Του Σάκη Μουμτζή
Το βασικό μέλημα της ηγετικής ομάδος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να σπάσει την πολιτική απομόνωση στην οποία οδηγήθηκε τόσο λόγω της πολιτικής της όσο και λόγω της συμπεριφοράς πολλών στελεχών της.
Έτσι, σχεδιάστηκε ο διεμβολισμός της κεντροαριστεράς, που είχε δύο στόχους. Έναν αρνητικό, δηλαδή να αποτραπούν οι διαρροές από ΣΥΡΙΖΑ προς ΚΙΝΑΛ και έναν θετικό, δηλαδή την διεύρυνση του ζωτικού χώρου του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροαριστερά.
Ο σχεδιασμός αυτός ήταν καταδικασμένος σε αποτυχία, εν τη γενέσει του, καθώς ουδείς σοβαρός πολιτικός συνεργάζεται με κόμμα που βρίσκεται σε αποδρομή. Και αυτό έγινε.
Στο προσκλητήριο του Α.Τσίπρα προσήλθαν πολιτικοί περιορισμένου βεληνεκούς, που πολύ δύσκολα θα προσέφεραν στον ΣΥΡΙΖΑ όσα αυτός είχε ανάγκη. Πιθανόν να φέρουν την ψήφο των συγγενών και κάποιων φίλων.
Ψιλικατζίδικα πράγματα.
Όμως, σχεδόν κανένας από τους «γεφυροποιούς» δεν ήταν μαχαλόμαγκας και ψευτοτσαμπουκάς. Ήταν και παραμένουν άνθρωποι κόσμιοι, με τους οποίους μπορεί να διαφωνούμε, αλλά μπορούμε και να συζητούμε.
Γνώριζαν όμως ότι ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε τέτοια «μπουμπούκια». Και δεν ήταν μόνον ο Π. Πολάκης. Συνεπώς, πήραν ένα ρίσκο που δεν αφορούσε την πολιτική τους υπόσταση—κάτι απολύτως θεμιτό—αλλά την προσωπική τους αξιοπρέπεια.
Έτσι, αφού κατάπιαν αμάσητη την σκηνοθεσία της απόκρυψης νεκρών στο Μάτι, με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Τσίπρα, αφού σιώπησαν ξεδιάντροπα για την συνωμοσία της Novartis, όπου καλείται να δώσει εξηγήσεις ένας πολιτικός με τον οποίον είχαν συνεργασθεί πολλά χρόνια και γνώριζαν το ήθος του, τώρα βρίσκονται προ του φαινομένου Πολάκης-Τσίπρας.
Αν βαδίσουν και πάλι τον δρόμο της σιωπής, τότε χάνουν και την όποια αξιοπιστία τους απέμεινε. Ο πολιτικός τους λόγος θα είναι υπονομευμένος εξ αρχής. Όταν στηρίζεις Πολάκη—Τσίπρα είσαι όμοιός τους.
Αν από την άλλη πλευρά, διαχωρίσουν την θέση τους, τότε με τη διάσταση που έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο ζήτημα καταστρέφουν την όποια απόπειρα διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροαριστερά.
Στην πρώτη περίπτωση διασώζουν με σημαντικές, όμως, ζημίες την «γέφυρα» τους, αλλά υφίστανται έναν προσωπικό εξευτελισμό, στην δεύτερη δε περίπτωση, ανατινάσσεται η « γέφυρα» στον αέρα.
Διασώζουν όμως την τιμή και την υπόληψη τους. Ας τα ζυγίσουν και ας αποφασίσουν.
Μέχρι τις εθνικές εκλογές, ο δρόμος είναι σχετικά μακρύς. Εκτός απροόπτου μας μένουν περίπου έξι μήνες.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα οι «γεφυροποιοί» θα βρεθούν και άλλες φορές μπροστά σε παρόμοια διλήμματα, καθώς αυτά πηγάζουν από την ίδια την φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός ο ψευτοτσαμπουκάς και η, χωρίς ηθικές αναστολές άσκηση πολιτικής, είναι δομικά στοιχεία της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της προσωπικότητος του ίδιου του Τσίπρα.
Συνεπώς, όσοι γράφαμε προ καιρού πως το πιο πιθανό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να απορροφήσει πλήρως τους «γεφυροποιούς» και όχι αυτοί να ωθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πιο μετριοπαθείς θέσεις, δικαιωθήκαμε.
Η πλήρης ταύτιση του Τσίπρα με τον Πολακισμό ευτελίζει πλήρως το εγχείρημά τους και τους ίδιους.
