Μια πολλά υποσχόμενη στρατηγική για τη θεραπεία του καρκίνου είναι το «ξύπνημα» του ανοσοποιητικού συστήματος ώστε να επιτίθεται στους όγκους. Στο πλαίσιο αυτό μηχανικοί του MIT ανακάλυψαν έναν τρόπο να ενισχύουν το ανθρώπινο αμυντικό σύστημα με τη χρήση νανοσωματιδίων.
Αυτό που έκαναν ήταν να εξελίξουν περαιτέρω τη θεραπεία με αναστολείς των σημείων ελέγχου του ανοσοποιητικού συστήματος. Χοντρικά, πρόκειται για θεραπεία που περιλαμβάνει σημεία ελέγχου αναστολής, τα οποία χρησιμοποιούνται από τα καρκινικά κύτταρα ώστε να εμποδιστεί η ανίχνευση και η εξόντωσή τους από το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Η συγκεκριμένη θεραπεία χρησιμοποιούνται σε περισσότερα από δέκα είδη καρκίνου, ωστόσο άγνωστο γιατί δεν έχει την ίδια αποτελεσματικότητα σε όλους τους ασθενείς.
Οι μηχανικοί του ΜΙΤ χορήγησαν γνωστά αντικαρκινικά φάρμακα σε ποντίκια, μόνο που αυτή τη φορά πρόσθεσαν στο κοκτέιλ και νανοσωματίδια που διεγείρουν περαιτέρω το ανοσοποιητικό σύστημα. Όπως αποδείχθηκε η θεραπεία ήταν πιο ισχυρή από τις περιπτώσεις που οι αναστολείς χορηγήθηκαν μόνοι τους.
Η ομάδα του MIT επινόησε έναν τρόπο συσκευασίας και παράδοσης μικρών κομματιών DNA που αυξάνουν την ανοσολογική απόκριση στους όγκους. Η διπλή θεραπεία σταμάτησε την ανάπτυξη των όγκων και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και τη μετάσταση σε άλλα όργανα.
Το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα είναι προγραμματισμένο να αναγνωρίζει και να καταστρέφει μη φυσιολογικά κύτταρα, όπως τα καρκινικά. Ωστόσο, πολλοί όγκοι εκκρίνουν μόρια που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Η ιδέα πίσω από τους αναστολείς των σημείων ελέγχου είναι ότι μπορούν να αφαιρέσουν αυτό το «φρένο» και να αποκαταστήσουν την ικανότητα των Τ κυττάρων να επιτεθούν στους όγκους.
Ορισμένες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι ο συνδυασμός αναστολέων σημείου ελέγχου με ακτινοθεραπεία είναι πιο αποτελεσματικός. Μια άλλη προσέγγιση που έχουν δοκιμάσει οι ερευνητές είναι ο συνδυασμός τους με ανοσοδιεγερτικά φάρμακα. Μία τέτοια κατηγορία φαρμάκων είναι τα ολιγονουκλεοτίδια - συγκεκριμένες αλληλουχίες DNA ή RNA που το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει ως ξένα.
Η ομάδα του MIT προσπάθησε να βρει έναν τρόπο για πιο στοχευμένη παράδοση αυτών των ανοσοδιεγερτικών φαρμάκων, επιτρέποντάς τους να συσσωρευτούν σε σημεία όπου αναπτύσσονται καρκινικά κύτταρα. Για να γίνει αυτό, συσκεύασαν ολιγονουκλεοτίδια μέσα σε νανοσωματίδια πεπτιδίων που διεισδύουν σε όγκους.
Μετά τη δημιουργία των νανοσωματιδίων, οι ερευνητές τα δοκίμασαν σε διάφορους τύπους καρκίνου. Αρχικά μόνο τα νανοσωματίδια ολιγονουκλεοτιδίων, στη συνέχεια τους αναστολείς σημείου ελέγχου και τέλος και τις δύο θεραπείες μαζί. Ο συνδυασμός των δύο θεραπειών έδωσε μακράν τα καλύτερα αποτελέσματα.
