωρούν εαυτούς αυθεντικούς εκφραστές της λαϊκής θέλησης και των λαϊκών συμφερόντων, ασχέτως αν ο λαός ήρε το 2019 την «εξουσιοδότηση» που τους παρέσχε το 2015 (είναι ίσως επειδή ο λαός δεν κατάλαβε τι ψήφισε όπως είχε πει ο Φλαμπουράρης. Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει!).
Η ψευδής συνείδηση επεκτείνεται και στο πως βλέπουν εαυτούς. Αυτοθεωρούνται ως συνεχιστές κάποιων μυθολογημένων ιστορικών στιγμών, ζουν μέσα σε ένα παρωχημένο ιστορικό περιβάλλον, που με τη φαντασία τους το επικαιροποιούν, ανάγοντας σύγχρονα προβλήματα σε παλιές αιχμιακές στιγμές έξαρσης. Δεν ήταν τυχαία η αναφορά, από το 2011, σε γερμανοτσολιάδες και ακροδεξιούς για όποιον δεν συμφωνούσε μαζί τους. Ήταν η γλώσσα του φαντασιακού κόσμου που ζουν.
Τώρα π.χ. στην ίδια εκδήλωση, ο Στέλιος Παππάς, πατέρας του Νίκου και οργανωτής της σύναξης, δημιούργησε συνειρμούς ενός εκτρωματικού παρελθόντος εξομοιώνοντάς το με το σήμερα.
Σύμφωνα με τη δικτυακή έκδοση των «Παραπολιτικών», κατά τον κ. Παππά, οι κατηγορίες κατά των δημοσιογράφων Βαξεβάνη, Παπαδάκου και άλλων, προσιδιάζει με την ερευνητική δημοσιογραφία της… υπόθεσης Λαμπράκη, όπου στο τέλος οι ένοχοι Κοτζαμάνηδες έτυχαν ευνοϊκής μεταχείρισης από τη χούντα όταν όρισε πρωθυπουργό τον πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια! Άρα ο νυν εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Βασίλης Πλιώτας είναι ταυτόσημος με τον χουντικό Κόλλια!
Θα μπορούσε κάποιος να τα αποδώσει αυτά σε επικοινωνιακή διαχείριση για να στρογγυλέψουν τις εντυπώσεις της κοινής γνώμης σε σχέση με τους δημοσιογράφους που ενεπλάκησαν στην υπόθεση, στο μέτρο που συνδέεται -αν συνδέεται- και το κόμμα τους μαζί τους. Θα μπορούσε, αλλά αν τα έλεγαν προς τα έξω. Όμως εδώ τα λένε μεταξύ τους, σε κομματική σύναξη που σημαίνει ότι τα πιστεύουν, ή έστω τα πιστεύουν οι ακροατές τους.
Και βέβαια κάνουν το μεγαλύτερο δώρο στον Μητσοτάκη. Αντί να τον κρίνουν με σύγχρονους όρους για τα τωρινά λάθη και παραλείψεις, τον προσομοιώνουν με το 1963! Και άρα προσομοιώνουν τους Βαξεβάνη Παπαδάκου, Φιλιππάκη, κ.α. με τον Γιώργο Ρωμαίο, τον Γιάννη Βούλτεψη, και τον Γιώργο Μπέρτσο, που σε ζοφερούς καιρούς αποκάλυψαν την υπόθεση Λαμπράκη (και οι τρεις ανήκοντες σε όλο το πολιτικό φάσμα).
Δεν μειώνουμε κανέναν, δεν προλέγουμε τίποτα για κανέναν. Είθε οι δημοσιογράφοι που καλούνται από την ανακρίτρια να αποδειχθούν εφάμιλλοι των ανωτέρω της υπόθεσης Λαμπράκη. Στην έφεση των Συριζαίων αναφερόμαστε, να διατηρούν ζωντανή την ιστορία, όχι ως γνώση, κατήχηση, συμπέρασμα, σοφία, αλλά ως τωρινή βιωμένη πραγματικότητα. Σε ποιους απευθύνονται και ποιους θα πείσουν;
Γι’ αυτό είπαμε αρχικά. Τα πράγματα δεν είναι σοβαρά. Είναι γραφικά. Η χαρά του Μητσοτάκη!
