Ο Alvin Clarence Thomas, έγινε γνωστός με το όνομα «Titanic Thompson» ή απλά Ty και ήταν ένας από τους διασημότερους μικροαπατεώνες όλων των εποχών, με αξιομνημόνευτη εφευρετικότητα.
Αν ο Titanic Thompson ήταν διατεθειμένος να στοιχηματίσει, ήταν σίγουρος ότι θα κερδίσει. Μπορεί να «έστηνε» τα παιχνίδια, μπορεί να είχε κάποιο κόλπο που οι άλλοι δεν μπορούσαν να αντιληφθούν, ή μπορεί απλά να είχε εξασκηθεί τόσο πολύ σε κάτι που στους υπόλοιπους έμοιαζε αδύνατο. Στα χρόνια του φυσικά το διαδικτυακό στοίχημα και στοιχηματικές εταιρείες όπως ο Stoiximan ήταν σενάρια επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο αυτό δε σημαίνει οτι δεν μπορούσες να βάλεις στοίχημα για τα… πάντα.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του κέρδισε πολλά εκατομμύρια, ταξιδεύοντας και παίρνοντας τα χρήματα οποιουδήποτε βρισκόταν στο δρόμο του, ακόμα και από άλλους διάσημους τζογαδόρους, ή ακόμα και αρχηγούς της μαφίας!
Αυτή είναι η ιστορία του Alvin Clarence Thomas, ή Titanic Thompson, του ανθρώπου που εξάσκησε την... «τέχνη» της παραπλάνησης αποτελεσματικότερα από τον οποιονδήποτε.
Παιδικά χρόνια και ξεκίνημα
O Alvin Clarence Thomas γεννήθηκε 30 Νοεμβρίου του 1893, στα περίχωρα του Μιζούρι. Ο πατέρας του έπαιζε χαρτιά όταν ο Άλβιν γεννιόταν και είδε τον γιο του μόνο όταν το παιχνίδι του είχε τελειώσει, το πρωί της επόμενης ημέρας. Λίγο καιρό αργότερα, πήρε ότι λεφτά υπήρχαν στο σπίτι και εξαφανίστηκε. Η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και μαζί με τον Άλβιν και τα τέσσερα παιδιά του νέου της συζύγου, εγκαταστάθηκαν Άρκανσο, σε ένα σπίτι με τρία δωμάτια.
Ο Άλβιν δεν είχε καλή σχέση με τον πατριό του, αλλά αυτός ήταν ο πρώτος του δάσκαλος στα χαρτιά και στα ζάρια. Ο Άλβιν δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο και το σταμάτησε νωρίς, κάτι που του έδωσε πολύ ελεύθερο χρόνο. Άρχισε να παίζει ντάμα, ντόμινο και άλλα παιχνίδια, μέχρι που έμαθε πόκερ και κατάλαβε ότι εκεί μπορεί να βγάλει περισσότερα χρήματα.
Ξεκίνησε να σημαδεύει τις τράπουλες και συνεχώς βελτίωνε τους τρόπους που χρησιμοποιούσε για να κλέβει στο πόκερ. Βρήκε τρόπο να σημαδεύει τις τράπουλες ενώ έπαιζε, χρησιμοποιώντας το νύχι του για να αφήνει σημάδι στο πίσω μέρος των τραπουλόχαρτων, τόσο ανεπαίσθητο, που μόνο αυτός μπορούσε να διακρίνει.
Έφυγε από το σπίτι του όταν ήταν 16 ετών, το 1908 και ξεκίνησε να ταξιδεύει από πόλη σε πόλη. Στην αρχή ψάρευε και κυνηγούσε στην ύπαιθρο για να φάει και στη διαδρομή του έπαιρνε λεφτά από όποιον ήταν διατεθειμένος να ποντάρει εναντίον του σε οτιδήποτε. Άρχισε να προπονείται σε ότι μπορούσε, από σκοποβολή, μέχρι ρίψη αντικειμένων σε στόχο, ή σε απόσταση. Άρχισε να μελετά παιχνίδια με χαρτιά και μέσα από ατελείωτες ώρες δοκιμών, είχε αρχίσει να καταλαβαίνει τις πιθανότητες πίσω από κάθε κατάσταση.
