Διαφωνίες, αντιρρήσεις σοβαρές και επί της ουσίας και επί της διαδικασίας υπάρχουν, όπως υπάρχει και γκρίνια. Όλα αυτά τα προκαλεί εντός της Νέας Δημοκρατίας το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, το οποίο θα εμφανιστεί οσονούπω από το υπουργείο Δικαιοσύνης που έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα (σημειώστε το αυτό).
Και επειδή οι αντιδράσεις δεν είναι ασήμαντες άρχισαν να αναπτύσσονται σενάρια για τη δημιουργία ακόμα ενός κόμματος, που θα βρίσκεται στα δεξιά της κυβερνώσας παράταξης, το πέμπτο κατά σειρά, καθώς τέσσερα κόμματα ήδη υπάρχουν (τα τρία εκπροσωπούνται στη Βουλή).
Δημοκρατία έχουμε, καλώς να ορίσει.
Πιστεύω πως ουδεμία τύχη θα έχει, ελλείψει σοβαρού προσώπου που θα μπει μπροστά και ακολούθως και σοβαρών συνεργατών του. Δε μου περνά από το μυαλό ότι υπάρχουν προβεβλημένα στελέχη της
Νέας Δημοκρατίας που διαθέτουν αυτοκτονικές τάσεις για να ιδρύσουν ένα τέτοιο κόμμα. Με μονοθεματική ατζέντα -τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών- δε φτιάχνεις κόμμα*. Δε θέλει πολύ μυαλό.
Εξάλλου αυτός ο χώρος φαίνεται να είναι κορεσμένος καθώς κινείται συνολικά κοντά στο 14% και στις ευρωεκλογές μπορεί να πλησιάσει το 18%. Δε βλέπω κάτι παραπάνω. Πάντως, να ενωθούν όλα τα κόμματα που τον αποτελούν, φαντάζει απίθανο δεδομένων των προσωπικών φιλοδοξιών και των διαφορετικών κέντρων -οικονομικών, αλλοδαπών και ημεδαπών- που στηρίζουν το κάθε κόμμα. Εξάλλου ο Κυριάκος Βελόπουλος δεν έχει κανένα λόγο να μοιραστεί τη δύναμη του με τα μικρότερα «αδελφάκια» του.
Αποτρεπτικός παράγων στην ίδρυση νέου καθαρόαιμου δεξιού κόμματος είναι και η ισχύς της Νέας Δημοκρατίας που παραμένει σημαντική, παρά το προβληματικό πρώτο εξάμηνο της νέας θητείας της. Η φθορά της λόγω της ακρίβειας -αυτό το πρόβλημα πονά την κοινωνία- είναι σχετικά μικρή και δεν την εισπράττει κανένα άλλο κόμμα. Ποιο να την εισπράξει, άλλωστε;
Συνεπώς, υπάρχει μια γενικότερη ατμόσφαιρα που δεν ευνοεί την εμφάνιση αυτού του νέου κόμματος. Και τι θα κάνουν όσοι έχουν αρχίσει κι εκνευρίζονται με τα κεντροαριστερά-«ποταμίσια» ανοίγματα της Νέας Δημοκρατίας; Μάλλον, θα απέχουν από τις ευρωεκλογές. Μερικοί πιθανόν να ψηφίσουν κάποια από τα κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της και για αυτό εκτιμώ, όπως προανέφερα, ότι όλος αυτός ο χώρος θα προσεγγίσει το 18%, σημειώνοντας μια άνοδο περί το 30%.
Από την άλλη μεριά αυτά τα κεντροαριστερά ανοίγματα έχουν -κρίνοντας εκ του αποτελέσματος- θετικό ισοζύγιο εισροών/εκροών για το κυβερνών κόμμα. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Επ' αυτού δεν υπάρχει αντίρρηση γιατί μιλούν οι αριθμοί.
Συμπερασματικά: χώρος για νέο κόμμα της ακραιφνούς Δεξιάς δεν υπάρχει, κυρίως λόγω υποκειμενικών αδυναμιών. Αυτοί που πιστεύουν πώς όντως υπάρχει, ανήκουν σε όσους ήδη ψηφίζουν κάποιο από αυτά τα κόμματα με βαριά καρδιά και επιθυμούν να προκύψει κάτι άλλο πιο σοβαρό, πιο αξιόπιστο. Έτσι, το τοπίο της Δεξιάς στην Ελλάδα ουδεμία σχέση έχει με το ανάλογο τοπίο στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. Η πολυδιάσπαση του χώρου περιορίζει το βεληνεκές του και τα δεξιά σύνορα της Νέας Δημοκρατίας είναι ασφαλή.
* Το μεταναστευτικό τείνει να μετατραπεί από πρόβλημα, σε λύση για τα μεγάλα έργα που απαιτούν εργατικά χέρια τα οποία δεν υπάρχουν.
