Ο Άκης Σκέρτσος δήλωσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εθνική εξαίρεση και κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν για αυτήν την έκφραση, καθώς τη βρήκαν ακραία. Μάλιστα κατέφυγαν στο τετριμμένο ερώτημα «ποιος ορίζει τι είναι εθνικό». Λάθος ερώτημα, σε σωστή διαπίστωση. Γιατί ο εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, μετά από μια καταγραφή γεγονότων τα οποία ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει, κατέληξε σε ένα συμπέρασμα.
Ποια είναι τα γεγονότα και ποιο το συμπέρασμα που απορρέει από αυτά;
1. Η υποστήριξη που παρείχαν στους παράτυπους μετανάστες –«εισβολείς στη «μάχη» του Έβρου την άνοιξη του 2020, ενώ σχεδόν σύσσωμος ο ελληνικός λαός είχε ταχθεί με τις ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας και τους εθνοφύλακες, τους οποίους στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσαν στρατόκαυλους. Η πρώτη εξαίρεση από μια πανεθνική προσπάθεια.
2. Όταν η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή τα νομοσχέδια για τους εξοπλισμούς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα ψήφισε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Α. Τσίπρας επισκέφτηκε τον Γάλλο πρέσβη για να του πει ότι, όταν γίνει πρωθυπουργός, θα ζητήσει την αναθεώρηση της ελληνογαλλικής συμφωνίας. Δηλαδή να μην φτάσουν ποτέ στην Ελλάδα τα Ραφάλ και οι φρεγάτες. Η δεύτερη εξαίρεση από μια πανεθνική προσπάθεια.
3. Τάχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του φράκτη στον Έβρο, άλλοτε με μισόλογα και άλλοτε απερίφραστα. Μάλιστα, ευρωβουλευτής του έδωσε αγώνα για να μη χρηματοδοτηθεί το έργο από ευρωπαϊκά κονδύλια, εις μάτην όμως. Οι Ευρωπαίοι αναγνωρίζουν πως τα σύνορά μας είναι και σύνορα της Ευρώπης. Η τρίτη εξαίρεση από μια πανεθνική προσπάθεια.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν αξιολογικές κρίσεις, αλλά γεγονότα, χωρίς ίχνος υποκειμενικής εκτίμησης. Και ο Άκης Σκέρτσος κατέληξε στο προαναφερθέν συμπέρασμα πως «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εθνική εξαίρεση». Γιατί όταν κάποιος δε συμμετέχει σε μια προσπάθεια στην οποία συμμετέχουν οι περισσότεροι, αποτελεί εξαίρεση. Αυτό δεν το λέει μόνον η κοινή λογική, το λέει πρωτίστως η ελληνική γλώσσα.
Πάμε παρακάτω.
Διαβάζω και ακούω πως το ζήτημα της Ροδόπης θα πρέπει να κλείσει τάχιστα. Συμφωνώ απολύτως. Πάνω όμως σε ποια πολιτική βάση; Γιατί τα πολιτικά προβλήματα λύνονται με πολιτικές, εκτός αν θέλουμε να τα κρύψουμε κάτω από το χαλί. Συνεπώς, πάνω σε ποια πολιτική βάση θα λυθεί το πρόβλημα της συναλλαγής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το τουρκικό προξενείο; Δε θα πρέπει να τοποθετηθούν οι ψηφοφόροι και επ' αυτού του ζητήματος; Πώς και γιατί να κλείσουμε άρον - άρον αυτό το θέμα; Ως πότε θα διαιωνίζεται μια τακτική έξωθεν παρεμβάσεων σε αυτή την τόσο ευαίσθητη περιοχή;
Και αυτοί που μιλούν για την ανάγκη εθνικής συναίνεσης μάλλον είναι αιθεροβάμονες. Ευκαιρίες για εθνική συναίνεση δόθηκαν πολλές στον ΣΥΡΙΖΑ και τις κλώτσησε. Ας σημειωθεί πως το ΠΑΣΟΚ, σε όλα τα εθνικά θέματα, στάθηκε υπεράνω των κομματικών αντιπαραθέσεων, τηρώντας μια εθνικοενωτική στάση.
Δια ταύτα: εθνική συναίνεση θα επιτευχθεί μόνον αν περιθωριοποιηθεί πολιτικά το κόμμα που τάσσεται με τους παράτυπους εισβολείς, είναι κατά των εξοπλισμών και κατά της προστασίας των συνόρων. Άλλη πολιτική λύση δεν υπάρχει.
YΓ. «Ο φράκτης είναι η προστασία των συνόρων της πατρίδας μου» Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
