Το έψαξα καλά. Όντως το είπε και είχε απόλυτο δίκιο ο σύντροφος. Σκεφτείτε πόσες θέσεις εργασίας χάθηκαν, από τη στιγμή που ο άγριος καπιταλισμός αντικατέστησε τα χέρια με τις μηχανές. Πόσες γυναίκες του τίμιου μόχθου, όπως έλεγε και ο Λεωνίδας Κύρκος, βρέθηκαν στον δρόμο χωρίς δουλειά; Πόσα παιδάκια κοιμήθηκαν νηστικά πολλά βράδια γιατί η μανούλα τους, η τιμημένη πλύστρα, αντικαταστάθηκε από μια σιδερένια μηχανή. Ο Λένιν πάντα έβλεπε μακριά.
Θα μπορούσα να συνεχίσω την ανάλυσή μου για τον ρόλο του πλυντηρίου στη σύγχρονη κοινωνία ή αν θέλετε να γράψω μια μαρξιστική μπροσούρα για τη συμβολή της πλύστρας στο επαναστατικό προτσές. Δεν το κάνω διότι θα μπω στη μικρή περιοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν το θέλω.
Κανονικά θα έπρεπε το σημερινό άρθρο μου να σταματούσε εδώ, για να αφήσω να ακουστούν τα πρώτα βιολιά της ριζοσπαστικής Αριστεράς που τον τελευταίο καιρό θυμίζουν Ντάβιντ Όιστραχ, Γιεχούντι Μενουχίν, ή τον αγαπημένο μου Τζίνο Φραντζεσκάτι. Δίνουν και την ψυχή τους για να αγαλλιάσουν τη δική μας την ψυχή. Για αυτό τους λατρεύουμε. Κάθε μέρα μας προσφέρουν και μια έκπληξη, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο. Σκεφτείτε το. Δεν είναι εύκολο κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, να μαλώνουν για κάτι καινούργιο. Η ευρηματικότητά τους είναι αντιστρόφως ανάλογη της πολιτικής τους απήχησης και αυτό είναι άδικο.
Πρόσφατα, είχα πει εγγράφως, ότι θα σταματήσω να ασχολούμαι μαζί τους. Πίστευα όταν το έγραφα ότι είχαν εξαντλήσει το ρεπερτόριό τους. Ομολογώ ότι έπεσα τραγικά έξω. Είναι ανεξάντλητοι στον να βρίσκουν αφορμές για να ξεκατινιάζονται δημόσια. Και όλοι, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και αντικειμενικοί οφείλουμε να τους το αναγνωρίσουμε.
Αν το έχετε αντιληφθεί η χθεσινή ημέρα άνοιξε ένα πελώριο θεωρητικό-φιλοσοφικό θέμα. Ο χορτάτος αποτυπώνει μια στιγμιαία κατάσταση, μια «φωτογραφία της στιγμής» όπως λέει και ο μεγάλος ποιητής ή είναι μια συνεχής διαδικασία; Να ένα καλό θέμα για ένα φιλοσοφικό συμπόσιο. Να το θέσω αλλιώς: ο χορτάτος χορταίνει ή θέλει κι άλλο να φάει; Και μήπως αυτός που σήμερα είναι χορτάτος αύριο γίνει ένας «πειναλέων»; Εδώ σας θέλω και η βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ με την αμφίσημη γνωστή δήλωσή της, προσωπικά με προβλημάτισε.
Μάλιστα, ανατρέχοντας στη ρήση του Λένιν για τα πλυντήρια, σήμερα δεν υπάρχει γιος της πλύστρας διότι δεν υπάρχουν πλύστρες. Υπάρχουν και με το παραπάνω μόνο χορτάτοι, που είναι ένα κλασικό σύμπτωμα του καπιταλισμού. Μάλλον, εκεί θα ήθελε να καταλήξει η βουλεύτρια και κάπου χάθηκε στη μετάφραση και στα τσιτάτα του Λένιν.
Νομίζω ότι ο κ. 13-0 θα πρέπει να βάλει τιμωρία τη βουλεύτρια να γράψει εκατό φορές «δε θα το ξανακάνω» και στο τέλος της βουλευτικής περιόδου να εξεταστεί γραπτά και προφορικά στα Άπαντα του Λένιν.
«Ευτυχείτε», όπως έλεγε και ο μεγάλος και τόσο παρεξηγημένος Άλκης.
