Αυτή την εβδομάδα, μετά και τη συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με την κα Κατερίνα Σακελλαροπούλου, τελειώνει η κακόγουστη πολυφωνία που κατάντησε μονοφωνική παρλάτα, σχετικά με το πρόσωπο του που θα προτείνει ο Πρωθυπουργός για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Το πρόσωπο του ενδεχόμενου υποψηφίου έγινε κάτι σαν παιγνίδι …κολοκυθιάς. Ονόματα αραδιάζονταν στην σειρά, τουλάχιστον καμιά δεκαριά παρήλασαν, ειδικά στα ατέρμονης φλυαρίας τηλεπαράθυρα. Ολοι είχαν «πληροφορίες» που στην ουσία ήταν πιθανολογήσεις.
Φυσικά, δεν ήταν αμέτοχο το Μαξίμου όταν υπό το βάρος εσωτερικών αντιδράσεων για την ισότητα στον γάμο, άρχισε - ή άφησε, ερήμην του να κυκλοφορούν - σενάρια, για πρόσωπα της κυβερνητικής παράταξης όπως οι κ. Δένδιας και Τασούλας.
Ωστόσο, η απροκάλυπτη εργαλειοποίηση του θεσμού έγινε από κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης. Πρώτος ήρξατο ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης. Σε χρόνο πρωθύστερο έτρεξε να δημοσιοποιήσει την πρότασή του για τον πρόεδρο της Αρχής για τη Διασφάλιση του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) Χρήστο Ράμμο.
Ο Χαρίτσης προσπαθώντας να βγει από τη δημοσκοπική αφάνεια, έστειλε και επιστολή στους ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Πλεύσης Ελευθερίας, προκειμένου όλοι μαζί (και το ΠΑΣΟΚ που δεν έχει συμφέρον να τους δώσει ισότιμο λόγο, και το ΚΚΕ που δε θέλει να τους βλέπει) να υιοθετήσουν κοινή στάση επί του προταθέντος προσώπου. Ουδείς του απάντησε, γιατί δεν είχαν λόγο να αναδείξουν το κόμμα του 1,5% ως ενορχηστρωτή τους.
Φυσικά, η πρόταση για Ράμμο αφαιρούσε από τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ το τεκμήριο της ουδετερότητας που θα έπρεπε να διαφυλάσσει. Τον μετέτρεπε σε μοχλό του πολιτικού παιγνιδιού, ως συνισταμένη μιας ενδεχόμενης σύμπραξης με στόχο τη σύμπηξη αντιπολιτευτικού μετώπου, φευ το επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Ράμμος. Δε λέμε ότι δικαίωσε τις κατηγορίες περί προσωπικής ατζέντας στο θέμα των υποκλοπών, ωστόσο υπονόμευσε το αξιόμαχο της φερόμενης ουδετερότητάς του, όταν ο ίδιος αποκάλυψε πως είχε αποδεχτεί, κατόπιν συνεννοήσεως, την πρόταση Χαρίτση!
Σε «οργισμένη» επιστολή του ήρε την υποψηφιότητά του αφήνοντας αιχμές για τα κόμματα της αντιπολίτευσης που δεν την αποδέχτηκαν.
Τη δόξαν Χαρίτση εζήλωσε ο Σωκράτης Φάμελλος. Χρησιμοποιώντας και αυτός την προεδρική εκλογή ως ευκαιριακό πεδίο αντιπολιτευτικής συσπείρωσης. Δηλώνει πανταχόθεν, όπως και τα υπόλοιπα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα επιμείνει σε μια υποψηφιότητα «που θα ενώσει τα προοδευτικά κόμματα της χώρας».
Δηλαδή το πρόσωπο του υποψηφίου δεν αξιολογείται από μόνο του ως αυταξία, από το κύρος και την ακτινοβολία, από τη γνώση και την πείρα, την επαγγελματική και επιστημονική καταξίωση ή την κοινωνική προσφορά, από την καταλληλότητά του τελικά για τη θέση, αλλά από την υπηρέτηση της αντιπολιτευτικής ατζέντας.
Και παράλληλα χρησιμοποιείται ως εργαλείο στον πόλεμο μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Μιλώντας σε θεσσαλονικιό ραδιοσταθμό (FM 100 στον Κώστα Μπλιάτκα), ο Φάμελλος είπε ότι θα επιδιώξει μια υποψηφιότητα «που θα ενώσει τα προοδευτικά κόμματα της χώρας».
Διαστρέβλωση και απαξία του θεσμού. Δε θα επιλέξει ένα πρόσωπο που θα ενώσει τους Ελληνες, αλλά θα ενώνει τα προοδευτικά κόμματα! Όμως το πρόσωπο του ΠτΔ, παρότι απισχνασμένο από δυνατότητες παρέμβασης από το 1986, είναι ο αρχηγός του ελληνικού κράτους και ο εκπρόσωπός του απέναντι σε άλλα κράτη.
Κατά τους επιστήμονες ερμηνευτές του συντάγματος ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιτελεί έναν ενοποιητικό ρόλο εντός της πολιτείας, μακράν των αντιθέσεων μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και των κοινωνικών τάξεων. Παράλληλα στο πρόσωπό του συμβολίζεται το έθνος που βρίσκεται και πέραν των ορίων (συνόρων) του συγκεκριμένου κράτους.
Δεν καλείται δηλαδή εκ του ρόλου του να συμβολίσει την ενότητα των «προοδευτικών κομμάτων» και αντιπολιτευτικά προς την κυβέρνηση.
Αλλά ο Φάμελλος, ως «αριστερός» δε δίνει σημασία στους «αστικούς θεσμούς», Στη λογική του δεν είναι να χρησιμοποιήσει τον θεσμό μόνο ενάντια στην κυβέρνηση. Τον επιστρατεύει και κατά του ΠΑΣΟΚ. Καυτηριάζει τη -σωστή - στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία περιμένει την πρόταση της κυβέρνησης πριν τοποθετηθεί.
Και αν τους πεις ότι με τέτοιες στρατηγικές ευτελίζουν τον θεσμό, έχουν εύκολη την απάντηση. Σε κατατάσσουν στο «σύστημα Μητσοτάκη», όπως έκανε ο Θόδωρος Μαργαρίτης του ΠΑΣΟΚ για την κ Σακελλαροπούλου, και ξεμπέρδεψαν.
