H αγωνία των μικρών θεατών στις παραστάσεις των τσίρκων, κορυφώνεται όσο πλησιάζει το τέλος της παράστασης. Όλοι περιμένουν να δουν το τελευταίο νούμερο, πριν σβήσουν οι προβολείς και οι υπεύθυνοι του τσίρκου ετοιμάσουν την αποσυναρμολόγηση της τέντας που είχε φιλοξενήσει όλα τα «νούμερα».
Ποιος θα εμφανιστεί τελευταίος; Ο πολεμιστής που καταπίνει σπαθιά; Η γυναίκα με τα μούσια; Η ασώματη κεφαλή; Ο μάγος που εξαφανίζει τη χορεύτρια; Οι νάνοι με τα φίδια; Ο μοτοσικλετιστής που περνάει μέσα από τις φωτιές; Οι κλόουν πάνω στα αλογάκια πόνυ; Οι ακροβάτες που εκτοξεύονται από το κανόνι; Ο θηριοδαμαστής με τις λευκές τίγρεις; Ή ο μέγας κλόουν με τις άπειρες τούμπες;
Η αγωνία κορυφώνεται με τα τύμπανα να ηχούν και τα φώτα να χαμηλώνουν. Τα μικρά παιδιά αγωνιούν, γνωρίζοντας ότι την επόμενη ημέρα μετά από τη φαντασμαγορική παράσταση του τσίρκου θα επιστρέψουν και αυτά από το μαγικό κόσμο του τσίρκου, στη βαρετή καθημερινότητα του σχολείου.
Ωστόσο, το πολιτικό τσίρκο του Σύριζα που τερματίζει άδοξα τις παραστάσεις του, καταρρέοντας, αφήνει τους πολίτες αδιάφορους. Δίχως ίχνος αγωνίας. Ένας υπερδωδεκαετής κύκλος παραστάσεων φτάνει επιτέλους στο τέλος του. Η πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότεροι παρακολουθούν τις τελευταίες στιγμές με ένα διαφορετικό πνεύμα. Δεν έχουν πια μπροστά τους τα επικίνδυνα πολιτικά νούμερα του Σύριζα, που κόντεψαν να πετάξουν τη χώρα στα βράχια. Δε βλέπουν μπροστά τους ούτε δραχμές, ούτε grexit, ούτε ουρές στα ΑΤΜ.
Αντίθετα, βλέπουν μια ομάδα από πολιτικά στελέχη να διαγωνίζονται για την πιο ευφάνταστη ατάκα, για την πιο αξιοθρήνητη εικόνα, για την πιο προσβλητική σύγκρουση και για την πιο εμβληματική προσπάθεια αποκαθήλωσης του πολιτικού χώρου που ταλαιπώρησε τη χώρα τα τελευταία χρόνια.
Με τα πρόσφατα νούμερα να περιλαμβάνουν λίστες γάμου και ποδόλουτρα, δεξαμενές και σηπτικούς βόθρους, τζετ σκι και τζετ σετ, καθώς και σκηνές πρωτόγονης, νοσηρής και τοξικής πολιτικής συμπεριφοράς.
Έχει νόημα για τους πολίτες ποιο θα είναι το τελευταίο νούμερο, πριν κλείσουν τα φώτα του τσίρκου; Έχει νόημα το ποιος θα αποχαιρετήσει τελευταίος, τους θεατές; Αν θα είναι μάγος του «life style»; Αν θα είναι ο αγριωπός θηριοδαμαστής; Αν θα είναι κάποιο υποπροϊόν του κομματικού σωλήνα; Ή εάν θα κάνει την επανανεμφάνιση του, ο πρώην αρχηγός;
Όχι, δεν έχει το παραμικρό νόημα. Και η αλήθεια είναι ότι όση διασκέδαση και να προσφέρει ο τρόπος της διάλυσης του Σύριζα, το τέλος του δεν είναι κάτι, που πρέπει να μας απασχολεί και να μας ενδιαφέρει. Ο Σύριζα, είτε ο παλαιός του Αλέξη Τσίπρα, είτε ο σημερινός του Στέφανου Κασσελάκη, είτε το φάντασμα του, έχει πάψει να παίζει οποιοδήποτε ουσιαστικό πολιτικό ρόλο εδώ και τουλάχιστον δώδεκα μήνες.
Εκείνο που θα πρέπει να μας απασχολεί είναι η πορεία της χώρας στα χέρια μιας κυβέρνησης, που δεν έχει απέναντι της μια σοβαρή αντιπολίτευση. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη του, ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, Καθηγητής Νίκος Βέττας είχε αναφέρει ότι οι οικονομίες είναι μεγάλα καράβια, που δε στρίβουν πολύ εύκολα και όταν στρίβουν απότομα, το κόστος μπορεί να αποδειχθεί υπερβολικό, τόσο στο οικονομικό όσο και στο κοινωνικό πεδίο.
Ωστόσο, για να στρίψει το καράβι, πρέπει να το αποφασίσει ο καπετάνιος, να συνδράμει το πλήρωμα και να το υποστηρίξει ο μηχανολογικός εξοπλισμός. Επομένως, αυτό είναι το θέμα. Έχει στρίψει επαρκώς το καράβι για να μην πέσει στα βράχια του 2032; Ποια είναι η πορεία που έχει χαραχθεί πάνω στο χάρτη; Είναι ρεαλιστικές οι επιλογές του πλοιάρχου και οι οδηγίες στη γέφυρα του καραβιού, ή μήπως ταξιδεύουμε με βάρκα την ελπίδα;
Φυσάει με επάρκεια ο ούριος άνεμος της οικονομικής ελευθερίας ή μήπως οι βαριές άγκυρες των υπερβολικών ρυθμίσεων, των αλληλοεπικαλυπτόμενων αρμοδιοτήτων, των αντιφατικών κανόνων και των πάσης φύσεως κρατικών παρεμβάσεων, κρατούν το καράβι σε ακινησία;
Διαθέτουν οι μηχανές του καραβιού τον απαιτούμενο δυναμισμό και την απαραίτητη οικονομική αποτελεσματικότητα ή μήπως είναι η πλημμυρίδα των pass και των επιδομάτων που ωθεί το καράβι, με τον φόβο της άμπωτης της δύσκολης παγκόσμιας οικονομικής πραγματικότητας να παραμονεύει; Αφού τα βράχια παραμένουν παρόντα κι ας τα σκεπάζει πρόσκαιρα η παλίρροια.
Σφραγίζει η κυβέρνηση οριστικά τα ρήγματα της γραφειοκρατίας στον ίσαλο του καραβιού, ή απλά τα σκεπάζει με ψηφιακές παρεμβάσεις;
Η κατάρρευση της τέντας του πολιτικού τσίρκου, μπορεί να αφήνει μια γεύση ανακούφισης στους πολίτες. Μπορεί να πιστοποιεί, ότι χώρος για ακραία πισωγυρίσματα, δεν υπάρχει πια. Όμως το ενδιαφέρον πρέπει να εστιάζεται πάνω στην πορεία του καραβιού και στην ολοκλήρωση της στροφής, που θα του επιτρέψει να πλεύσει με επάρκεια και ασφάλεια κοντά τον παγκόσμιο οικονομικό στόλο.
Οι απαιτήσεις των πολιτών από την κυβέρνηση των τσιρκολάνων ήταν ελάχιστες. Οι απαιτήσεις τους όμως, από την παρούσα κυβέρνηση, είναι τεράστιες.
