Η εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ είναι πιο κρίσιμη για τη χώρα απ’ ότι για το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος είχε καταφέρει να εμφανίσει έναν εκλεπτυσμένο, πρώιμο λαϊκισμό, ως αγωνία για τους μη προνομιούχους. Η ιστορία έχει απαντήσει σε μεγάλο βαθμό για την ευθύνη του Ανδρέα και του ΠΑΣΟΚ στις μετέπειτα υστερήσεις και μεγάλες «ήττες» της χώρας, ενώ του έχει αναγνωρίσει μεγάθυμα, σημαντική προσφορά σε μια αναγκαία τότε κοινωνική εξισορρόπηση.
Γκρέμισε αρκετά «ρετιρέ» αλλά στη θέση τους, ανέβασε χωρίς κανένα κριτήριο και αξιολόγηση, κάμποσα υπόγεια. Έκανε τις κωλοτούμπες, που του επέβαλε ο ρεαλισμός και η άριστη γνώση του διεθνούς περιβάλλοντος, με μεγάλη χάρη και χωρίς να του αμφισβητήσουν την αριστεροσύνη του. Διέθετε επίσης στελέχη που αναλογικά ήταν σαν τον Πολάκη πριν από τον Πολάκη.
Η ιστορική αυτή αναδρομή γίνεται ως μικρή υπόμνηση ότι ο λαϊκισμός είναι εγγενής στο ΠΑΣΟΚ. Μέχρι σήμερα, ο μόνος αρχηγός του που δεν υπέκυψε εξαιτίας της ιδιοσυγκρασίας και των πεποιθήσεων του στο λαϊκισμό, ήταν ο Κ. Σημίτης. Εξαιρείται και ο Ευ. Βενιζέλος ο οποίος δεν διετέλεσε πρωθυπουργός και είχε μια βραχύβια και αμφισβητούμενη προεδρία. Ο εξ’ αίματος κληρονόμος του Ανδρέα, ο Γιώργος Παπανδρέου βρέθηκε κι εκείνος αρκετές φορές στην όχθη των λαϊκιστών. Πάντα με την αδιαμφισβήτητη έμφυτη ευγένειά του και ελάχιστα διακριτό το κίνητρο.
Η επιλογή προέδρου θα απαντήσει και στο μεγάλο δίλημμα: θα επιδιώξει το ΠΑΣΟΚ να γίνει ξανά μεγάλο κόμμα ακολουθώντας τη συνταγή και τις πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ, ή θα μεγαλώσει επειδή θα λειτουργεί ως δύναμη ευθύνης και ασφαλούς προοπτικής για τη χώρα;
Με βάση τη γενική εικόνα των δημοσκοπήσεων που διενεργούνται, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Χάρης Δούκας και η Άννα Διαμαντοπούλου έχουν ξεχωρίσει στην κούρσα και το δίδυμο που θα καταλήξει στο δεύτερο γύρο, θα κριθεί από το ποιοι θα πάνε στην κάλπη να ψηφίσουν.
Στην τελευταία δημοσκόπηση της Pulce για τον Σκάι, όταν καλούνται να επιλέξουν πρόεδρο οι ψηφοφόροι που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές του ’24, προηγείται ο Νίκος Ανδρουλάκης, ωστόσο στη δεύτερη θέση ανεβαίνει η Άννα Διαμαντοπούλου με τρίτο τον Χάρη Δούκα, και σε κοντινή απόσταση τον Παύλο Γερουλάνο.
Ανδρουλάκης και Δούκας έχουν υιοθετήσει τη συνταγή Τσίπρα, εκτιμώντας ότι έτσι θα μαζέψουν το νέο μέτωπο του «αντί» και έτσι το ΠΑΣΟΚ θα μεγαλώσει και θα γίνει το αντίπαλο δέος της κυβερνητικής Ν.Δ.
Οι συγκεκριμένοι δύο υποψήφιοι, κατηγορούν την κυβέρνηση ότι αποτυγχάνει να πετύχει τη σύγκλιση με την Ευρώπη και να διασφαλίσει ευημερία. Ενώ όμως γνωρίζουν ότι αυτό προϋποθέτει περισσότερες και μεγαλύτερες ξένες άμεσες επενδύσεις, στήνουν αντάρτικα του γλυκού νερού κατά των τραπεζών, των εταιρειών ενέργειας, των ολιγαρχών κλπ. Στο επόμενο στάδιο διαγωνισμού αριστεροφροσύνης και αντισυστημισμού μεταξύ των δύο, μην αποκλείουμε να ακουστεί ή να γραφεί ότι η ανθρωπότητα θα ευτυχήσει όταν ο τελευταίος καπιταλιστής κρεμαστεί με τα έντερα του τελευταίου πατριώτη.
Θα μπορέσει η Άννα Διαμαντοπούλου να κάνει τη μεγάλη ανατροπή έχοντας καθαρά και ξάστερα δηλώσει ότι δεν θέλει «επουδενί ένα ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚ»;
Ο στόχος της, για ένα ΠΑΣΟΚ με καθαρές απόψεις, θέσεις και προθέσεις, αποτελεί επιθυμία μιας ευρείας κοινωνικής πλειοψηφίας που νιώθει την ανάγκη να απαλλαγεί από το ράκος ΣΥΡΙΖΑ και επιθυμεί να αναδειχθεί μια αντίπαλη, στην κυβέρνηση, δύναμη. Με ηγεσία και στελέχη που θα μπορούν σαφώς να κάνουν τη διάκριση μεταξύ του να αντιπολιτεύεσαι την κυβέρνηση και να αντιπολιτεύεσαι την πρόοδο της χώρας.
Η μάχη για ένα καθαρό ΠΑΣΟΚ, δεν είναι μόνο μάχη της κ. Διαμαντοπούλου.
Όσοι συμμερίζονται το στόχο, έχουν το περιθώριο να καθορίσουν την έκβαση της. Καθοριστική και το ξέρει, θα υπάρξει και η συμβολή του κ. Παύλου Γερουλάνου. Εκ των φανατικών αρνητών του λαϊκισμού και εξ ορισμού σοβαρού και χρήσιμου.
