Ο Stefanos αποδεικνύεται πιο παλιός από τους παλιούς. Και βεβαίως τους δουλεύει, πράγμα όχι παράξενο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ ο Μητσοτάκης παραδέχτηκε την ήττα, ενώ στο ΠΑΣΟΚ ζητήθηκαν ευθύνες από τον Νίκο Ανδρουλάκη, ουδεμία νύξη αυτοκριτικής διάνθισε την ομιλία του στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτοδοξαστικός, είδε μια περίλαμπρη νίκη στις εκλογές της Κυριακής, με το ποσοστό που κατέκτησε και το οποίο υπολειπόταν τρεις μονάδες από εκείνο του Τσίπρα. Υποστήριξε σοβαρά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε σε λίγους μήνες να καταρρίψει το αφήγημα του 41% και πως το χρονόμετρο αρχίζει να μετρά αντίστροφα για τον Μητσοτάκη.
Χρησιμοποιεί ως σωσίβιο προσωπικής διάσωσης τη μείωση της διαφοράς, μια μείωση που όμως προήλθε από την υποχώρηση της ΝΔ και όχι από αντίστοιχη εκλογική ανύψωση του ΣΥΡΙΖΑ. Παρόλα αυτά απέδωσε την «καθίζηση της ΝΔ», χάρη -και - στα θέματα που ανέδειξε η αξιωματική αντιπολίτευση κατά την προεκλογική περίοδο!
Σε παροξυσμό δε, σουρεαλιστικής αυτοεπιβεβαίωσης, διακήρυξε πως στόχος είναι η νίκη απέναντι στη ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές του 2027, αλλά και τη μείωση της διαφοράς από το κυβερνών κόμμα σε κάθε κάλπη μέχρι τότε.
Έστειλε και μηνύματα προς τους θιασώτες της επαναφοράς Τσίπρα, λέγοντας: «Θέλω να είμαι καθαρός. Σενάριο να αποχωρήσω και να έρθει από μηχανής Θεός, δεν υπάρχει». Ακόμη (και επί τέλους, και κάτι προ τιμήν του από εμάς), δήλωσε: «Αν υπάρξει σύγκλιση προοδευτικών κομμάτων, θα ανταποκριθώ και θα θέσω εκ νέου υποψηφιότητα».
Γι’ αυτή τη σύγκλιση παλεύουν πολλοί και πολλαπλώς. Οι Τεμπονέρας - Κοτσακάς προτείνουν σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – Νέας Αριστεράς με κοινό συντονιστικό! Οι Ραγκούσης - Θεοχαρόπουλος προτείνουν δημοψήφισμα μελών και ψηφοφόρων ώστε η Κουμουνδούρου να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση ενός μεγάλου ενιαίου κόμματος της κεντροαριστεράς με το ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνο.
Ο Χάρης Καστανίδης, αναφερόμενος στην ανωτέρω πρωτοβουλία τη χαρακτήρισε «πολύ καλή ιδέα». Ενώ ο Χρήστος Σπίρτζης, πανταχού παρών στις συζητήσεις για την ενιαία έκφραση της κεντροαριστεράς, πρότεινε τον Τσίπρα ως ηγέτη, γιατί «θα μπορούσε να ηγηθεί ενιαίας κεντροαριστεράς».
Δεν ρώτησε τους πρώην συντρόφους του Πασόκους, αν θα δέχονταν αρχηγό τον Τσίπρα σε μια «ενιαία κεντροαριστερά». Τόσα χρόνια σε θέσεις κλειδιά της Χαριλάου Τρικούπη, δεν κατάλαβε ότι οι Πασόκοι - αυτοί τέλος πάντων που έχουν απομείνει και που, ναι, είναι κάποιας ηλικίας, αποτελούν «ξεχωριστή» πολιτική φυλή και δεν θα δέχονταν τον Τσίπρα αρχηγό;
Επί προσθέτως των ανωτέρων, για να μην υστερήσουν σε «αγαπητικές προτάσεις» προς το ΠΑΣΟΚ, θέση υπέρ της συνεργασίας πήραν ο Νίκος Παππάς και η Όλγα Γεροβασίλη. Η τελευταία δήλωσε πως «Απαιτείται συνεννόηση των προοδευτικών δυνάμεων προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα εναλλακτικής πρότασης».
Αυτή τουλάχιστον το δικαιούται. Ποτέ δεν μίλησε περιφρονητικά και απαξιωτικά για το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στις στιγμές της συριζαϊκής δόξης.
Όμως ο Νίκος Παππάς (ο 13-0, όχι ο μπασκετμπολίστας) πότε ανακάλυψε το «προοδευτικό ΠΑΣΟΚ»; Στη Βουλή έριξε γέφυρες προς το ΠΑΣΟΚ και απευθυνόμενος με τη συνήθη του εριστικότητα προς την πλειοψηφία, ισχυρίστηκε πως αυτή φοβάται τη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων όπως στη Γαλλία: «θα είναι η άμεση απάντηση στη συνέχιση αυτής της πολιτικής. Θα ζήσετε τον γαλλικό εφιάλτη, εμείς έχουμε να πούμε άντε και στα δικά μας».
«Δικά τους» προφανώς θεωρεί το περίφημο Επινέ όπου ο Μιττεράν ένωσε τις διάσπαρτες ομάδες και κατέκτησε την εξουσία.
Ξεχνάει όμως τα εντελώς «δικά του» όμως. Στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών του 2015, την ώρα που ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας οι αρχηγοί υπόσχονταν να ψηφίσουν το μνημόνιο Τσίπρα για να μην βγει η χώρα εκτός ΕΕ – και εξ αντανακλάσεως έσωζαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα - ο Παππάς «οφ δη ρεκορντ» στους δημοσιογράφους τους χαρακτήριζε «τρόικα εσωτερικού»!
Τώρα η «τρόικα εσωτερικού» έγινε «προοδευτικές δυνάμεις» επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την εξουσία και αδυνατεί μόνος του να την επανακαταλάβει…
Την ίδια στιγμή συνεχίζεται το μπάχαλο στο ΠΑΣΟΚ με δηλώσεις και αντιδηλώσεις υποστηρικτών και επικριτών του Ανδρουλάκη. Στους Νάντια Γιαννακοπούλου, Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, Παύλο Γερουλάνο, Νίκο Παπανδρέου, προστέθηκε και η Ευαγγελία Λιακούλη, η βουλευτής που τον είχε χαρακτηρίσει «κραταιό Νίκο».
Η κατάσταση μετατρέπεται σε γόρδιο δεσμό και μόνο ο Ανδρουλάκης μπορεί να τον λύσει. Όποιον τρόπο επίλυσης και να αποφασίσει, αυτός πρέπει να γίνει τώρα. Αλλιώς η κατάσταση θα κακοφορμίσει.
