Όσοι ασχολούνται με τις αγορές χρήματος και κεφαλαίων γνωρίζουν πως τα ίδια «patterns», δηλαδή τα ίδια σχέδια, τα ίδια μοτίβα και οι ίδιες ακολουθίες οδηγούν πάντα στα ίδια αποτελέσματα. Γι’ αυτόν τον λόγο παρακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια τα γραφήματα και τις διαγραμματικές αναλύσεις πάνω στις οποίες αποτυπώνονται οι πορείες των μετοχών και των δεικτών.
Παράλληλα υπάρχει και η φράση: «Ο ορισμός της παράνοιας είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα», η οποία παρ’ όλο που είναι 100% αληθινή, αποδίδεται εντελώς λανθασμένα στον Άλμπερτ Αϊνστάιν και στον Βενιαμίν Φραγκλίνο.
Στην προκειμένη περίπτωση είναι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που ακολουθούν το ίδιο μοτίβο, που κάνουν το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά αναμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα. Σαν να μην έχουν λάβει τα μαθήματα τους από τις διπλές εκλογές του 2023.
Σήμερα που στη χώρα μας ο Κυριάκος Μητσοτάκης προωθεί μια σειρά από ιστορικές μεταρρυθμίσεις, όπως είναι τα μη κρατικά Πανεπιστήμια και η επιστολική ψήφος, καθώς και τη ριζοσπαστική αλλαγή του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αποδέχεται και στηρίζει αυτές τις επιλογές. Τα ποσοστά αποδοχής των προαναφερθέντων αλλαγών είναι σημαντικά. Καταγράφοντας μια ενθουσιώδη πραγματικότητα. Ότι η κοινωνία και οι πολίτες είναι πιο μπροστά από τους πολιτικούς. Κοντά στο 60% των ερωτηθέντων στις σχετικές δημοσκοπήσεις είναι υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών Πανεπιστημίων. Κοντά στο 75% τάσσεται υπέρ της επιστολικής ψήφου. Και περισσότερο από το 55% στηρίζει τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Όμως παρατηρούμε ότι ενώ η κοινωνία τάσσεται υπέρ κάποιων τολμηρών μεταρρυθμίσεων και αλλαγών που σπάνε αγκυλώσεις και στερεότυπα δεκαετιών, η αντιπολίτευση δίνει μάχες χαρακωμάτων αρνούμενη να υποστηρίξει το κύμα εκσυγχρονισμού και τη θετική μεταρρυθμιστική δυναμική που διαμορφώνεται.
Μπορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να προφασίζονται μια σειρά από λόγους, που τους οδήγησαν στην καταψήφιση των σχετικών μεταρρυθμιστικών νομοσχεδίων. Μπορεί να εξασκούν την επαναστατική γυμναστική τους. Μπορεί να δομούν την εσωτερική τους ταυτότητα. Μπορεί να διαφοροποιούνται και να θωρακίζονται έναντι των αντιπάλων τους. Όμως στην τελική γραμμή, αρνούνται να κάνουν βήματα προς τα εμπρός. Εκφέροντας έναν άγονο και στείρο αντιπολιτευτικό λόγο.
Δηλαδή ασκούν την ίδια πολιτική που ακολούθησαν από το 2019 μέχρι το 2023, που δεν τους απέδωσε τα αναμενόμενα. Ακολουθώντας όμως τα ίδια βήματα, είναι δυνατόν να αναμένουν διαφορετικά αποτελέσματα; Οι πολίτες γύρισαν την πλάτη στον αρνητισμό. Γύρισαν την πλάτη στα άκρα. Και έτσι ο περίφημος χώρος του πολιτικού κέντρου, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στη Νέα Δημοκρατία, επιτρέποντας της να νικήσει στις εκλογές, παρ’ όλο που η ίδια ίσως και να έχασε ψήφους προς τα δεξιά της.
Η αντιπολίτευση δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ότι η μάχη δίνεται στο κέντρο. Δίνεται σε αυτό το δημιουργικό και πιο δυναμικό τμήμα της κοινωνίας που δεν είναι απόλυτα ταυτισμένο με κόμματα, αλλά με αρχές. Που δεν περιμένει να ζήσει από τους πολιτικούς οργανισμούς και τις σχέσεις του με το κράτος, αλλά από τη δουλειά του. Που δεν αναζητά Μεσσίες, αλλά πολιτικά πρόσωπα που να μπορούν να φέρουν σε πέρας τα καθήκοντα τους και να οδηγήσουν τη χώρα μπροστά.
Οι πανηγυρικές δηλώσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ότι το κόμμα του θα είναι «η αξιωματική αντιπολίτευση» στις Ευρωεκλογές, δείχνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η πολιτική του φιλοδοξία. Να νικήσει τον Σύριζα που φυλλορροεί. Ίσως, γι’ αυτόν τον λόγο παρουσιάζει αυτήν την απρόσμενη μεταρρυθμιστική δυσανεξία. Έχοντας ως στόχο τον επαναπατρισμό των ψήφων που είχαν μεταναστεύσει στον Σύριζα.
Την ίδια στιγμή η προσωπική ατζέντα του Στέφανου Κασσελάκη η οποία έχει σαν σκοπό να τον αναδείξει σε αξιόπιστη αριστερή εναλλακτική λύση απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν του επιτρέπει να πάρει σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις σε κανένα θέμα.
Έτσι ενώ οι πολίτες διψούν για άμεσες λύσεις και τομές, η αντιπολίτευση κάθεται με σταυρωμένα χέρια καταδικάζοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Η απουσία θετικής ημερήσιας διάταξης από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οδήγησε στα οδυνηρά γι’ αυτά εκλογικά αποτελέσματα του 2023. Πώς περιμένουν να αλλάξουν τα πράγματα, όταν και σήμερα ακολουθούν ακριβώς το ίδιο ακριβώς μοτίβο;
