Ο Μόρτον Μπλάκγουελ, ιδρυτής και πρόεδρος του Leadership Institute, μας διδάσκει κάτι που κάθε φιλελεύθερος, συντηρητικός ή γενικά ενεργός - πολιτικά - πολίτης πρέπει να κατανοήσει βαθιά: η πολιτική δεν αφορά μόνο το δίκιο. Η διαχρονική αλήθεια που καταθέτει μέσα από την προσωπική του εμπειρία, μέσα από το φημισμένο άρθρο του “The Real Nature of Politics”, αποκαλύπτει τις θεμελιώδεις αρχές σχετικά με την πραγματική φύση της πολιτικής και το πώς οι πολιτικές ιδέες και τα κινήματα μπορούν να κερδίσουν ευρεία αποδοχή.
Ο Μπλάκγουελ ξεκινά από ένα ιστορικό παράδειγμα: τη διαφορά μεταξύ των υποστηρικτών του Μπάρι Γκόλντγουοτερ, το 1964, και του Ρόναλντ Ρίγκαν το 1980. Η φιλοσοφία των δύο πολιτικών ηγετών ήταν σχεδόν ταυτόσημη, όπως αποδεικνύεται από το βιβλίο του Γκόλντγουοτερ, The Conscience of a Conservative. Ωστόσο, υπήρχε μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των υποστηρικτών τους. Οι υποστηρικτές του Γκόλντγουοτερ πίστευαν ότι η αλήθεια και η ηθική ανωτερότητα αρκούσαν για να κερδίσουν. Αυτή η λογική, που ο Μπλάκγουελ αποκαλεί “θεωρία του Σερ Γκάλαχαντ”, βασίζεται στην ιδέα ότι το σωστό θα επικρατήσει απλώς επειδή είναι σωστό. Όμως, η πραγματικότητα της πολιτικής αποδείχθηκε διαφορετική, όταν ο Λίντον Τζόνσον κέρδισε τον Γκόλντγουοτερ με τεράστια διαφορά. (Φυσικά, κάτι αντίστοιχο συνέβη και στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές, αλλά από την πλευρά των Δημοκρατικών αυτή τη φορά. Η Κάμαλα Χάρις και οι υποστηρικτές της, ήταν σίγουροι ότι θα κερδίσουν επειδή είχαν βαθιά πίστη στο “δίκαιο” των αγώνων τους και τους κινδύνους που “κουβαλούσε” μαζί του ο Ντόναλντ Τραμπ.)
Αυτή η ήττα δεν αποθάρρυνε όλους τους υποστηρικτές του Γκόλντγουοτερ. Πολλοί από αυτούς, όπως ο ίδιος ο Μπλάκγουελ, παρέμειναν ενεργοί και άρχισαν να μελετούν τι πραγματικά χρειάζεται για να κερδίσουν πολιτικά. Εξέτασαν τα εργαλεία και τις τεχνικές που χρησιμοποιούσε η αριστερά για να πετύχει τους στόχους της. Κατέληξαν σε τρία βασικά συμπεράσματα: Αρχικά, το να πιστεύεις ότι έχεις δίκιο, ή να θεωρείς ότι βρίσκεσαι στη σωστή πλευρά της ιστορίας, από μόνο του δεν αρκεί για να κερδίσει κανείς. Έπειτα, το αποτέλεσμα κάθε εκλογικής μάχης καθορίζεται από τον αριθμό και την αποτελεσματικότητα των ακτιβιστών και των ηγετών κάθε πλευράς. Τέλος, η αποτελεσματικότητα των ακτιβιστών και των ηγετών κάθε πλευράς εξαρτάται από την πολιτική τεχνολογία που χρησιμοποιούν.
Η πολιτική τεχνολογία, όπως εξηγεί ο Μπλάκγουελ, είναι ουδέτερη από φιλοσοφική άποψη. Οι ίδιες τεχνικές που δουλεύουν για την αριστερά, μπορούν να δουλέψουν για τη δεξιά. Τεχνικές επικοινωνίας, οργάνωσης και κινητοποίησης μπορούν να εφαρμοστούν από οποιαδήποτε πλευρά για να μεγιστοποιήσουν την αποτελεσματικότητα των μηνυμάτων και των δράσεών τους. Αυτό δεν αφορά μόνο μεγάλες στρατηγικές αλλά και μικρές λεπτομέρειες, όπως το να χαμογελά κανείς όταν, ως εθελοντής, καλεί ψηφοφόρους για να τους ζητήσει να στηρίξουν τον/την υποψήφια της επιλογής τους.
Το παράδειγμα των συντηρητικών στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά τη δεκαετία του 1970, δείχνει πόσο σημαντικό είναι να κατανοήσουμε την πραγματική φύση της πολιτικής. Με τη συστηματική εφαρμογή πολιτικής τεχνολογίας, ο συντηρητικός χώρος κατάφερε να αυξήσει σημαντικά την επιρροή του, οδηγώντας στην εκλογή του Ρόναλντ Ρίγκαν, το 1980. Το κλειδί ήταν η προετοιμασία, η εκπαίδευση και η οργάνωση, στοιχεία που ανέδειξαν το συντηρητικό κίνημα σε έναν δυναμικό πολιτικό παράγοντα.
Η κατανόηση της σημασίας της πολιτικής τεχνολογίας και η εφαρμογή της δεν είναι απλώς θέμα τεχνικής ικανότητας αλλά ηθική υποχρέωση απέναντι στις ιδέες που υποστηρίζει κανείς. Όπως λέει ο Μπλάκγουελ, “χρωστάμε στις ιδέες μας να μάθουμε πώς να κερδίζουμε”. Αν δεν το κάνουμε, δεν αξίζουμε τη νίκη. Στον σύγχρονο κόσμο, όπου η πληροφορία και η τεχνολογία παίζουν καθοριστικό ρόλο, και η Τεχνητή Νοημοσύνη δίνει τεράστιες δυνατότητες σε όσους εξοικειωθούν μαζί της, το μάθημα αυτό είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