Ξεκίνησε σαν ένα αδύνατο παιδί και σύντομα είχε γίνει ένας δυνατός και θρασύς άντρας.
Το τυπογραφικό λάθος μια εφημερίδας μετά από μερικά χρόνια, που τον έγραψε "Thompson" αντί για Thomas, ήταν αυτό που ουσιαστικά του άλλαξε το όνομα για πάντα και όταν πλέον ήταν γνωστός, όλοι τον γνώριζαν ως Thompson.
Πώς ονομάστηκε Titanic
Το προσωνύμιο Titanic του κόλλησε νωρίς στην …”καριέρα” του.
Σε ένα μπιλιαρδάδικο στο Μιζούρι, στην πόλη Τζόπλιν, αφού ο Τόμπσον έπαιξε και κέρδισε όποιον τόλμησε να στοιχηματήσει εναντίον του, τράβηξε την προσοχή του ιδιοκτήτη, του Snow Clark, o οποίος ήταν ανίκητος ως τότε. Ο Thompson και ο Snow Clark συμφώνησαν να παίξουν για 500 δολάρια την παρτίδα, ένα ποσό που ήταν όσα έβγαζε ένας εργάτης σε ένα χρόνο εκείνη την περίοδο.
Φυσικά ο Thompson κέρδισε και τον ιδιοκτήτη, αφήνοντας τους πάντες με ανοιχτό το στόμα.
Αλλά αυτό δεν του έφτανε. Παρατήρησε μια ταμπέλα που έγραφε “Όποιος καταφέρει να πηδήξει πάνω από το καινούργιο τραπέζι μπιλιάρδου σε όλο του το μήκος, κερδίζει 200 δολάρια.”.
“Μπορώ να το κάνω” είπε ο Thompson με σιγουριά.
Βγήκε από την αίθουσα και 10 λεπτά μετά επέστρεψε σέρνοντας ένα παλιό βρώμικο στρώμα κρεβατιού, το οποίο ακούμπησε στη μία άκρη του τραπεζιού. Πήρε αρκετά μέτρα φόρα, και χρησιμοποιώντας το στρώμα σαν εφαλτήριο κατάφερε να περάσει πάνω από το τραπέζι και να προσγειωθεί στην άλλη άκρη.
Όταν πήρε τα 200 δολάρια και έφυγε, κάποιος ρώτησε τον Snow Clark, αν ήξερε ποιο ήταν το όνομα αυτού του τύπου.
O Κλαρκ απάντησε, “δεν γνωρίζω ποιο είναι το όνομά του, αλλά θα πρέπει να είναι Titanic, γιατι ‘βουλιάζει’ τους πάντες”
Το διάσημο ναυάγιο του Τιτανικού ήταν ακόμα πρόσφατο στις μνήμες του κόσμου.
Σε μία συνέντευξη που έδωσε ο ίδιος ο Thompson στο περιοδικό Sports Illustrated το 1972, επιβεβαίωσε την παραπάνω ιστορία και πως έτσι ξεκίνησαν όλοι να τον αποκαλούν Titanic Thompson.
Περιοδεύων απατεώνας
Όταν ο Τόμπσον ενηλικιώθηκε, κατατάχθηκε στο στρατό, όπου σε λίγους μήνες είχε πάρει τον βαθμό του λοχία.
Υπηρέτησε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και απολύθηκε μετά από 8 χρόνια θητείας. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, ο Τόμπσον κατάφερε να συγκεντρώσει 10 χιλιάδες δολάρια απο στοιχήματα που έβαζε σε κάθε ευκαιρία, δηλαδή περίπου 80 χιλιάδες ευρώ με σημερινά χρήματα.
