Ανά τας οδούς και τας ρίμας των επαρχιακών πόλεων, ακόμη και μέσα στο καυτό λιοπύρι, έχουν ξαμοληθεί οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να προσπορίσουν ψήφους.
Τα επιτελεία τους αντανακλούν μια διάχυτη αισιοδοξία, ότι ο κόσμος τους ακούει ως «όλον ΠΑΣΟΚ». Σαν να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι καιροί που ο Ευάγγελος έλεγε «δεν μας ακούνε ό,τι και να πούμε». Κάνουν μάλιστα ευοίωνες εκτιμήσεις ότι θα προσέλθουν στην εσωκομματική κάλπη περισσότεροι από τους 270 χιλιάδες που προσήλθαν στην προηγούμενη εκλογή που ανέδειξε τον Ανδρουλάκη.
Αν έχουν δίκιο στις εκτιμήσεις τους θα το επιβεβαιώσει η κάλπη της πρώτης Κυριακής. Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ συνολικά βρίσκεται στην πλέον ευνοϊκή συγκυρία για να ακουστεί. Το μόνο που δυσχεραίνει την κοινωνική αντήχηση του λόγου του, είναι η ραστώνη του Αυγούστου.
Το κόμμα βρίσκεται εν μέσω της ΝΔ η οποία βιώνει μια φυσιολογική κόπωση, εσωτερική και κοινωνική, και ενός ΣΥΡΙΖΑ του οποίου τα έργα και οι ημέρες θα μπορούσαν να εμπνεύσουν υλικό επιθεωρήσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή ειδικά τη συγκυρία, προσφέρει μέγιστη υπηρεσία στο ΠΑΣΟΚ, μια και απευθύνονται εν πολλοίς σε παραπλήσια κοινά. Ένας αρχηγός πολλαπλά βαλλόμενος, χωρίς στοιχειώδη επίγνωση κομματικής λογικής και λειτουργίας, που προβάλλει περγαμηνές μάνατζερ αλλά λειτουργεί σαν ιδιοκτήτης μικρής οικογενειακής επιχείρησης περασμένης εποχής «όποιου δεν του αρέσει να φύγει».
Με έναν υπαρχηγό, κατ’ ουσίαν σκιώδη αρχηγό, τον αψύ, ο οποίος έχει επιστρέψει την κομματική διαμάχη στην εποχή του Δηλιγιάννη. Και με ένα εκλογικό κοινό διαιρεμένο ανάμεσα στους απολιτίκ φαν του νέου προέδρου και στους παραδοσιακούς αριστερόφρονες του πρώην.
Άγνωστο ακόμα πόση λάμψη θα διατηρεί το άστρο του Τσίπρα, όταν με το νέο χρόνο προσπαθήσει να πραγματοποιήσει το περίφημο rebranding. Ως τότε ο καιρός μακρύς. Μεσολαβεί το συνέδριο μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα ιδιοκτησίας Κασσελάκη, και η αναμενόμενη (και μάλλον δεδομένη) διάσπαση.
Απέναντι σε αυτούς, οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ προβάλλουν ένα κατά το μάλλον ή ήττον, σοβαρό πρόσωπο. Τουλάχιστον η πλειοψηφία τους. Οι λύσεις που προτείνουν για τα προβλήματα της χώρας είναι διάσπαρτες στις μαζώξεις ανά την επικράτεια, και προς το παρόν μη αξιολογήσιμες και ταξινομήσιμες.
Κάποιες αποπνέουν τον κρατισμό του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ, άλλες είναι πλέον αξιοπρόσεκτες και προωθημένες. Αλλά δεν είναι μόνο οι θέσεις. Είναι και τα πρόσωπα που θα κριθούν εάν εγγυούνται την πραγμάτωσή τους. Γιατί τόσο τα πρόσωπα όσο και τα έργα των υποψηφίων είναι ήδη γνωστά (εκτός του Δούκα που δεν έχει έργο).
Απλώς σημειώνουμε εκθειαστικά τον πολιτικό πολιτισμό μέσα στον οποίο διεξάγεται προς το παρόν η εκλογική εκστρατεία. Ουδεμία σχέση έχει με την ανθρωποφαγία που συντελείται στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με την υπονόμευση Κασσελάκη στον Τσίπρα για τα «μαύρα ταμεία», είτε με την αγενή έως τραμπούκικη συμπεριφορά του Πολάκη σε Γεροβασίλη και Ζαχαριάδη: «Ζακέτα να πάρετε τον Οκτώβρη».
Και φυσικά, η αντιπολίτευση που ασκούν, δριμεία ή όχι, σωστή ή λαθεμένη, εδράζεται σε πολιτικά επιχειρήματα. Ουδείς αναφώνησε όπως ο Κασσελάκης, ότι οι υπουργοί της ΝΔ «σκοτώνουν παιδιά».
Προς το παρόν, το δικό του διστακτικό rebranding που επιχειρεί το ΠΑΣΟΚ, έχει ανυψώσει τις ελπίδες της…συριζαϊκής Αριστεράς. Αφότου κατανόησαν ότι είναι όνειρο θερινής νυκτός η αυτοδύναμη επανάκαμψη, αφότου κατανόησαν ότι η κυβερνητική τους θητεία ήταν «σπορά της τύχης» των μνημονίων και μόνο, έστρεψαν οφθαλμόν ελπίδας στην ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, για τη συγκρότηση ενός «Ενιαίου δημοκρατικού μετώπου».
Κοινή βάση της επίκλησης για συνεργασία, πέραν του ανομολόγητου, ότι θέλουν να ξαναδούν υπουργικές καρέκλες, είναι η «Δυστοπία Μητσοτάκη». Ο Μητσοτάκης στα κάτω του και σε εκλογές όπου προφέρονταν για επίδειξη δυσαρέσκειας ενώ δεν υπήρχε διακύβευμα κυβερνησιμότητας, πήρε 28%. Αυτοί 15%, και όμως προσπαθούν να πείσουν για δυστοπία Μητσοτάκη.
Για ανάπτυξη που θα βοηθήσει την αναδιανομή, οι Συριζαίοι πασών των αλληλοσπαρασσόμενων πτερύγων δεν λένε κουβέντα, γιατί δεν ξέρουν τι να πουν. Και εδώ έγκειται η ευθύνη των Πασόκων υποψηφίων. Το να κατηγορούν τον Μητσοτάκη και εύκολο είναι και περιττό, αφού το κάνουν καλύτερα οι Συριζαίοι.
Ο κόσμος περιμένει να ακούσει τις απόψεις τους για την ανάπτυξη και την ανάταξη της χώρας. Αυτό θα τους δικαιώσει.
