Είναι στα αλήθεια τρομακτική η διαφορά φάσης του ΣΥΡΙΖΑ με την πραγματικότητα. Ο τρόπος με τον οποίον έχει επιλέξει να ασκεί αντιπολίτευση μαρτυρά ότι πρόκειται για ένα κόμμα το οποίο απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι. Κι αυτό γίνεται συνειδητά, σαν επιλογή στρατηγικής: Μια αξιωματική αντιπολίτευση με κραυγές αντί για επιχειρήματα, με προσωπικές επιθέσεις στον πρωθυπουργό και την οικογένειά του αντί για τεκμηριωμένη κριτική, με τις χυδαιότητες και τα νταηλίκια του κυρίου Πολάκη. Αυτή είναι η αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ και έτσι έχει χαράξει πορεία σταθερά ενάντια στο πνεύμα των καιρών, αλλά και ενάντια στη στοιχειώδη λογική.
Σε μια περίοδο πολλαπλών κρίσεων οι οποίες εξελίσσονται σε παγκόσμια κλίμακα, η κυβέρνηση δίνει καθημερινά μάχες απέναντι σε ασύμμετρους και άμεσους κινδύνους για την Ελλάδα. Η πανδημία και το κύμα ακρίβειας, ακριβώς επειδή αποτελούν οικουμενικά και όχι τοπικά φαινόμενα, ωθούν τις πολιτικές δυνάμεις ανά τον κόσμο σε συσπείρωση. Στην πατρίδα μας όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να δυναμιτίζει κάθε απόπειρα συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων υπέρ του εθνικού συμφέροντος. Χαρακτηριστικό δείγμα αντιπολιτευτικής γραφής, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση κατά της διασποράς του κορονοϊού, ιδιαίτερα για το άνοιγμα των σχολείων. Σε δραματικούς τόνους, με κορώνες τρομολαγνείας, ο ΣΥΡΙΖΑ καταλόγιζε στην κυβέρνηση «ολέθριο σφάλμα» επειδή στέλνει ξανά τους μαθητές στο σχολείο.
Παράλληλα, όλοι είδαμε πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αναλαμβάνουν ρόλο μπροστάρη σε διαδηλώσεις - ενάντια σε τι; Στο έργο της Δικαιοσύνης, η οποία προσπαθεί να εξιχνιάσει το πώς και από ποιους στήθηκε το, οδυνηρό για τη Δημοκρατία στη χώρα μας, φιάσκο με τις στημένες διώξεις πολιτικών για το σκάνδαλο Novartis. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να πιστεύει ότι τα ουρλιαχτά του Παύλου Πολάκη θα αποσπάσουν την προσοχή του ελληνικού λαού, έτσι ώστε να σβηστούν οι αναμνήσεις μιας από τις πλέον κραυγαλέες, χονδροειδείς απόπειρες χειραγώγησης της δικαιοσύνης που έγιναν ποτέ στην Ελλάδα εκ μέρους εκλεγμένης κυβέρνησης. Ωστόσο, όλοι θυμόμαστε τις νυχτερινές εφόδους που έκαναν εξέχοντα στελέχη του επιτελείου του κ. Τσίπρα στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Όλοι θυμόμαστε τους αρμόδιους υπουργούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να πανηγυρίζουν όταν αποκαλύφθηκε, δήθεν, «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από καταβολής ελληνικού κράτους» για την υπόθεση Novartis. Βέβαια, τότε πανηγύριζαν διότι πίστευαν ότι είχαν βρει την τέλεια συνταγή εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων τους.
Δεν είναι όμως μόνο ο κ. Πολάκης.
Η δημόσια τοποθέτηση της πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ Τασίας Χριστοδουλοπούλου, σε κομματική εκδήλωση, η οποία μεταξύ άλλων ζήτησε έλεγχο της Δικαιοσύνης «από δικούς τους ανθρώπους» αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι στον ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί η λογική άλωσης της Δικαιοσύνης και του Κράτους.
Ωστόσο, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμά να ξεχνά, ο ελληνικός λαός προτιμά να θυμάται: Την κατάχρηση εξουσίας, την καταπάτηση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης με τη συντονισμένη απόπειρα άλωσης των θεσμών εις βάρος της συνταγματικής τάξης.
Οι παραστάσεις του κ. Πολάκη - προφανώς με την έγκριση και την ευλογία του Αλέξη Τσίπρα - δεν είναι παρά άλλος ένας τρόπος με τον οποίον ο ΣΥΡΙΖΑ αποπειράται να κρύψει την ανεπάρκειά του, και τη δύσκολη θέση στην οποίαν βρίσκεται, κάτι που επιβεβαιώνεται επανειλημμένως με κάθε δημοσκόπηση.
Το πιο λυπηρό στοιχείο, όμως, για τον προσανατολισμό που έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι συμπλεγματικές αντιδράσεις απέναντι σε μια, ιστορικής σημασίας, εξέλιξη σε ό,τι αφορά στον αμυντικό εξοπλισμό της Ελλάδας, με την παραλαβή των μαχητικών αεροσκαφών Ραφάλ. Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να πείσει, μάλλον ένα κάποιο αριστερό ακροατήριο, ότι η συμφωνία με τη Γαλλία για την απόκτηση των Ραφάλ ωθεί την Ελλάδα σε μια υποτιθέμενη «κούρσα εξοπλισμών». Η μομφή αυτή υπαγορεύεται από το γενικότερο δόγμα εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχει εκφραστεί επανειλημμένως από τον κ. Τσίπρα: Όχι στην ουσιαστική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, όχι στη σύναψη στρατηγικών συμμαχιών με ισχυρά κράτη της Δύσης όπως η Γαλλία, ναι μόνο σε μια ατέρμονη διαπραγμάτευση. Σε ένα παρωχημένο, «ρομαντικό», αλλά στη βάση του ηττοπαθές δόγμα εξωτερικής πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε τις αμυντικές δαπάνες του προϋπολογισμού για το 2022. Κάτι ανάλογο δεν είχε συμβεί επί δεκαετίες. Και ο κατάλογος του παραλογισμού δεν έχει τέλος. Αρνήθηκαν να στηρίξουν τη δωρεά του Ιδρύματος «Νιάρχος» για την ανέγερση Παιδιατρικού Νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη και καταψήφισαν τη στήριξη των εκπαιδευτικών με voucher 200 ευρώ για την αγορά τεχνολογικού εξοπλισμού.
Παρόλα πιστεύω βαθύτατα ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την αταλάντευτη πορεία της Ελλάδας προς την πρόοδο, προς την υπεράσπιση των κεκτημένων και των συμφερόντων της χώρας, προς την ειρήνη και την ευημερία του ελληνικού λαού. Με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η Ελλάδα προχωρά μπροστά, δίνοντας και κερδίζοντας μάχες - και σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα. Κάποιοι προτιμούν να μη βλέπουν την αλλαγή που συντελείται. Τους αφήνουμε στο φαντασιακό τους κόσμο, στον εγκλωβισμό τους σε παρωχημένα σχήματα και πολιτικές του χθες. Αργά ή γρήγορα θα κατανοήσουν ότι οι Έλληνες, όλοι μαζί, κερδίζουμε το αύριο.