Έχοντας εξασφαλίσει ένα καλό κεφάλαιο άρχισε να ταξιδεύει σε όλη τη χώρα παίρνωντας τα χρήματα οποιουδήποτε βρισκόταν στο δρόμο του με διάθεση να ποντάρει εναντίον του.
Τα στοιχήματά του ξεπερνούσαν κάθε φαντασία. Για να εξασφαλίζει ότι θα κερδίσει το κάθε στοίχημα που έβαζε, ο Τόμπσον φρόντιζε να κάνει τρομερή προετοιμασία.
Τα περίεργα στοιχήματα
Ένα από τα στοιχήματα που έβαζε συχνά ήταν ότι μπορεί να πιάσει ένα τυχαίο καρύδι από έναν πλανόδιο πωλητή και να το πετάξει πάνω από την οροφή ενός ψηλού κτιρίου. Λίγες ώρες πριν βάλει αυτό το στοίχημα όμως, είχε φροντίσει να κρύψει ανάμεσα στην πραμάτεια του πωλητή ένα συγκεκριμένο καρύδι, το οποίο είχε γεμίσει από πριν με μολύβι για να έχει βάρος.
Αφού λοιπόν ο αντίπαλός του έκανε μερικές δοκιμές και έβλεπε ότι αυτό έμοιαζε αδύνατο, ο Titanic Thompson επέλεγε προσεκτικά το δικό του.... “Τυχαίο” καρύδι, αυτό με το μολύβι μέσα και το έστελνε με ευκολία πάνω από την οροφή του κτιρίου κερδίζοντας όποιο ποσό είχε στοιχηματήσει κάθε φορά.
Το συγκεκριμένο στοίχημα ο Τόμπσον το κέρδισε μια φορά και από τον διάσημο αρχηγό της μαφίας, Αλ Καπόνε, ο οποίος εντυπωσιασμένος από τις ικανότητες του Τόμπσον, τον είχε πάρει υπό την προστασία του.
Μία άλλη φορά καθόταν στα σκαλιά ενός ξενοδοχείου, στο οποίο διέμενε εκείνες τις μέρες, και συζητούσε με κάποιους ντόπιους. Όταν ένα φορτηγό με καρπούζια έστριψε αργά αργά τη γωνία του δρόμου και ετοιμαζόταν να περάσει από μπροστά τους, ο Thompson περηφανεύτηκε ότι μπορεί να υπολογίσει με αρκετή ακρίβεια πόσα καρπούζια κουβαλάει το φορτηγό.
Οι συνομιλητές του δέχτηκαν να στοιχηματίσουν ότι θα πέσει έξω για τουλάχιστον 3 καρπούζια και αμέσως σταμάτησαν τον οδηγό του φορτηγού και τον πλήρωσαν ένα ποσό για να μετρήσει το φορτίο του.
Ο Τόμπσον είχε πέσει έξω για μόλις 2 καρπούζια και κέρδισε το στοίχημα. Προφανώς δεν ήταν τυχαία η νίκη του, αφού είχε πληρώσει τον οδηγό από την προηγούμενη μέρα να μετρήσει πόσα καρπούζια είχε το φορτηγό και να περάσει από εκείνο το σημείο τη συγκεκριμένη ώρα.
Το απίστευτο ταλέντο στο γκολφ
Ένα από τα παιχνίδια στα οποία ο Τόμπσον ήταν τρομακτικά καλός ήταν το γκολφ και είχε βρει αρκετά κόλπα ώστε να αποσπά στοιχήματα από τους αντιπάλους του. Είχε κάνει εξαντλητική προπόνηση σε αυτό το παιχνίδι και ταξίδευε σε όλη τη χώρα αναζητώντας αντιπάλους που ήταν διατεθειμένοι να παίξουν με μεγάλα στοιχήματα.
Είχε φτάσει να παίζει και για 15 χιλιάδες δολάρια την παρτίδα, που είναι περίπου όσο 120 χιλιάδες ευρώ σήμερα.
