Είναι γνωστό τι τράβηξε αυτός ο άνθρωπος για έναν και μόνο λόγο. Γιατί ήταν στενός συνεργάτης του τότε πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Ένα ολόκληρο σύστημα βάλθηκε να τον εξοντώσει πολιτικά και ηθικά για να πλήξει συγχρόνως και τον πολιτικό προϊστάμενό του. Ήταν η εποχή της αντιμνημονιακής υστερίας, κατά την οποία ακούγαμε τις πιο τερατώδεις «ειδήσεις», τα πιο κραυγαλέα ψέματα και αίφνης διαπιστώναμε πως εμείς που δεν τα πιστεύαμε ήμασταν η εξαίρεση.
Έτσι, ενώ αρχικά γελούσαμε με την αφέλεια όσων διακινούσαν αυτές τις ανοησίες, στη συνέχεια αντιλαμβανόμασταν πως δεν ήταν καθόλου αφελείς οι διακινητές. Εκτελούσαν αποστολή. Στόχευαν στην αγανάκτηση των πολιτών, λόγω των περικοπών των απολαβών και την υψηλή φορολόγησή τους, και επεδίωκαν να τη μετατρέψουν σε μια πολιτική πλημμυρίδα κυρίως κατά των δύο μεγάλων κομμάτων.
Σε αυτή την πολιτική θύελλα ενεπλάκη και το όνομα του κ. Σταύρου Παπασταύρου. Σε αυτές τις περιπτώσεις μόνον οι παθόντες γνωρίζουν τι σημαίνει στοχοποίηση, τι σημαίνει η φωτογραφία τους να βρίσκεται σε πρωτοσέλιδα με πηχυαίους επιθετικούς τίτλους, πώς εισπράττουν όλη αυτή την κατάσταση του ζόφου τα συγγενικά τους πρόσωπα, τι σημαίνει να μη γνωρίζουν τι θα φέρει η επόμενη ημέρα, καθώς οι διώκτες τους ήταν άνθρωποι αδίστακτοι.
Σήμερα, μπορεί να λέμε «τέλος καλά, όλα καλά», αλλά το γεγονός πως το τέλος ήταν τελικά καλό, διότι υπήρξε δικαίωση, αυτό δεν αναιρεί πως όλη η διαδρομή μέχρι το τέλος ήταν εφιαλτική και παραμένει βαθύτατα τραυματική. Θα διακινδυνεύσω να πω ότι στον κ. Παπασταύρου έγινε μια πρόβα τζενεράλε για τη σκευωρία Novartis. Θυμάμαι τον Αλέξη Τσίπρα, πρωθυπουργό όντα, το 2016, να δηλώνει πως αν δικαιωθεί ο κ. Παπασταύρου θα του ζητήσει συγγνώμη. Ακόμα την περιμένει, αλλά αυτό είναι το δευτερεύον.
Το βασικό είναι πως εδώ πρωτοεμφανίστηκε η λογική, «ας πάνε στα δικαστήρια κι ας αποδείξουν την αθωότητά τους». Η απονομή της Δικαιοσύνης δεν ενδιαφέρει τους σκευωρούς. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η ηθική και πολιτική εξόντωση, σε πρώτο χρόνο, όλων αυτών που στοχοποιήθηκαν.
Στήθηκε ένα παρα-υπουργείο Δικαιοσύνης μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, όπως καταγγέλλει ο υπουργός Δικαιοσύνης επί ΣΥΡΙΖΑ, ένας έντιμος άνθρωπος, ο κ. Σταύρος Κοντονής, για να τελειώσει την «βρώμικη» δουλειά.
Τα παρα-υπουργεία συγκροτούνται από έναν ολόκληρο μηχανισμό από πολιτικούς, νομικούς,
δημοσιογράφους και «πρόθυμους» ψευδομάρτυρες. Τίποτα δε συμβαίνει τυχαία και τίποτα εν αγνοία του πρωθυπουργού. Το αν θα εξοντωθούν, σε όλα τα επίπεδα, δύο μεγάλες ιστορικές παρατάξεις είναι απόφαση που δεν την παίρνουν τα τσικό μιας κυβέρνησης, αλλά ο ηγέτης της.
Ο κ. Παπασταύρου, διώχθηκε από τον Ρασπούτιν, μέχρι και για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, κατά παραγγελία φίλου του εκδότη. Για την ιστορία -για μας τους απ΄ έξω μια κουβέντα είναι η λέξη «ιστορία», για τον κ. Παπασταύρου είναι έξι χρόνια που φάνηκαν αιώνες- απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες με βούλευμα το 2020-2021 και του επιστράφηκε και το υψηλότατο φορολογικό πρόστιμο.
Στη χθεσινή συνέντευξή του στην «Καθημερινή» υπάρχει πικρία για τα όσα υπέστη, αλλά φαίνεται πως είναι από τους ανθρώπους που βλέπει μπροστά.
