Ούτε ο Σαμαράς είναι προδότης ούτε ο Μητσοτάκης μειοδότης. Δεν προσφέρει τίποτα η δαιμονοποίηση του ενός από την πλευρά του άλλου. Προφανώς, ήταν λάθος η συνέντευξη Σαμαρά στο μέρος των εθνικών θεμάτων. Δε νοείται πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας να αφήνει υπονοούμενα για εθνική μειοδοσία για τον νυν και τον στενό συνεργάτη του. Και όλα αυτά στηριγμένα στις διαδόσεις της τουρκικής πλευράς, αγνοώντας τις ελληνικές διαψεύσεις. Άλλωστε καμιά σοβαρή κριτική δεν μπορεί να γίνει βασισμένη στα «λέγεται», «ακούγεται», «φαίνεται».
Και είναι έξω από κάθε λογική η χρήση του υποτιμητικού ρήματος «χαριεντίζομαι» αναφορικά με τη συνεύρεση στο ίδιο καθιστικό των Μητσοτάκη, Ράμα, Φιντάν, Χριστοδουλίδη, Ερντογάν. Δηλαδή αν ο Αντώνης Σαμαράς βρισκόταν στη θέση του Μητσοτάκη τι θα έκανε; Θα έριχνε ένα κροσέ στον Ράμα, ένα ντιρέκτ στον Ερντογάν κι ένα άπερκατ στον Φιντάν; Ή μήπως θα καθόταν μόνος του σε μια γωνία, μίζερα, όπως παλιότερα ο Τσίπρας; Και γιατί δε βλέπει με θετική ματιά πως ο Ερντογάν και ο Φιντάν κάθισαν δίπλα στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας -που δεν αναγνωρίζουν- και συνομιλούσαν μαζί του;
Από την άλλη πλευρά όμως δε δικαιολογείται τόσο η ισοπεδωτική κριτική προς το πρόσωπό του όσο και το υβρεολόγιο που δέχεται. Να μην ξεχνάμε πως το 2009 εκλέχτηκε πανηγυρικά αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας από τη βάση της παράταξης, με δεδομένη την προϊστορία του. Και επίσης να μην ξεχνάμε πως μαζί με τον Βαγγέλη Βενιζέλο παρέλαβαν μια Ελλάδα παραπαίουσα και παρέδωσαν μια Ελλάδα λίγο πριν από την ανάπτυξη.
Ο φανατισμός σκοτώνει την κριτική ματιά. Και αυτό ισχύει προς πάσα κατεύθυνση. Ο Αντώνης Σαμαράς θα μπορούσε εντός της Νέας Δημοκρατίας να εκφράζει τη δεξιά τάση της, όπως συμβαίνει σε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά κόμματα. Και οι δημοκρατικές δομές και οι αντοχές της παράταξης του παρείχαν αυτή τη δυνατότητα. Αλλά αυτό προϋποθέτει μετριοπαθή λόγο, με ιδεολογικές σημάνσεις, χωρίς αιχμές για τον πατριωτισμό της ηγεσίας.
Σήμερα αυτό που προέχει είναι να μην μπει η πατρίδα μας σε φάση πολιτικής αστάθειας. Και αυτό δεν αφορά τόσο τον Αντώνη Σαμαρά όσο πρωτίστως την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Η συνοχή της θα πρέπει να θεωρείται αδιαπραγμάτευτη. Κατά τα άλλα, όποιος θέλει να ιδρύσει ένα κόμμα είναι ελεύθερος να το κάνει. Δημοκρατία έχουμε και οι πάντες κρίνονται στις εκλογές.
Άφησα για το τέλος την πρόταση του Αντώνη Σαμαρά για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πιστεύω πως όντως ο Κώστας Καραμανλής δε γνώριζε την πρόταση Σαμαρά, διότι αν τη γνώριζε θα την είχε αποτρέψει. Είναι η γνωστή η θέση του Κ. Καραμανλή πως δεν τον ενδιαφέρει η Προεδρία της Δημοκρατίας, αν η εκλογή δεν προκύψει από λαϊκή ετυμηγορία. Το ερώτημα είναι: τότε γιατί την έκανε αυτήν την πρόταση ο Α. Σαμαράς; Εικασίες πολλές μπορούν να γίνουν. Πάντως, αυτή η πρόταση είναι το τελευταίο που ενόχλησε την κυβέρνηση από όλη τη συνέντευξη του Α. Σαμαρά.
Επιμύθιο: η κυβέρνηση συνεχίζει το έργο της και οποιοδήποτε σενάριο αποσταθεροποίησής της, με κάθε βεβαιότητα, θα οδηγήσει σε εκλογές.
