Σε μια εκδήλωση με τίτλο «απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη, ποιος;» κατανοώ τη συμμετοχή δύο στελεχών που προέρχονται από τον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ο χώρος γενικά δεν πάει καλά, έχει πάψει να αποτελεί εναλλακτική κυβερνητική πρόταση και ένας προβληματισμός για το μέλλον έχει κάποια βάση.
Όμως τι νόημα έχει να συμμετάσχει σε αυτή την εκδήλωση ένα προβεβλημένο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ; Δεν αντιλαμβάνεται πως με τη συμμετοχή του νομιμοποιεί όσους ισχυρίζονται πως ο «Ανδρουλάκης δεν τραβάει;» δεν αντιλαμβάνεται πως έτσι αμφισβητεί πως το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει τη στρατηγική εναλλακτική στη Νέα Δημοκρατία; Διότι σήμερα η διακύβευση είναι ποιο κόμμα τελικά θα βρεθεί στις επόμενες εθνικές εκλογές απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Όταν ο Μανώλης Χριστοδουλάκης αρνείται -συμμετέχοντας σε αυτή τη συζήτηση, με αυτόν τον τίτλο και με αυτούς τους συνομιλητές- πως το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη μπορεί να αμφισβητήσει στο βάθος της τετραετίας την κυριαρχία Μητσοτάκη, ουσιαστικά υπονομεύει τον αρχηγό του και την παράταξή του.
Υπερβολικά φιλόδοξος ή απλώς άπειρος και αφελής; Το αποτέλεσμα μετρά και δεν τον τιμά καθόλου. Αν τελικά συμμετάσχει, θα είναι το κεντροαριστερό άλλοθι σε μια εκδήλωση δύο στελεχών της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Κάποιος να του το πει.
Αλλά δεν ήταν μόνον ο Μ. Χριστουδουλάκης που πάει να βάλει τρικλοποδιά στον αρχηγό του. Πριν από λίγες ημέρες δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δήλωσαν πως δεν αρκεί το κόμμα τους να καταλάβει τη δεύτερη θέση, αλλά θα πρέπει να λάβει και υψηλό ποσοστό. Λαλίστατοι σήμερα, λησμονούν από πού ξεκίνησε ο Νίκος Ανδρουλάκης, ώστε τώρα να έχει υπερδιπλασιάσει τα ποσοστά του κόμματος του και να το οδηγεί με σταθερά βήματα, μετά από σχεδόν 15 χρόνια, ξανά στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας και να μη μας περνούν κάποιοι για «μωρές παρθένες». Το σχέδιο έχει εκπονηθεί. Να πάνε στην άκρη Ανδρουλάκης και Κασσελάκης και να εμφανιστεί -πώς και από πού άραγε- ο νέος ηγέτης μιας Κεντροαριστεράς με αριστερό πρόσημο. Κάτι σαν Δούκας! Τα έγραφα αυτά -όχι μόνον εγώ- εδώ και καιρό. Αυτή τη στιγμή το εμπόδιο σε αυτόν τον σχεδιασμό είναι πρωτίστως ο Νίκος Ανδρουλάκης. Πώς θα παρακαμφθεί αυτό το εμπόδιο; Με τον γνωστό τρόπο που κυριαρχεί ιστορικά στο ΠΑΣΟΚ. Με την εσωκομματική αμφισβήτηση και υπονόμευση.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης αν δεν αντιδράσει, αν δε σφίξει τα λουριά, θα δει ό,τι κατόρθωσε όλο αυτό το χρονικό διάστημα να χάνεται μέσα στο επόμενο πεντάμηνο, δηλαδή στο χρονικό διάστημα μέχρι τις ευρωεκλογές. Ο στόχος του παρασκηνίου είναι η νίκη του να είναι οριακή, ώστε να αρχίσει η αμφισβήτησή του. Ήδη αυτό λένε χωρίς καμιά αιδώ.
Ας το αντιληφθούν και οι πλέον αφελείς. Ο Αλέξης εξυπηρέτησε πολλούς και αυτοί τον θέλουν μέσα στο παιχνίδι, σε πρώτη φάση να κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο με αρωγό τον γνωστό αποτυχημένο γόνο. Αυτός ο σχεδιασμός, με ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ και έναν ισχυρό Ανδρουλάκη δεν περπατά. Όλα τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα.
