Είναι γνωστό πως υπάρχει ο καλός και ο κακός μπάτσος. Είναι οι ρόλοι που υποδύονται οι παίκτες ενός παιχνιδιού για να υπάρξει ένα αποτέλεσμα. Να επιτευχθεί ο στόχος. Όμως το ρωσικό πλέγμα εξουσίας δεν αντέχει την ύπαρξη καλού μπάτσου ούτε στο επίπεδο ενός ρόλου. Εκεί ο ένας υποδύεται τον κακό και ο άλλος τον κάκιστο.
Ο Πούτιν κάνει τις γεωστρατηγικές αναλύσεις του βγαλμένες από τα σοβιετικά χρονοντούλαπα και ακολουθεί ο Μεντβέντεφ που απειλεί τη Δύση με χρήση πυρηνικών και σχεδιάζει την κατάληψη του Κιέβου. Τελευταίο του κατόρθωμα: εξαφάνισε την Ουκρανία από τον χάρτη, επαναλαμβάνοντας την πάγια θέση του ρωσικού imperium πως ουκρανικό έθνος δεν υπάρχει. Είναι Ρώσοι που τους δυναστεύουν οι νεοναζί.
Ο στρατηγικός στόχος της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας—που διατυπώθηκε την ίδια ημέρα που πραγματοποιήθηκε η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων—επί σχεδόν δύο χρόνια είχε υποβαθμιστεί.
Ουδείς Ρώσος αξιωματούχος τον πρόβαλε, καθώς στα πεδία των μαχών η αντίσταση των Ουκρανών είχε ανατρέψει τους αρχικούς σχεδιασμούς των Ρώσων. Θυμήθηκαν την αποναζιστικοποίηση τώρα, που οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις ξεμένουν από οπλισμό και εφεδρείες. Και για την έλλειψη οπλικών συστημάτων η ευθύνη βαρύνει 100% το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και τον Τραμπ που έχουν παγώσει τη βοήθεια 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων την οποία σκόπευε να δώσει στην Ουκρανία η κυβέρνηση Τζο Μπάιντεν. (Τα κίνητρα του Τραμπ είναι γνωστά και αφορούν τις ιδιαίτερες σχέσεις που έχει αναπτύξει με τον Πούτιν.)
Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρακολουθεί ζαλισμένη τις εξελίξεις στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία. Οι άναρθρες κραυγές του Μακρόν—αποτέλεσμα μιας κληρονομημένης grandeur, ενός χαμένου μεγαλείου —και η ανυπαρξία του Σολτς και της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, έχουν καταστήσει την Ευρώπη έναν μη υπολογίσιμο παίκτη στην ουκρανική σκακιέρα. Η γελοιοποίηση των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων από τη FSB –τη μυστική υπηρεσία του καθεστώτος Πούτιν—με την υποκλοπή και τη δημοσιοποίηση «απόρρητων» συνομιλιών Γερμανών αξιωματικών, επιβεβαιώνει το χάλι στο οποίο βρίσκεται η Γερμανία.
Εννοείται πως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να συμπαραστέκονται ηθικά στους δοκιμαζόμενους Ουκρανούς. Μέχρι εκεί.
Σε αυτή την εικόνα ας προσθέσουμε και τις ρωσόφιλες δυνάμεις που υπάρχουν και δραστηριοποιούνται ποικιλοτρόπως μέσα στην Ε.Ε. και καραδοκούν για να δείξουν τη δύναμή τους στις ευρωεκλογές. Δυνάμεις ετερόκλητες που συμπεριλαμβάνουν κόμματα και οργανώσεις της άκρας Δεξιάς και κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς. Η ρωσική διείσδυση στους δημοκρατικούς αρμούς της Δύσης είναι βαθιά γιατί έχει τις ρίζες της στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, τότε που η ευρωπαϊκή Αριστερά ήταν ο αγωγός και προαγωγός της σοβιετικής εξωτερικής πολιτικής.
Σήμερα, παρακολουθούμε μάλλον απαθείς τον Πούτιν να μας κάνει μαθήματα σύγχρονης διπλωματίας και τον Μεντβέντεφ να απειλεί πως θα μας ρίξει πυρηνικά. Και τους Γερμανούς, ενώ ετοιμάζονται να γιορτάσουν πανηγυρικά το Ραμαζάνι, να σκούζουν γιατί οι Ρώσοι υπέκλεψαν «απόρρητες» συνομιλίες αξιωματικών τους.
* FSB ρωσική μυστική υπηρεσία.
