Ο ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική περίοδο ανακάλυψε πως κάποιοι μεγαλοεπιχειρηματίες αποκόμισαν «υπερκέρδη», λόγω των έκτακτων συνθηκών και υπόσχεται τη φορολόγησή τους. Όταν οι εκπρόσωποί του στα κανάλια καλούνται να κατονομάσουν αυτούς τους μεγαλοεπιχειρηματίες ή σιωπούν ή αλλάζουν κουβέντα.
Τι να πουν; Με όλους αυτούς το κόμμα τους, όταν κυβερνούσε, είχε άριστες σχέσεις, για να μην πω προνομιακές. Ο καταγγελτικός λόγος είναι εύκολος, όταν όμως πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί, τότε αρχίζουν τα δύσκολα.
Υπ' όψιν πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φορολογώντας, εκτάκτως, άμεσα ή έμμεσα τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον χώρο της ενέργειας εισέπραξε περίπου 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ με τα οποία κάλυψε τους λογαριασμούς ενέργειας των ευπαθών κοινωνικών ομάδων.
Ήταν πετυχημένη αυτή η πολιτική; Κρίνοντας εκ του εκλογικού αποτελέσματος, ήταν πολύ επιτυχημένη.
Το βασικότερο αίτιο της πανωλεθρίας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πως ηγετική ομάδα του είχε στο μυαλό της –και εξακολουθεί να έχει– μια Ελλάδα που δεν υπήρχε στην πραγματικότητα. Υπήρχε μόνο στα δικά τους τα μυαλά. Οι επιδοματικές πολιτικές της κυβέρνησης, που ήταν έκτακτες, άμβλυναν τα προβλήματα που προκλήθηκαν σε πολίτες και επιχειρήσεις, τόσο από την πανδημία όσο και από τις οικονομικές συνέπειες της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ υποτίμησε τον πολιτικό αντίκτυπο αυτών των επιδοματικών πολιτικών, αγνόησε πως σχεδόν όλες οι κοινωνικές κατηγορίες –και ιδιαίτερα οι ευπαθείς ομάδες—ενισχύθηκαν οικονομικά. Τα δισεκατομμύρια που δαπανήθηκαν εξυπηρετούσαν ένα κοινωνικό έργο. Κράτησαν όρθια την ελληνική κοινωνία.
Αυτό δεν το διάβαζε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είτε γιατί δεν ήθελε είτε γιατί δεν μπορούσε. Και μιλούσε για έναν ανάλγητο νεοφιλελεύθερο Μητσοτάκη, την ίδια στιγμή που αυτός ασκούσε, λόγω των έκτακτων συνθηκών, μια παρεμβατική πολιτική.
Οι πολίτες τι πίστεψαν; Την τσέπη τους ή τα λόγια των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ; Το εκλογικό αποτέλεσμα απαντά στο ερώτημα.
Σήμερα συνεχίζουν το παραμύθι της φορολόγησης των «υπερκερδών». Και δικαιολογημένα οι δημοσιογράφοι τους ζητούν να γίνουν πιο συγκεκριμένοι. Σε ποιες εταιρείες αναφέρονται.
Βλέπετε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα πάει καλά με τα ονόματα. Όταν μεγαλοστέλεχος αυτού του κόμματος εγκαλούσε γνωστό δημοσιογράφο για τα οικονομικά ανοίγματα της εταιρείας του, δεν τολμούσε να αναφέρει το όνομα του συνεταίρου του δημοσιογράφου –τα ανοίγματα αφορούν και αυτόν– διότι ο όμιλος αυτού του συνεταίρου υποστηρίζει μετά πάθους τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι γεγονός πως τα κόμματα που ασκούν εξουσία αποκτούν σχέσεις με μεγαλοεπιχειρηματίες, διότι πέραν όλων των άλλων, οι δραστηριότητές τους επηρεάζουν την εθνική οικονομία. Κάποιοι πολιτικοί αποκτούν και προσωπικές σχέσεις. Επειδή αυτά είναι γνωστά στους πολίτες, οι αόριστες καταγγελίες μόνο θυμηδία προκαλούν. Από την άλλη, η αναφορά συγκεκριμένων ονομάτων είναι πολιτικά επικίνδυνη και άσκοπη.
Για αυτό, σε τέτοια θέματα, όσο λιγότερα λέγονται τόσο μικρότερη είναι η ζημία που μπορεί να προκληθεί. Ιδίως αν, πέραν των φημών, υπάρχουν και φωτογραφίες ή φωτογραφικές διατάξεις που αποδεικνύουν τη στενή σχέση μεγαλοεπιχειρηματιών με τον ΣΥΡΙΖΑ.
