Για να σας απαλλάξω από την αγωνία, έτσι αποκαλεί τον Αλέξη Τσίπρα στενός πολιτικός του πρώην φίλος σε άρθρο του σε μεγάλο συριζαϊκό site. Του προσάπτει πολλά, αλλά οι μομφές δεν αφορούν μόνον το απώτερο παρελθόν, αλλά και το πολύ πρόσφατο. Τότε, που λίγες ώρες πριν από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποπειράθηκε, με μια ομολογουμένως άστοχη παρέμβαση του, να ανατρέψει πραξικοπηματικά τον Στέφανο Κασσελάκη, που είχε εκλεγεί με μεγάλη πλειοψηφία στην ηγεσία του κόμματος. Και σαν να μην έφτανε αυτό, προχθές στη γενέθλια εκδήλωση του ιδρύματός του δεν κάλεσε μόνον τον αρχηγό των «αποστατών» Αλέξη Χαρίτση, αλλά όλους τους βουλευτές της Νέας Αριστεράς, επιβραβεύοντας -πάντα κατά τον αρθρογράφο- την αποστασία τους και την υπεξαίρεση των εδρών του ΣΥΡΙΖΑ.
Έγραφα τις προάλλες πως η επιχειρούμενη συγκρότηση του ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τα προβλήματα είναι πολλά και δεν προέρχονται μόνον από το ΠΑΣΟΚ. Προέρχονται κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς βλέπουν πως πίσω από αυτόν τον φορέα κρύβονται σχεδιασμοί που αποβλέπουν σε πρώτη φάση στην περιθωριοποίηση του Στέφανου Κασσελάκη και σε δεύτερη φάση στην εκπαραθύρωσή του. Δηλαδή, ό,τι δεν πέτυχε ο Α. Τσίπρας με την παρέμβασή του λίγες ώρες πριν από το Συνέδριο του Φεβρουαρίου, να το πετύχει τώρα μέσα από άλλο μονοπάτι.
Η επίθεση που δέχθηκε ο Α. Τσίπρας είναι ενδεικτική ενός κλίματος που υπάρχει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ προς το πρόσωπό του. Στην Αριστερά σχεδόν πάντα μετά από μια μεγάλη ήττα βγαίνουν τα μαχαίρια και έρχονται στην επιφάνεια αντιπαλότητες προηγούμενων ετών. Ενώ η Νέα Δημοκρατία διαχειρίστηκε όλες τις μεγάλες ήττες της με ψυχραιμία, κάτι που συνέβαλε στην ανάκαμψή της, η Αριστερά τις βίωσε τραυματικά, χωρίς να αναζητήσει τις ιδεολογικές και πολιτικές αιτίες για αυτές τις ήττες (βλ. 1977, 1993, 2019, 2023). Σήμερα, με την προοπτική δημιουργίας ενός κοινού φορέα της Κεντροαριστεράς βρίσκεται μπροστά στο ενδεχόμενο μιας ακόμα διάσπασης. Τον Κασσελάκη πολύ δύσκολα θα τον «φάνε». Ο οποίος προφανώς αισθάνεται πανίσχυρος -έπεσε έξω μόνον τρεις μονάδες από τον εκλογικό του στόχο- και εκτός από τον Θεοχαρόπουλο απέλυσε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Γιώργο Τσίπρα.
Αυτά να τα βλέπουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που επιζητούν να απομακρύνουν τον Νίκο Ανδρουλάκη που πέτυχε το κόμμα του να παρουσιάσει στις ευρωεκλογές μια μικρή άνοδο, πάντως άνοδο και όχι πτώση.
Τώρα, γιατί τον αποκαλεί ο πρώην φίλος του «Μπρέζνιεφ του ΣΥΡΙΖΑ;». Σας παραθέτω τα λόγια του αρθρογράφου. «Ένας ολόκληρος λαός του είπε: εσένα θέλουμε, το κόμμα σου δε θέλουμε να το βλέπουμε, σε κάναμε κυβέρνηση με 36%, σου δίνουμε 32% στην ήττα σου, σε περιμένουμε πάλι, αλλά άλλαξέ τα όλα. Κι εκείνος δεν άλλαξε τίποτα!
Ένας ακίνητος πρόεδρος επί τέσσερα χρόνια, ο Μπρέζνιεφ του ΣΥΡΙΖΑ».
Βρήκα πολύ επιτυχημένο τον χαρακτηρισμό, που μάλλον δε θα άρεσε σε όσους εξακολουθούν να ποντάρουν -για τους δικούς τους λόγους- σε ένα κουτσό άλογο. Τα γραμμάτια ξεπληρώνονται, αλλά στην προκειμένη περίπτωση πεταμένα λεφτά.
