Θα περίμενα, αυτή τη στιγμή, την κυβέρνηση να «πετάει»! Να αποδίδει στροφές στο «κόκκινο». Να εκπλήσσει ευχάριστα με τις προτάσεις της, τις πρωτοβουλίες της, να ανοίγει δρόμους. Βλέπω στασιμότητα κι αμηχανία. Και ανησυχώ. Γιατί; Δεν ξέρω που οφείλεται. Σαν να μην ξέρει τι πρέπει να κάνει. Οι άλλοι «σκοτώνονται», διαλύονται, αλληλοκαταγγέλλονται, κι εκεί που θα περίμενες να εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση αυτό το ανήκουστο «δώρο», αντικρίζεις μια αδικαιολόγητη σύγχυση.
Δικαιολογείται βραχυκύκλωμα στο Μαξίμου και στην κυβέρνηση; Η απάντηση είναι καταφατικά «Όχι»! Τι συμβαίνει λοιπόν; Η παντελής έλλειψη αντιπάλου επηρεάζει τον μηχανισμό. Ακούγεται «παλαβό». Προκάλεσε «κατάθλιψη» η φυγή του ενός εκατομμυρίου ψηφοφόρων που καθηλώνει τη διάθεση για δημιουργία; Δεν θέλω να σκεφτώ αυτή την εκδοχή, είναι εξόχως απογοητευτική. Αναμοχλεύει, στην παράταξη, εσωτερικά πάθη το ιδεολογικό στίγμα κι αντανακλά στην κυβερνητική απόδοση; Δεν το βρίσκω σοβαρό το λόγο. Αν προέκυψε κάτι από την πολύωρη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ήταν η διάθεση για «ψυχανάλυση» ορισμένων βουλευτών, οι οποίοι για τα δικά τους προσωπικά προβλήματα μίλησαν…Εξέλιξη δύσκολη για τον πρωθυπουργό δεν θα την έλεγες. Ένα λογικό επακόλουθο του κακού εκλογικού αποτελέσματος, καθόλου ικανού να προκαλέσει περαιτέρω εσωτερική αναταραχή. Άρα, κι από αυτό το μέτωπο ο Μητσοτάκης θεωρείται ήσυχος.
Τότε, που οφείλεται αυτή η, ελπίζω, φαινομενική καθίζηση; Στερείται ο μηχανισμός σχεδίου δράσης; Δεν έχει καταρτιστεί ο κατάλογος με τις κυβερνητικές προτεραιότητες; Έχουν λάβει οι υπουργοί οδηγίες για συγκεκριμένες δράσεις; Ξέρουν τι πρέπει να κάνουν;
Το Επιτελικό Μαξίμου θα έπρεπε να έχει ενημερώσει την κοινωνία για το πρόγραμμα του έτους, της επόμενης διετίας αλλά και της προσεχούς τριετίας. Τρία χρόνια, χωρίς διακοπή, είναι τεράστιος πολιτικός χρόνος, στη διάρκεια του οποίου μπορεί να ξεδιπλωθεί μεγάλο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Αρκεί να υπάρχει η ικανότητα να γίνει. Η «καθημερινότητα» την οποία υπόσχεται η κυβέρνηση, χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα, θα αποδειχθεί μια καταβόθρα…
Καθημερινότητα σημαίνει κράτος. Άρα, η κυβέρνηση υποθέτουμε ότι θα τα βάλει με το κράτος. Δεν το βλέπω. Δηλαδή, δεν πείθει ότι μπορεί, ούτε ότι θέλει!
Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, στην τελευταία πεντηκονταετία, κυβέρνησης χωρίς πολιτικούς αντιπάλους. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι μοναδικό.
Θα ήταν τεράστιο κρίμα να χαθεί αυτή η ευκαιρία για τις αλλαγές που χρειαζόμαστε…
