Έτσι αντέδρασε ο πρωθυπουργός μετά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για το νομοσχέδιο του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Έδειχνε το κλίμα που υπάρχει στο Μέγαρο Μαξίμου για την επόμενη ημέρα. Ο νόμος θα ξεχαστεί πολύ σύντομα και η πολιτική ατζέντα θα αλλάξει. Επίσης, θα αλλάξουν προς το καλύτερο και οι ζωές όλων αυτών που περίμεναν διακαώς την ψήφισή του από τη Βουλή.
Αυτή βέβαια είναι η προσδοκία της κυβέρνησης. Μέχρι τις ευρωεκλογές να έχουν εξαλειφτεί πολιτικά όλες οι αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα. Το αν θα συμβεί αυτό μένει να φανεί. Ο πρωθυπουργός μπήκε μπροστά και προχώρησε σε μια μεταρρύθμιση για την οποία, όπως φάνηκε, δεν ήταν ώριμη η βάση της Νέας Δημοκρατίας. Το αν προχώρησε υπερβολικά μπροστά ή το βήμα του ήταν μετρημένο και οι αντιδράσεις θα καταλαγιάσουν, θα το δούμε στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Πάντως, τέτοια ζητήματα κοινωνικών δικαιωμάτων δε διαμορφώνουν εκλογικά αποτελέσματα. Όμως μπορεί να αποτελέσουν την κρίσιμη μάζα αν έχουν συσσωρευτεί προηγουμένως και άλλα σημαντικά προβλήματα.
Το ερώτημα είναι αν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που καταψήφισαν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα αποτελέσουν ένα συμπαγή πυρήνα εσωκομματικής αντιπολίτευσης ή αν η άρνησή τους ήταν περιστασιακή. Αυτό θα εξαρτηθεί από το αν θα στεγαστούν κάτω από μια καλά συγκροτημένη πολιτική πλατφόρμα επάνω στα ελληνοτουρκικά, το μεταναστευτικό και σε ζητήματα κοινωνικών δικαιωμάτων, βλέπε εναντίωση στην κουλτούρα της αφύπνισης.
Και ο Αντώνης Σαμαράς; Αν δεν υπήρχε ο Αντώνης Σαμαράς ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπρεπε να τον εφεύρει. Με τον λόγο του κρατά ένα κοινό εντός της Νέας Δημοκρατίας. Ένα κοινό που πιθανόν στη βάση της παράταξης να είναι και πλειοψηφικό. Και προς Θεού, δεν υπαινίσσομαι πως υπάρχει κατανομή ρόλων. Ο Μητσοτάκης ο φιλελεύθερος και ο Σαμαράς ο συντηρητικός. Στην πολιτική κάποια πράγματα λειτουργούν πάνω και πολλές φορές ενάντια στις προθέσεις των δρώντων υποκειμένων. Οι συμπαιγνίες, υπό τη μορφή κατασκευασμένων (σικέ) συγκρούσεων αποτελούν μέρος της συνωμοσιολογικής σκέψης.
Ο πρωθυπουργός υποθέτω πως γνώριζε τα ρίσκα που ανέλαβε με αυτό το νομοσχέδιο και φάνηκε ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα διότι αυτό δείχνει η θέση του « στόχος επετεύχθη, πάμε παρακάτω». Ένα καλό ερώτημα είναι ποιο είναι αυτό το «παρακάτω» και πώς ορίζεται. Αν είναι η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και η ανάκτηση της εσωκομματικής ομοψυχίας, όντως αυτό το «πάμε παρακάτω» έχει ένα σαφές πολιτικό νόημα, με θετικό πρόσημο.
Αν όμως το «παρακάτω» σημαίνει πως πλέον υπάρχει μέσα στη Νέα Δημοκρατία μια ομάδα βουλευτών με πολιτική πλατφόρμα εκτός των κυβερνητικών θέσεων σε στρατηγικής σημασίας ζητήματα, αυτό το «πάμε παρακάτω» μπορεί να μεταφραστεί και στο «πάμε παραπίσω». Οι επόμενοι δύο μήνες θα δείξουν το πολιτικό πρόσημο του «πάμε παρακάτω».
