Μια ζωή καταληψίες, θέλουν να κάνουν κατάληψη ακόμα και στο σπίτι τους. Αυτή την πρόταση έκανε μια τάση που διαφωνεί με την πορεία που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ επί Κασσελάκη.
Είμαι από τους τελευταίους που θα υποστηρίξουν ποτέ τον νέο ηγέτη, όμως μάς αρέσει-δε μάς αρέσει αυτόν προτίμησαν οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια εκλογική διαδικασία την οποία ουδείς αμφισβήτησε και ουδείς εγκαίρως έθεσε το θέμα της πλαστογράφησης δύο υπογραφών για να μπορέσει ο Στέφανος Κασσελάκης να λάβει μέρος στις εκλογές. Το άφησαν οι ενδιαφερόμενοι να περάσει έτσι, διότι δε φανταζόταν την εξέλιξη των γεγονότων. Λάθος τους, όμως μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Συνεπώς, ως ένας απόμακρος παρατηρητής δεν αντιλαμβάνομαι γιατί θα πρέπει να ανατραπεί ο νεοεκλεγείς αρχηγός, καθώς όλοι συμφώνησαν στον τρόπο εκλογής και όσοι ψήφισαν γνώριζαν πρωτίστως τι δεν ήθελαν να ψηφίσουν και ακολούθως ψήφισαν αυτόν που πίστευαν ότι μπορεί να ανασυγκροτήσει τη ριζοσπαστική Αριστερά. Ως γνωστόν στις δημοκρατίες δεν ισχύει το κατάπτυστο σύνθημα «λαέ ντροπή σου για την εκλογή σου» και η έννοια του «κοψοχέρη» κινείται πιο πολύ στο χώρο της καζούρας παρά στο χώρο της πολιτικής.
Αν σε κάποιους δεν αρέσει η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να φύγουν. Είναι δικαίωμά τους και θα συμφωνήσω και με τον κ. Πολάκη και με τον κ. Λαζόπουλο. Να παραμείνουν όμως ζητώντας την ανατροπή ενός αρχηγού που μόλις έχει εκλεγεί, αυτό είναι αδιανόητο και προδήλως ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ. Και ως τι εγείρουν τέτοιο ζήτημα; Ως ιστορικά στελέχη; Ως θεματοφύλακες του αριστερόμετρου; Ως φωτισμένη πρωτοπορία; Ως η αριστοκρατία του μαρξισμού;
Σε όλα τα σοβαρά κόμματα, που σέβονται τις διαδικασίες και τους ψηφοφόρους τους, οι ηγέτες παραμένουν στο πόστο τους μέχρι να λήξει η θητεία τους ή σε έκτακτες καταστάσεις παραιτούνται. Εξ όσων γνωρίζω ο Στέφανος Κασσελάκης δε δείχνει διάθεση να παραιτηθεί -γιατί άλλωστε;- και η θητεία του μόλις άρχισε.
Είναι κοινός τόπος πλέον ότι οι ευθύνες του Αλέξη Τσίπρα για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι και δεδομένες και ιστορικές. Και είναι ο πρώτος που αμφισβήτησε το αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας όταν αυτό δεν του άρεσε και έβαλε τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής να ξαναψηφίσουν. Περασμένα μεν, όχι ξεχασμένα δε.
Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης -έχει δηλαδή θεσμικό ρόλο- η διάλυσή ή η αποσύνθεσή του θα λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά για τον χώρο της Αριστεράς συνολικά. Χιλιάδες ψηφοφόροι θα βρεθούν πολιτικά άστεγοι, ένας ολόκληρος χώρος θα παραλύσει πολιτικά και τελικά αυτό που θα επικρατήσει θα είναι το γνωστό σαράκι που κατατρύχει την Αριστερά πάνω από έναν αιώνα. Το σαράκι των διασπάσεων και των ραδιουργιών.
Συγκριτικά: η Νέα Δημοκρατία άλλαξε οκτώ αρχηγούς και ουδέποτε διασπάστηκε. Αποχωρήσεις πρωτοκλασάτων στελεχών υπήρξαν. Διάσπαση όμως ποτέ. Και σήμερα κυβερνά. Και όπως όλα δείχνουν για πολλά χρόνια ακόμα.
