Η στατιστική είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα επιστήμη που υπό προϋποθέσεις σε οδηγεί να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα για την ιστορικότητα αλλά και την εξέλιξη κάποιων μεταβλητών.
Όταν όμως χειραγωγείται, γίνεται εργαλείο στα χέρια απατεώνων.
Τα αποτελέσματα των επικείμενων ευρωεκλογών, πρέπει να συγκριθούν μόνο με αυτά των προηγούμενων του ‘19.
Οτιδήποτε άλλο, πχ σύγκριση με τις εθνικές εκλογές, θα συνιστά ελεεινή πολιτική κουτοπονηριά, αν όχι απόπειρα εξαπάτησης πρώτου μεγέθους.
Μια εκλογική επίδοση, έστω και δημοσκοπική, μπορεί να έχει πολλές αναγνώσεις.
Μέχρι και πριν λίγο καιρό, ο ίδιος ο Ανδρουλάκης αλλά και πληθώρα στελεχών του ΠΑΣΟΚ όταν τους ευνοούσαν οι δημοσκοπήσεις, έβαζαν στόχο τη δεύτερη θέση. Τελευταία, επικρατεί όμως η σιωπή των αμνών γιατί κατάλαβαν ότι ο στόχος είναι πλέον ανέφικτος.
Το ΠΑΣΟΚ αναμένεται να κερδίσει ένα 12-13% που σε σχέση με τις ευρωεκλογές του ‘19 θα συνιστά πράγματι άνοδο κατά 4-5% και με αυτή την έννοια θα δηλώνει ανάμεσα στους νικητές.
Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια.
Γιατί η άλλη μισή είναι ότι αυτό το ποσοστό, ούτε ισχυρό διψήφιο το λες αλλά ούτε και καμιά ιδιαίτερη δυναμική δείχνει. Κι όλα αυτά έχοντας να ανταγωνιστεί έναν Σύριζα που υπέστη δύο συντριβές πέρυσι, διασπάστηκε τρεις φορές και παραλίγο να διασπαστεί και μια τέταρτη στο συνέδριο - Βατερλώ που ακολούθησε.
Ο Σύριζα θα πάρει γύρω στο 15-16%.
Με την έννοια ότι θα έχουν ανακόψει την ελεύθερη πτώση του κατοχυρώνοντας τη δεύτερη θέση, τα στελέχη του θα το πουλήσουν αυτό ως επιτυχία.
Αλλά κι αυτή θα είναι η μισή μόνο αλήθεια.
Η άλλη μισή θα είναι ότι ο Σύριζα θα έχει μια πτώση της τάξεως του 8-9% σε σχέση με τις ευρωεκλογές του ’19 ενώ θα υπολείπεται ακόμα και από το ποσοστό των τελευταίων εθνικών εκλογών που έχει θέσει ως πήχη.
Αφήνουμε τελευταία τη Νέα Δημοκρατία που στις ευρωεκλογές του ‘19, πήρε 33,12%.
Ένα ποσοστό κάτω από 30%, θα της δημιουργούσε ενδεχομένως πολιτικό πρόβλημα. Τέτοιου όμως εύρους πτωτική τάση δεν διαφαίνεται σήμερα και δεν καταγράφεται από καμιά δημοσκόπηση.
Ο Μητσοτάκης καταγράφει αντιθέτως ποσοστά αποδοχής παραπάνω απ' αυτά της ΝΔ ενώ και από τη δεξαμενή των αναποφάσιστων, το 40% είχε ψηφίσει την κυβερνητική παράταξη πέρυσι και δύσκολα τώρα θα ψήφιζε κάτι άλλο, όσες ενστάσεις κι εάν έχει για πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής.
Νέα παράμετρος στην πολιτική εξίσωση είναι η επιστολική ψήφος που αντιπροσωπεύει το καθόλου ευκαταφρόνητο 3% του εκλογικού σώματος και εκτιμάται επίσης ότι θα ευνοήσει τη ΝΔ. Το ίδιο και η πολυδιάσπαση στο χώρο δεξιά της Νέας Δημοκρατίας με 10 κόμματα και κομματίδια να διαγκωνίζονται μεταξύ τους, απευθυνόμενα στο ίδιο περίπου ακροατήριο.
Οτιδήποτε πάντως πάνω απ' αυτό το ποσοστό του ’19 για τη Νέα Δημοκρατία, θα συνιστά επιτυχία λαμβανομένης υπόψη της πενταετούς διακυβέρνησης, της φυσιολογικής φθοράς, της ακρίβειας που επιμένει, της εργαλειοποίησης των Τεμπών αλλά και των εκροών προς τα δεξιά λόγω κυρίως του νομοσχεδίου για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Στο βασικό επομένως σενάριο, πυροδότηση πολιτικών εξελίξεων λόγω ευρωεκλογών δεν προβλέπεται και η κυβέρνηση θα περάσει πιθανότατα τον κάβο, αβρόχοις ποσί κερδίζοντας και μια νέα έμμεση μεν, σημαντική δε, ψήφο εμπιστοσύνης και έχοντας πια καθαρό πολιτικό ορίζοντα τριετίας.
Το ζητούμενο πάντως σε κάθε περίπτωση είναι αυτή η νέα ψήφος εμπιστοσύνης να μετουσιωθεί σε πρωτοβουλίες για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς πισωγυρίσματα και χωρίς το φόβο του πολιτικού κόστους.
Και αυτό πλέον θα είναι το μεγάλο στοίχημα.
* Ο Κυριάκος Μπερμπεριδης είναι μέλος της Γραμματείας Προγράμματος και των Τομέων Υγείας & Πολιτικής Υποστήριξης της Νέας Δημοκρατίας.