Το πιο σύνηθες ήταν να παίζει αρχικά με μικρό στοίχημα κρατώντας το μπαστούνι με το δεξί χέρι και να κερδίζει. Στη συνέχεια πρότεινε στον αντίπαλό του να παίξουν ξανά, μόνο που αυτός θα παίζει με το αριστερό. Εκεί οι αντίπαλοί του δεχόντουσαν να ποντάρουν μεγαλύτερα ποσά, χωρίς όμως να γνωρίζουν ότι ο Τόμπσον ήταν αριστερόχειρας, ο οποίος είχε προπονηθεί τόσο πολύ και με το δεξί του χέρι, ώστε να μπορεί να είναι καλός και με τα δύο.
Μια φορά στοιχημάτισε ότι μπορεί να χτυπήσει ένα μπαλάκι του γκολφ με το μπαστούνι του και αυτό να διανύσει απόσταση πάνω από 450 μέτρα, όταν η απόσταση που έφταναν τότε οι κορυφαίοι παίκτες δεν ξεπερνούσε ούτε τα 200 μέτρα. Κέρδισε το στοίχημα περιμένοντας να χειμωνιάσει ώστε να εκτελέσει τη βολή του πάνω από μια παγωμένη λίμνη, επιτρέποντας στη μπάλα να αναπηδάει στον πάγο με ελάχιστη τριβή, φτάνοντας και ξεπερνώντας τον στόχο του.
Ο ρόλος των βοηθών του Thompson στο γκολφ
Ένα άλλο κόλπο του ήταν να προσλαμβάνει άγνωστους επαγγελματίες παίκτες για να προσποιούνται τους βοηθούς του που κρατάνε τα μπαστούνια. Αφού είχε λοιπόν κερδίσει ο ίδιος τον όποιο αντίπαλο είχε μπροστά του, τον προκαλούσε λέγοντάς του ότι παίζει τόσο άσχημα, που μέχρι και ο βοηθός του θα μπορούσε να τον κερδίσει, βάζοντας και στοίχημα προφανώς. Όπως καταλαβαίνετε, ο εν λόγω βοηθός αναλάμβανε δράση για να διαλύσει εντελώς την ψυχολογία του καημένου θύματος της απάτης.
Κάποιοι από αυτούς τους άγνωστους τότε επαγγελματίες, έγιναν αργότερα διάσημοι πρωταθλητές, με μερικούς από αυτούς να μπαίνουν μάλιστα και στο World Golf Hall of Fame, όπως ο Byron Nelson, ο Harvey Penick, ο Paul Runyan, και ο Sam Snead.
Ένας από τους γνωστούς επαγγελματίες παίκτες της δεκαετίας του 1930, ο Ben Hogan, είχε πεί για τον Τόμπσον ότι ήταν ο καλύτερος παίκτης που είχε δει ποτέ. Όταν όμως ρωτούσαν τον Τόμπσον γιατί δεν γίνεται επαγγελματίας παίκτης, αυτός απαντούσε, …
“Δεν μπορώ να δεχτώ μείωση στα εισοδήματά μου από το γκολφ” (“I could not afford the cut in pay”).
Ο Τόμπσον μπορούσε να κερδίζει από τα στοιχήματά του στο γκολφ όσα κέρδιζε ένας επαγγελματίας παίκτης γκολφ της εποχής σε έναν χρόνο.
Εφευρετικότητα και προετοιμασία
Η εφευρετικότητα του Τόμπσον όταν προετοίμαζε το επόμενο στοίχημα που θα βάλει ήταν εντυπωσιακή.
Σε ένα γήπεδο γκολφ που έπαιζε συχνά, παρατήρησε ένα ποταμάκι να περνάει από την άκρη του γηπέδου. Άρχισε λοιπόν να βγάζει βόλτα τον σκύλο του στην περιοχή πιο συχνά.
