Οι επιστήμονες ανέπτυξαν μια πηγή ενέργειας που μπορεί να επιτρέψει στους αστροναύτες να ζουν στη Σελήνη για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Το πρόγραμμα Artemis, υπό την ηγεσία της Nasa, ελπίζει σε ένα φυλάκιο στη Σελήνη περίπου μέχρι το 2030.
Το Πανεπιστήμιο του Μπάνγκορ σχεδίασε πυρηνικές κυψέλες καυσίμου, στο μέγεθος σπόρων παπαρούνας, για την παραγωγή της ενέργειας που απαιτείται για τη διατήρηση της ζωής εκεί.
Ο καθηγητής Σάιμον Μίντλμπεργκ από το πανεπιστήμιο δήλωσε ότι το έργο ήταν μια πρόκληση - «αλλά ήταν διασκεδαστικό».
Η Σελήνη, η οποία θεωρείται από ορισμένους ως η πύλη προς τον Άρη, περιέχει πολλούς πολύτιμους πόρους που απαιτούνται για τη σύγχρονη τεχνολογία.
Η ελπίδα είναι πως η Σελήνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εφαλτήριο για να φτάσουμε στους πλανήτες πέρα από αυτήν.
Καθώς η διαστημική τεχνολογία εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς, το BBC είχε αποκλειστική πρόσβαση στο εργαστήριο του Ινστιτούτου Πυρηνικών Μελλοντικών του Πανεπιστημίου Bangor.
Η ομάδα του Bangor, η οποία είναι παγκόσμιος ηγέτης στα καύσιμα, συνεργάζεται με εταίρους όπως η Rolls Royce, η Βρετανική Διαστημική Υπηρεσία, η Nasa και το Εθνικό Εργαστήριο Los Alamos στις ΗΠΑ.
Σεληνιακές βάσεις στη δεκαετία του 2030
Ο γεωπολιτικός συγγραφέας και δημοσιογράφος, Tim Marshall, δήλωσε ότι η ανακάλυψη σχετικά με τα καύσιμα είναι ένα βήμα προς έναν παγκόσμιο αγώνα δρόμου προς τον σεληνιακό νότιο πόλο.
«Είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξουν βάσεις στο φεγγάρι τη δεκαετία του 2030. Πιθανόν μια κινεζική, πιθανόν μια αμερικανική.
Είμαι σίγουρος επειδή δεν νομίζω ότι οι μεγάλες δυνάμεις μπορούν να αντέξουν οικονομικά να μην είναι εκεί, σε περίπτωση που αυτό που είναι πιθανό να είναι μια τεράστια ανακάλυψη.
Έτσι, οι Κινέζοι μιλούν για το 2028, βάζοντας το πρώτο τούβλο κάτω, πιθανώς συμβολικά για να πουν ότι ήταν οι πρώτοι. Αλλά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2030, και οι δύο θα έχουν μια βάση».
Η Σελήνη εξετάζεται ως ενδιάμεσος σταθμός πριν από το ταξίδι σε άλλους πλανήτες, όπως ο Άρης.
«Θεωρείται ότι υπάρχει τιτάνιο, λίθιο, πυρίτιο, σίδηρος και πολλά άλλα ορυκτά που χρησιμοποιούνται για όλα τα είδη των τεχνολογιών του 21ου αιώνα.
Η πραγματική ποσότητα είναι άγνωστη... αλλά οι περισσότερες εταιρείες είναι βέβαιες ότι είναι αρκετή για να το καταστήσει οικονομικά βιώσιμο», πρόσθεσε.
