Πολλοί απόρησαν, ιδιαίτερα βλέποντας τον Παύλο Πολάκη να στηρίζει έναν εγωπαθή αμερικανοθρεμμένο «εφοπλιστή» υποψήφιο, που προβάλλει την ομοφυλοφιλία του, στον αντίποδα του δικού του ύφους, που προτείνει, όπως άλλοτε ο Βαρουφάκης, την κατάργηση της στράτευσης (στην Ελλάδα!) και όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Και τα ερωτηματικά πολλαπλασιάστηκαν όταν ο Νίκος Παππάς, υποψήφιος ο ίδιος για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, προτείνει αιφνιδίως να ψηφίσουν στις εκλογές για την ανάδειξη του Προέδρου όχι μόνο τα μέλη αλλά και οι «φίλοι» του κόμματος! Δηλαδή, ο ίδιος, παρότι υποψήφιος, προτείνει κάτι που στρέφεται ευθέως ενάντια στη δική του υποψηφιότητα! Διότι είναι προφανές πως η διεύρυνση της εκλογικής βάσης των προεδρικών εκλογών θα διευκολύνει μόνο τον ουρανοκατέβατο Κασσελάκη, με τον μιντιακό θόρυβο που έχει δημιουργηθεί, ή, στην καλύτερη περίπτωση, την Έφη Αχτσιόγλου και όχι βέβαια τον Νίκο Παππά!
Αν λοιπόν τα δύο πρωτοπαλίκαρα του Τσίπρα, ο σωματοφύλακάς του και ο Ιάγος του, ο άνθρωπος που αναλαμβάνει τις επικίνδυνες δουλειές, στηρίζουν τον Κασσελάκη, δεν μπορεί παρά να υπάρχει ένα όνομα για εκείνον που κινεί τα νήματα: Αλέξης Τσίπρας.
Και όλη η σκηνοθεσία αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ο Κασσελάκης απέκτησε ρόλο στο κόμμα στις δεύτερες, χαμένες από χέρι, εκλογές του Ιουνίου, ως μέλος της εκλογικής επιτροπής, με επιλογή του Τσίπρα, ο οποίος πιθανότατα από τότε έκανε τα «κουμάντα» του. Εν συνεχεία, ο Αλέξης εξαφανίστηκε από προσώπου γης στην Καλιφόρνια, ενώ η υποψηφιότητα Κασσελάκη έσκασε σαν βόμβα μερικές μέρες μόνο πριν από τις εσωτερικές εκλογές στο κόμμα.
Θα ρωτήσει κάποιος, για ποιο λόγο - qui bono που θα έλεγε ο αμερικανοθρεμένος Στέφανος; Ο λόγος είναι προφανής: ο Τσίπρας θέλει να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ που τον νιώθει πια σαν βαρίδι για τις φιλοδοξίες του.
Έτσι, με ένα σχέδιο, αντάξιο του Ιάγου του, δημιουργεί μια άνευ προηγουμένου αναστάτωση στο εσωτερικό του κόμματος, με την εμφάνιση στο πάρα πέντε ενός «αντισυμβατικού» υποψήφιου που έρχεται από το πουθενά.
Ο Αλέξης δεν θέλει να επιτρέψει τη δημιουργία μίας νέας ιεραρχίας στο κόμμα, είτε με την Αχτσιόγλου, το πιθανότερο, είτε ακόμα χειρότερα με τον Τσακαλώτο, η οποία θα αποτελούσε εκ των πραγμάτων εμπόδιο στα μελλοντικά του σχέδια για τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία του νέου σχηματισμού που σχεδιάζει,
Τηρουμένων των αναλογιών, και το 2015 εισήγαγε στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το πρωτότυπο του Κασσελάκη, τον Γιάνη Βαρουφάκη, για να κάνει, έξω από κομματικές επετηρίδες, τη βρώμικη δουλειά του δραχμισμού, που ο ίδιος εξέταζε ως πιθανή εναλλακτική λύση. Διότι, διαφορετικά, με βάση την κομματική επετηρίδα, στη θέση του Γιάνη θα βρίσκονταν κάποια κομματικά βαρίδια τύπου Τσακαλώτου. Άσχετα βέβαια από το γεγονός ότι ο Γιάνης αποδείχτηκε μπελάς στη συνέχεια.
Σήμερα φέρνει από το πουθενά έναν ασήμαντο οιηματία νεαρό για να τινάξει στον αέρα τη μπάνκα, με τις διαμάχες που θα δημιουργηθούν, ώστε να επιτείνει τα ούτως ή άλλως υπαρκτά διαλυτικά φαινόμενα.
Αλλά, όπως πάντα, οι σκηνοθεσίες και τα σενάρια έχουν και τα τρωτά τους σημεία. Και όχι μόνο την προώθηση του Κασσελάκη στην Κουμουνδούρου από τον ίδιο τον Τσίπρα· όχι μόνο τον προφανή ρόλο των Πολάκη και Παππά στο έργο. Αλλά και τα ίδια τα λόγια της περσόνας του υποτιθέμενου πρωταγωνιστή αποκαλύπτουν όλα τα συμπλέγματα του σκηνοθέτη Αλέξη.
Διαβάζουμε λοιπόν τι αναφέρει κυριολεκτικά «στο ξεκάρφωτο», ο αυτοπροτεινόμενος για τον εαυτό του:
«Θέλετε να βάλετε απέναντι στους δήθεν άριστους ένα άτομο που μιλάει καλύτερα αγγλικά από αυτούς, που τους έχει κερδίσει σε μαθηματικούς διαγωνισμούς και πτυχία;»
«Θέλετε να βάλετε απέναντι στον Πρωθυπουργό της δήθεν οικονομικής σταθερότητας ένα άτομο που ξέρει καλύτερα χρηματοοικονομικά και επιχειρείν από εκείνον, επειδή έχει δουλέψει και επιχειρήσει;»
«Θέλουμε να βάλουμε απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη κάποιον που θα τον νικήσει;»
«Εγώ έχω όρεξη, δεν έχω καμία απολύτως εξάρτηση, δεν μπορούν να με εξαγοράσουν, όπως δεν μπόρεσαν να εξαγοράσουν τον Αλέξη».
Πρόκειται για έναν κατάλογο των συμπλεγμάτων του Τσίπρα απέναντι στον… Μητσοτάκη, στα αγγλικά, στην εργασιακή εμπειρία και προπαντός τις αναρίθμητες ήττες που έχει υποστεί από αυτόν στις εκλογές – δηλαδή, όλα τα θέματα τα οποία φέρει βαρέως. Αυτά ακριβώς θα έλθει να καλύψει, ως alter ego του σεναριογράφου/σκηνοθέτη, ο σούπερ Στέφανος. Η ψυχολογική ανάγκη του Αλέξη για υπεραναπλήρωση (όπως θα έλεγε ο Φρόυντ) των συμπλεγμάτων του, τον έκανε να τα βάλει στο στόμα του ηθοποιού και έτσι αποκαλύπτεται. Και δεν ξέρουμε άλλωστε αν ο «Στέφανος» στη συνέχεια θα συμπεριφερθεί σαν τον Γιάνη!
Ένα ακόμα έργο της εταιρείας Τσίπρας, Παππάς, Πολάκης ανέβηκε στις οθόνες μιας, ούτως ή άλλως, εικονικής πραγματικότητας.
* Ο Γιώργος Καραμπελιάς είναι συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής.