Λίγο καιρό μετά, φτάνει με κάποιους συμπαίκτες του στο συγκεκριμένο σημείο του γηπέδου, ανάμεσά τους και ο ιδιοκτήτης του γηπέδου. Ο Thompson λέει στον ιδιοκτήτη, "Ο σκύλος μου εδώ είναι τόσο έξυπνος, που αν πετάξεις μια οποιαδήποτε πέτρα στο ποταμάκι, μπορεί να τη βρει και να μας τη φέρει πίσω".
- "Και πως θα ξέρω ότι είναι η σωστή πέτρα; Αφού όλες εδώ είναι σχεδόν ίδιες".
- "Είναι απλό", του λέει ο Τόμπσον, "θα χαράξουμε ένα μεγάλο Χ πάνω στην πέτρα σου για να την αναγνωρίσουμε".
Έτσι και έγινε. Πήραν μια από τις πέτρες στα πόδια τους, της χάραξαν ένα μεγάλο Χ και ο ιδιοκτήτης του γηπέδου την πέταξε στο ποτάμι. "Στοίχημα 100 δολάρια ότι ο σκύλος σου δεν θα τη βρεί", λέει πριν την πετάξει.
Ο σκύλος έτρεξε στο ποταμάκι, βούτηξε, και έφερε μια πέτρα πίσω, η οποία προς μεγάλη έκπληξη όλων, είχε πάνω της το χαραγμένο σημάδι.
Όπως καταλαβαίνετε, οι βόλτες του Τόμπσον με τον σκύλο του τις προηγούμενες ημέρες δεν ήταν επειδή του άρεσε το τοπίο. Έπαιρνε πέτρες, τις χάραζε με ένα μεγάλο Χ και τις ξαναπετούσε στο ποταμάκι. Έτσι, όποια πέτρα και να έπιανε ο σκύλος του, θα είχε ένα μεγάλο Χ πάνω της.
Ο ιδιοκτήτης του γηπέδου εκνευρίστηκε που έχασε το στοίχημα και προκάλεσε τον Τόμπσον να διπλασιάσουν το στοίχημα σε αγώνα γκολφ, χωρίς να γνωρίζει τα ταλέντα του. Αφού λοιπόν ο Τόμπσον τον κέρδισε με μικρή διαφορά στην πρώτη αναμέτρηση, του έκανε το κόλπο με την αλλαγή χεριού, προτείνοντας να διπλασιάσουν το στοίχημα. Ο υπερφίαλος ιδιοκτήτης του γηπέδου δέχτηκε, και φυσικά έχασε ξανά.
Πετούσε κλειδί σε κλειδαριά από απόσταση
Αυτό που αναφέρεται σε πολλές πηγές για τον Τόμπσον, αλλά γίνεται δύσκολα πιστευτό, ήταν η ικανότητά του να πετάει κλειδί πόρτας από απόσταση 3 μέτρων και να πετυχαίνει ακριβώς την κλειδαριά της πόρτας.
Οι μαρτυρίες για αυτό το κατόρθωμα είναι αρκετές και λένε ότι αυτό το έκανε συχνά σε ξενοδοχεία στα οποία πήγαινε για να μείνει. Εκεί λοιπόν πρότεινε στους ιδιοκτήτες ότι αν μπορέσει να πετάξει το κλειδί από μακριά και αυτό να μπει ακριβώς μέσα στην κλειδαριά, θα του δώσουν το δωμάτιο δωρεάν, διαφορετικά θα το πληρώσει σε διπλάσια τιμή και το κατάφερνε σχεδόν πάντα.
Προφανώς δε μιλάμε για τις σημερινές κλειδαριές, όπου η τρύπα της κλειδαριάς είναι ακριβώς όσο το περίγραμμα του κλειδιού. Τότε οι κλειδαριές ήταν μεγάλες και φαίνεται ότι ο Τόμπσον είχε κάνει προπόνηση στο συγκεκριμένο πέταγμα ατελείωτες ώρες, ώστε να μπορεί να το καταφέρει με μεγάλο ποσοστό επιτυχίας.
