Την προηγούμενη εβδομάδα, οι Ομπάμα, επέστρεψαν στον Λευκό Οίκο για τα αποκαλυπτήρια των επίσημων πορτρέτων τους. Αν υπάρχει ένας πολιτικός που θα έπρεπε να ζητήσει πιστό αντίγραφο των πορτρέτων αυτών για την οικία του, είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Ίσως, στον ιστορικό του μέλλοντος, προσφέρει μια ευκαιρία να του αποκαλύψει το ακριβές περιεχόμενο της συνομιλίας του με τον τέως πρόεδρο των ΗΠΑ. Κυρίως, τα αφόρητα διλήμματα που έθεσε υπόψη του. Λίγες ημέρες μετά το αυτοκτονικό δημοψήφισμα. Εκείνου που απλόχερα μοίρασε περιτύλιγμα φαντασιακής εθνικής υπερηφάνειας σε οικονομική συσκευασία μακροχρόνιας υποταγής. Κι έχοντας ήδη σπάσει τα μούτρα του. Προσβλέποντας εκ νέου σε ανύπαρκτους μετα-δυτικούς σωτήρες. Κατά Κρεμλίνο μεριά. Μέσω της υποτιθέμενης πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Δηλαδή της περιφοράς του χρεοκοπημένου σαρκίου της χώρας. Με αξιακό φορτίο και ηθικό πλεονέκτημα ωμής συναλλαγής.
Ασφαλώς και ο Ρώσος πρόεδρος είχε εκφράσει την ικανοποίηση του για τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης ως προς τις κυρώσεις (χάιδεμα) που είχαν επιβληθεί στη χώρα του μετά την κρίση στην Ουκρανία. Στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί να το κάνουν θέμα άλλωστε, μια Κριμαία όλο κι όλο κατέλαβε και όχι τη μισή Ουκρανία. Ταυτόχρονα, πέρα από τις ξεκάθαρες επίσημες ανακοινώσεις, είχε βαρεθεί να επαναλαμβάνει. Τόσο προς το Μέγαρο Μαξίμου όσο και στους Δυτικούς. Mη με εμπλέκετε, δεν έχω ούτε επιθυμώ καμία ανάμειξη και τέλος πάντων δεν τους έχω τάξει τίποτα.
Βλέπετε, στο τέλος της ημέρας, για τον Αλέξη Τσίπρα και τον αβαθή πλην φρενήρη λαϊκισμό του, η ρήξη ήταν σύντομη όμως η υποταγή της ελληνικής κοινωνίας μονιμότερη. Είναι αλήθεια πως ο Αμερικανός πρέσβης, τους μήνες που προηγήθηκαν, τα είχε κάνει μαντάρα στις εκθέσεις του προς την Ουάσιγκτον. Την κρίσιμη όμως ώρα και με καθαρό μυαλό γεωπολιτικού ρεαλισμού σε βάθος δεκαετιών, ο Λευκός Οίκος ενεργοποίησε απροσπέλαστο τείχος εθνικής προστασίας. Απέναντι στη -με πρωτόγνωρα τιμωρητικά χαρακτηριστικά- αιμοδιψή προτεσταντική ηθική μερίδας του γερμανικού κατεστημένου. Με έμφαση στο τρίγωνο Παρίσι-Αθήνα-Βερολίνο. Το διάστημα εκείνο, ο Γάλλος πρόεδρος ενεργοποιήθηκε πατώντας πάνω στις πλάτες και τις εγγυήσεις των ΗΠΑ. Είναι εκείνες τις ημέρες που ενταφιάστηκε το επιθετικό φλερτ μιας εθνικής καταστροφής. Χωρίς κακόβουλες επιρροές εκ μέρους της Μόσχας ή της Άγκυρας.
Αυτή είναι η αλήθεια που μετουσιώθηκε και σε άσκηση πολιτικής εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα. Κλειδώνοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το φάκελο του ελληνικού αντι-αμερικανισμού με αριστερό πρόσημο. Ταυτόχρονα, ανεβάζοντας τον πήχη των απαιτήσεων τους απέναντι στη ΝΔ που αργότερα θα αναλάμβανε την διακυβέρνηση της χώρας.
Και θα του λέγαμε και μπράβο που η αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης έλαβε σάρκα και οστά επί των ημερών του. Μιας τοποθεσίας που παρουσιάζει δυνατότητες ανάδειξης ως το πιο λαμπερό πετράδι στο στέμμα των αναβαπτισμένων ελληνοαμερικανικών αμυντικών σχέσεων. Εξέλιξη που σήμερα ακόμα περισσότερο ευνοεί την περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων και τη σύμπλεξη εθνικών και διατλαντικών συμφερόντων. Με τους κ.κ Πούτιν και Ερντογάν, σφόδρα ενοχλημένους.
