Όταν ο πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης έκλεινε την περσινή ομιλία του στη ΔΕΘ λέγοντας «από σήμερα ξεκινά μια νέα συναρπαστική διαδρομή… για μια πατρίδα που ξέρει, μπορεί και τολμά, που βαδίζει μπροστά και κοιτάζει μόνο ψηλά», δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα δικαιώνονταν από τις εξελίξεις.
Η διαδρομή που διανύθηκε από το Σεπτέμβριο του 2021 ήταν όντως «συναρπαστική» με τρομερές μάχες και ανατροπές.
Ένας αδιανόητος πόλεμος στην Ευρώπη, με συνέπεια τον τιμωρητικό ενεργειακό στραγγαλισμό των ευρωπαϊκών κρατών από την Μόσχα, που τον ξεκίνησε.
Το καθεστώς Ερντογάν να δοκιμάζει κάθε μέσον εκφοβισμού και επιβολής του αναθεωρητισμού, σε βάρος της Ελλάδας. Έχοντας τις πλάτες του Βλ.Πούτιν και την ανοχή των δυτικών και με μοναδικό αποτελεσματικό ανάχωμα, την αναβάθμιση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας, αποτέλεσμα στρατηγικού σχεδιασμού της κυβέρνησης και της ηγετικής αυτοπεποίθησης Μητσοτάκη.
Η υπόθεση Ανδρουλάκη, να αποκαλύπτει σε δημόσια θέα, ένα ευρύ σύμπλεγμα των πάσης φύσεως ενδιαφερόμενων, που συνασπίζονται με σκοπό την τρώση και πτώση του πρωθυπουργού. Από τη Βουλή μέχρι τα ΜΜΕ οι κ. Τσίπρας και Ανδρουλάκης επισυνδέουν απροσχημάτιστα τις παρακολουθήσεις με το Ταμείο Ανάκαμψης και την απαίτηση επιτροπείας του.
Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα απέδειξε ότι μπορεί να τολμά και να βαδίζει μπροστά, όχι με τον βολονταρισμό και τα παχιά λόγια, αλλά με στρατηγικό πλάνο, μέθοδο και γνώση.Το ΑΕΠ αυξάνεται - βρέξει χιονίσει - σταθερά, τα τελευταία πέντε τρίμηνα με εντυπωσιακή επίδοση 7,7% στο β τρίμηνο του χρόνου. Οι επενδύσεις τα τελευταία 2 χρόνια - βρέξει χιονίσει - αυξάνονται με σταθερό ρυθμό και σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΤτΕ έχουν ήδη ξεπεράσει τα 3,5 δις ευρώ ενώ το 2021 στα 4,84 δις ευρώ ήταν ρεκόρ εικοσαετίας. Η ανεργία τον Ιούλιο (ΕΛΣΤΑΤ) στο 11,4%, χαμηλό 12ετίας, πτώση 6 μονάδες. Σχεδόν 300.000 άνθρωποι βρήκαν δουλειά.
Σκληροί δείκτες και αριθμοί, που ωστόσο χωρίς αυτούς, θα ήταν αδύνατη ή στήριξη της κοινωνίας σε τέτοιο βαθμό και τόσο μακρύ χρονικό διάστημα, περνώντας από κρίση σε κρίση.
Τα επιτεύγματα και η κοπιώδης προσπάθεια που απαιτήθηκε υποχρεώνουν τον πρωθυπουργό να μην είναι καθησυχαστικός, αν και αυτή είναι η «συνταγή» που προκρίνουν οι ειδικοί της επικοινωνίας σε περιόδους κρίσης.
Η πορεία εμπρός, είναι μια επικίνδυνη ακροβασία μεταξύ διατήρησης της προόδου και των καρπών της. Της οπισθοχώρησης.‘Η και της κατάρρευσης.
Οι πολίτες πρέπει να έχουν διαθέσιμα όλα τα δεδομένα κι αυτά πρέπει με παρρησία να ειπωθούν από τα χείλη του πρωθυπουργού από το βήμα που, παραδοσιακά όλοι αναμένουν το «δώσε».
Δεν αρκεί ο Μητσοτάκης να θέσει τα επίδικα της περιόδου και της επόμενης κάλπης και να επισημάνει ότι μπορεί να είναι η δυναμική αφετηρία προς το 2030 ή ο επιταχυντής για μια δραματική οπισθοχώρηση και επιστροφή στο 2015.
Χρειάζεται να συνεγείρει από την αρχή τις δυνάμεις της μεταρρύθμισης και της προόδου, ξεκαθαρίζοντας και τον πολιτικό ορίζοντα μέχρι τις εκλογές, αλλά πάνω απ΄όλα, περιγράφοντας το νέο στρατηγικό πλάνο για την Ελλάδα μετά απ΄αυτές.
Το εκλογικό δίλημμα, εκ των πραγμάτων, θα εξακολουθήσει να τίθεται μέσα από δυο εικόνες: του Κ. Μητσοτάκη σήμερα στη ΔΕΘ και του Αλ. Τσίπρα το ερχόμενο Σάββατο.
Η κορνίζα που θα φιλοξενήσει το πορτρέτο του επόμενου πρωθυπουργού είναι δεδομένη: μια Ευρώπη στην οποία συμβαίνουν και κυοφορούνται κοσμοϊστορικές αλλαγές, που δημιουργούν μεγάλους οικονομικούς κινδύνους για όλους, αλλά και απροσμέτρητους εθνικούς κινδύνους για εμάς.
Η επόμενη κάλπη δεν θα είναι της απλής αναλογικής, αλλά της εθνικής λογικής και σε αυτή θα αναμετρηθεί, το μέτωπο της προόδου που θέλει τη χώρα και την κοινωνία μπροστά και ψηλά, με το μέτωπο που την βλέπει σα μια μίζερη, ψευδο - προοδευτική και βολική για όλους τους άλλους, ψωροκώσταινα.