Οι απώλειες στο Μπιλιάρδο και τις Ιπποδρομίες
Ο Τόμπσον είχε φτάσει να γίνεται αρκετά γνωστός στον κόσμο των μικροαπατεώνων, των hustlers όπως λέγονται στα αγγλικά. Ένας από αυτούς, ο Minnesota Fats, διάσημος για τις ικανότητές του στο μπιλιάρδο, είχε καταφέρει να πάρει από τον Τόμπσον πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια στο μπιλιάρδο. Ο Τόμπσον είχε βρει τον δάσκαλό του σε αυτό το παιχνίδι και άργησε λίγο να το καταλάβει.
Τελικά οι δυο τους συνεργάστηκαν για αρκετά χρόνια, με τον Minnesota Fats να δηλώνει αργότερα ότι ο Τόμπσον ήταν ένα από τα σπουδαιότερα μυαλά που είχε συναντήσει στη ζωή του.
Η αδυναμία του Τόμπσον ήταν τα άλογα. Στις ιπποδρομίες τζόγαρε συνεχώς, χωρίς όμως να έχει το παραμικρό πλεονέκτημα. Εκεί έχανε σχεδόν πάντα όσα χρήματα είχε καταφέρει να μαζέψει με τόσο κόπο.
Δολοφονίες
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Titanic Thompson ήταν υπεύθυνος για 5 θανάτους.
Το πρώτο του θύμα ήταν κάποιος με το όνομα Τζιμ Τζονσον. Το 1910, ο Τόμπσον βρισκόταν πάνω σε πλοιο, το οποίο είχε κερδίσει σε στοιχήματα από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη.
Ο Τόμπσον κατηγόρησε τον Τζόνσον, που ήταν και φίλος του προηγούμενου ιδιοκτήτη, ότι έκλεβε στα ζάρια και στον καυγά που ακολούθησε, πέταξε τον Τζόνσον από το κατάστρωμα.
Ο Τζόνσον σκαρφάλωσε ξανά πάνω στο πλοίο οργισμένος, έβγαλε μαχαίρι και απείλησε με αυτό την κοπέλα του Titanic Thompson. O Τόμπσον έπιασε ένα σφυρί, με το οποίο του κατάφερε αρκετά χτυπήματα στο κεφάλι, πριν τον πετάξει πάλι στο νερό, όπου πνίγηκε.
Ο Τόμπσον δεν έδειξε καμία μεταμέλεια για τις πράξεις του, δηλώνοντας ότι το υπαίτιος ήταν ο Τζόνσον που δεν ήξερε να κολυμπάει. Ο σερίφης έδωσε στον Τόμπσον την επιλογή: είτε θα περνούσε από δικαστήριο είτε θα χάριζε το πλοίο του στις αρχές και θα εξαφανιζόταν από την πόλη, κάτι που ο Τόμπσον έκανε και γλίτωσε το δικαστήριο.
Τα δύο επόμενα θύματά του ήταν δύο ληστές τράπεζας το 1919, όταν η αστυνομία δεν είχε καταφτάσει ακόμα στον τόπο της ληστείας, και τελικά οι αρχές ευχαρίστησαν τον Τόμπσον για τις ενέργειές του.
Ενώ βρισκόταν στην πόλη Σεντ Τζόζεφ του Μιζούρι μαζί με τον μπράβο του, οι δυο τους άνοιξαν πυρ εναντίων ληστών που επιχείρησαν να κλέψουν ένα παιχνίδι πόκερ. Τα θύματα ήταν αναγνωρισμένοι εγκληματίες και δεν ασκήθηκε καμία δίωξη για τη δολοφονία τους.
Το 1932 πυροβόλησε στο δρόμο εξ επαφής έναν μασκοφόρο επίδοξο ληστή, ο οποίος τελικά ήταν ο 16χρονος Τζίμι Φρέντερικ, που ήταν συχνά βοηθός του Τόμπσον στο γκολφ, κρατώντας τα μπαστούνια του.
