Χθες έγραφα από αυτήν εδώ τη στήλη, για το πώς μεθοδεύουν να υπονομεύσουν το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη. Το ερώτημα είναι γιατί βιάζονται; Έχουν περάσει μόλις επτά μήνες από τις εθνικές εκλογές και είμαστε καθ' οδόν προς τις ευρωεκλογές.
Τι ποιο λογικό αυτοί που σχεδιάζουν το νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς να περιμένουν να δουν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και στη συνέχεια να προχωρήσουν τον σχεδιασμό τους με όσους θέλουν να τους ακολουθήσουν.
Μα αυτό ακριβώς δε θέλουν και βιάζονται να το αποτρέψουν. Να καταγραφεί η πτωτική πορεία της ριζοσπαστικής Αριστεράς συνολικά (ΣΥΡΙΖΑ συν Νέα Αριστερά). Να μην αποτυπωθεί αυτή η πτώση το βράδυ των ευρωεκλογών σε συγκεκριμένα νούμερα. Διότι ως γνωστόν κάθε εκλογικό αποτέλεσμα φέρει τη δική του δυναμική είτε είναι ανοδική είτε πτωτική.
Στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ, όντας πρώτο κόμμα με 26,56%, είδε μετά από εφτά μήνες τα ποσοστά του να εκτοξεύονται στο 35,46%, διότι ανέπτυξε τη δυναμική της νίκης. Τώρα όλοι αυτοί που αγωνιούν για το νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς αυτό ακριβώς θέλουν να αποφύγουν.
Τη δυναμική της ήττας. Διότι ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ, κατακτώντας καθαρά τη δεύτερη θέση, από θέση ισχύος θα διαπραγματευτεί, αν το θελήσει, την ενότητα του λεγόμενου «αντιδεξιού» χώρου, χωρίς εκπτώσεις και έξωθεν πιέσεις, υπό την ηγεμονία του.
Συνεπώς, ό,τι είναι να γίνει, προσπαθούν να γίνει τώρα εν όψει των ευρωεκλογών. Και εξ όσων γνωρίζω ανάλογες εκδηλώσεις διοργανώνονται από καλοθελητές και παροπλισμένα στελέχη που διεκδικούν ρόλο, και στην περιφέρεια.
Εννοείται πως αυτές οι κινήσεις στρέφονται και κατά του Στέφανου Κασσελάκη, τον οποίον ακόμα δε συγχώρησαν που τους πήρε το κόμμα μέσα από τα χέρια, χωρίς να το καταλάβουν. Δηλαδή, ο άνθρωπος δεν τους έκλεψε το κόμμα με κανένα τρικ, κατέβηκε υποψήφιος κανονικά και νίκησε την αντίπαλό του με μια διαδικασία αδιάβλητη. Και τώρα αυτοί που εγκατέλειψαν, για τους δικούς τους λόγους τον ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκουν, με τη συνέργεια εξωθεσμικών παραγόντων, να εκπαραθυρώσουν τον Κασσελάκη και να υπονομεύσουν τον Νίκο Ανδρουλάκη για να διασωθούν οι ίδιοι πολιτικά.
Δε γνωρίζω αν και πώς σκέφτεται να αντιδράσει ο Νίκος Ανδρουλάκης που είναι ο βασικός στόχος όλης αυτής της προσπάθειας. Πιθανόν, να αφήσει να εκτεθούν όσοι συμμετάσχουν σε παρόμοιες εκδηλώσεις «προβληματισμού».
Ο χρόνος μέχρι τις ευρωεκλογές δεν είναι μικρός, ακριβώς τέσσερις μήνες, και οι προθέσεις δε μπορεί να συγκαλυφθούν. Όσοι βιάζονται για το νέο κόμμα θα πυκνώσουν τις κινήσεις τους συν τω χρόνω, εκτός αν αυτές εκφυλιστούν ελλείψει ενδιαφερομένων και κυρίως ακροατηρίου.
ΥΓ. Θα μου πει κάποιος: «και τι σε νοιάζει εσένα τι γίνεται στην Κεντροαριστερά;» Με ενδιαφέρει, διότι είναι πολύ βασική προϋπόθεση για την ευστάθεια του πολιτικού συστήματος το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ανήκει στον συστημικό χώρο. Να μην ξεχνάμε πως ο εκάστοτε ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εκ της θέσεως του εν δυνάμει πρωθυπουργός.