Κι όμως, πέρα από τα να αρνείται τα πεπραγμένα του, έρχεται μερικούς μήνες μετά τη ρωσική εισβολή, να δηλητηριάσει την κοινή γνώμη. Με βαθιά υπονομευτικές του εθνικού και συλλογικού ευρωπαϊκού συμφέροντος παρατηρήσεις. Πως οι κυρώσεις πλήττουν περισσότερο την Ευρώπη (ενεργειακά) και όχι τη Ρωσία και να το πάρουμε αλλιώς το πράγμα. Αλήθεια τώρα; Χωρίς καμία κουβέντα για την ταμπακιέρα; Κοντολογίς, πως η ασφάλεια της Ευρώπης κάθε άλλο παρά ήταν δεδομένη; Πολύ απλά, η ενεργειακή εξάρτηση από την Ρωσία δεν ήταν χωρίς συνέπειες. Μήπως έπρεπε να συνεχίζουμε να χορεύουμε στους ρυθμούς της αρκούδας; Με την ίδια να αποφασίζει πότε θα λάβει τέλος ο χορός των θυμάτων της;
Για να σας το κάνουμε πενηνταράκια κ. Τσίπρα. Είναι τα νέα δεδομένα που επιτέλους ευνοούν μια ενιαία ευρωπαϊκή στρατηγική. Ανατρέποντας το έλλειμμα ηγεσίας που ενεθάρρυνε την ενεργειακή εξάρτηση και τις ρωσικές βλέψεις. Συνολικά, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι μεσοπρόθεσμα η ενωμένη Ευρώπη θα ισχυροποιηθεί. Αυτό δεν θέλατε κι εσείς για την ΕΕ; Το τέλος μιας πιθανής γερμανικής Ευρώπης δεν επιθυμούσατε; Ως προς τον εφετινό χειμώνα, συμφορά μας ως Ευρωπαίοι αν δεν καταφέρουμε να τα κουτσοκαταφέρουμε. Σηκώνοντας τα βραχυπρόθεσμα βάρη από τα αυξημένα κόστη σε ηλεκτρικό ρεύμα και φυσικό αέριο. Είναι το ελάχιστο συλλογικό τίμημα ελευθερίας που καλούμαστε να καταβάλουμε για να αποφύγουμε μια μεγάλη ήττα από μια υποδεέστερη και σε φθίνουσα πορεία χώρα. Σπάζοντας τα δεσμά μιας επιζήμιας μονόπλευρης ενεργειακής εξάρτησης που συντηρούνταν απέναντι σ’ ένα επιθετικό καθεστώς. Χωρίς την παρουσία ικανών συνθηκών υγιούς προσέγγισης και ειρηνικής αλληλεξάρτησης.
Καταληκτικά, εξακολουθείτε να παραμένετε ασυγχρόνιστος με τη μεγάλη εικόνα και το διακύβευμα της εποχής. Ειδικά για μια χώρα όπως η Ελλάδα. Όταν για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού πολέμου (εξέλιξη που υποβάθμισε τη μετοχή της), είναι σε θέση να διαπραγματευτεί το εύρος και το βάθος. Τόσο της περιφερειακής της αναβάθμισης όσο και της ανθεκτικότητας της. Απέναντι σε πολυπαραγοντικές κρίσεις που με ορμή πλησιάζουν. Τέτοιες ευκαιρίες τις αγκαλιάζεις δεν τις κλωτσάς. Με ενεργητική ευθύνη και όχι προεκλογικούς λαϊκισμούς κατηγορίας τζάμπα μάγκα. Έχουν κοντά ποδάρια στο εσωτερικό και πήλινα στο εξωτερικό.
Συνεχίζοντας να επιβεβαιώνουμε τόσο την οργανική θέση όσο και την ανανεωμένη δέσμευση του τόπου μας εντός της διατλαντικής κοινότητας αξιών και συμφερόντων. Από κοινού με τις υποχρεώσεις που απορρέουν εξαιτίας της ενεργητικής συμμετοχής και συνευθύνης του. Τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ. Έτσι θα διαπραγματευτούμε με τη Δύση. Διεκδικητικά μεν, αξιόπιστα δε. Με καθαρό το κούτελο απέναντι στο βάρος της ιστορίας. Δράττοντας την ευκαιρία για να ψηλώσουμε. Δεν θα την προσπεράσουμε για να μας αφήσει πιο κοντούς.
Στο ενδιάμεσο, την επομένη των εκλογών, αλίμονο αν το ζητούμενο της κυβερνητικής ευστάθειας αποσυνδεθεί από την αναγκαιότητα θωράκισης της γεωπολιτικής ευθυγράμμισης της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ξαναδείτε το πορτρέτο του Ομπάμα, κ. Τσίπρα. Αυτή τη φορά μόνος σας και όχι συντροφιά με τις τύχες ενός ταλαιπωρημένου πλην αξιοπρεπούς λαού.
Ο κ. Σωτήριος Κ. Σέρμπος είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και Σύμβουλος Εξωτερικής Πολιτικής στην Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής. Πρώην Επιστημονικός Διευθυντής Σχεδιασμού Πολιτικής στο Υπουργείο Εξωτερικών.