Ο Arnold Rothstein δολοφονήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1928, λίγους μήνες αφού αρνήθηκε να πληρώσει τα χρέη του από παιχνίδι πόκερ. Η δολοφονία πήρε τον τίτλο “το έγκλημα του αιώνα” από τα μέσα ενημέρωσης.
Η αστυνομία δεν βρήκε ποτέ ποιος ήταν ο δολοφόνος, αλλά το σίγουρο είναι ότι ο Titanic Thompson βρισκόταν στο συγκεκριμένο παιχνίδι και το είχε στήσει ώστε να εξασφαλιστεί ότι ο Ροθστάιν θα χάσει. Πολλοί λοιπόν θεωρούν ότι ο Thompson είναι τουλάχιστον εν μέρη υπεύθυνος και για αυτή τη δολοφονία, αλλά αυτό δεν έχει αποδειχθεί ποτέ.
Προσωπική ζωή
Ο Titanic Thompson παντρεύτηκε πέντε φορές, και έχει τρία επιβεβαιωμένα παιδιά, ενώ συνδέεται με πολλές ακόμα γυναίκες, κάποιες από αυτές διάσημες μάλιστα, όπως η Myrna Loy και η Jean Harlow.
Και τα τρία του παιδιά είναι από διαφορετικές μητέρες. Ένας από τους γιους του, ο Τόμι, ταξίδεψε για ένα διάστημα μαζί με τον Titanic, βλέποντας τον πατέρα του σε δράση και μαθαίνοντας όλα του τα κόλπα. Ο Τόμι ήταν πολύ καλός “μαθητής”, αλλά μετά τον θάνατο του πατέρα του αποφάσισε να τα αφήσει όλα για να γίνει ιερέας. Επικεντρώθηκε στην ενημέρωση των πολιτών για τους κινδύνους των τυχερών παιχνιδιών.
Επίλογος
Το βιβλίο “Titanic Thompson: The Man Who Bet on Everything” του Kevin Cook, δημοσιεύθηκε το 1956 και περιγράφει με γλαφυρότητα τις περιπέτειες του Titanic Thompson.
Ο Titanic Thompson ήταν επίσης η έμπνευση για τον χαρακτήρα Sky Masterson, τον οποίο υποδύεται ο Μάρλον Μπράντο στην κινηματογραφική ταινία του 1955 “Guys and Dolls”, μαζί με τον Φρανκ Σινάτρα και την Τζιν Σίμονς.
Ο Titanic Thompson ήταν σίγουρα ο πιο πολυμήχανος απατεώνας της γενιάς του και ίσως όλης της ιστορίας. Οι ικανότητές του στο γκολφ, στο μπιλιάρδο και στο πόκερ, σε συνδυασμό με την άφταστη εφευρετικότητά του, του χάρισαν πολλά εκατομμύρια. Τα περισσότερα τα έχασε στον ιππόδρομο και με αυτά που του έμειναν πέρασε αξιοπρεπώς τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Ο Τόμπσον είχε ένα μικρό φορτηγό, το οποίο λάτρευε. Μέσα άφηνε πάντα δύο σετ με μπαστούνια του γκολφ, ένα για αριστερόχειρες, και ένα για δεξιόχειρες και μαζί μια βαλίτσα με μετρητά, ώστε να είναι έτοιμος να ξεκινήσει την επόμενη περιπέτειά του ανά πάσα στιγμή.
Οδηγούσε αυτό το φορτηγό μέχρι που δεν μπορούσε να οδηγήσει άλλο, οπότε και τον πήγαν σε γηροκομείο του Ντάλας. Εκεί πέρασε την υπόλοιπη ζωή του μέχρι το θάνατό του, στις 19 Μαΐου του 1974, όταν ο Titanic Thompson ήταν 82 ετών.
