(Photo by digitaltrends.com)
Του Γιάννη Γορανίτη
| 1η ώρα | Μαθηματικά |
| 2η ώρα | Ιστορία |
| 3η ώρα | video-games |
Όχι, δεν πρόκειται για το κακόγουστο αστείο κάποιου ευφάνταστου παιδιού που θέλει να παίξει στον υπολογιστή του αντί να παρακολουθήσει βιολογία, αλλά για την πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσουν προσεχώς διδάσκοντες και μαθητές ενός νορβηγικού σχολείου.
Από τον ερχόμενο Αύγουστο οι μαθητές του ιδιωτικού Λυκείου Garnes Videregaende Skole στην πόλη Μπέργκεν της Νορβηγίας θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν ένα τριετές πρόγραμμα κατάρτισης με άξονα τα esports. Το μάθημα είναι επιλεγόμενο και θα αφορά στη διδασκαλία και την εξάσκηση επί πέντε ώρες την εβδομάδα των δημοφιλών games League of Legends, Dota 2 και Counter Strike: Global Offensive.
(Φωτ.: Οι εγκαταστάσεις του νορβηγικού Λυκείου, όπου θα διδάσκονται τα esports.)
Ο διευθυντής του σχολείου μάλιστα έδωσε μια συνέντευξη για το θέμα, «διαφημίζοντας» τα κορυφαία PC που απέκτησε το σχολείο ειδικά γι' αυτόν τον εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αλλά και τα ειδικά αξεσουάρ –μεταξύ των οποίων και ειδικές gaming πολυθρόνες. Η ειδική αίθουσα gaming θα είναι διαθέσιμη και εκτός μαθημάτων για εξάσκηση. Οι επιδόσεις των μαθητών μάλιστα θα μετρούν στη συνολική τους βαθμολογία, η οποία αποτελεί κριτήρια εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο της επιλογής τους.
Όλα αυτά ενδέχεται να ακούγονται από περίεργα έως εξωφρενικά στους γονείς που πασχίζουν να πείσουν τα βλαστάρια τους να σηκωθούν από το PC και ν' ανοίξουν κανένα βιβλίο, αλλά στη Νορβηγία έχουν άλλη άποψη επί του θέματος. Στο ίδιο σχολείο άλλωστε διδάσκεται Λογοτεχνία, Φιλοσοφία και Ιστορία της Τέχνης.
Η βιομηχανία των esports
Αν στο μυαλό σας έρχεται η εικόνα των υπέρβαρων εφήβων που τρώνε burgers με τα μάτια κολλημένα στην οθόνη, ήρθε η ώρα να αναθεωρήσετε. Σύμφωνα με το πρόγραμμα των μαθημάτων του νορβηγικού σχολείου, η έμφαση θα δίνεται αφενός στη βελτίωση των gaming ικανοτήτων των μαθητών και αφετέρου στη φυσική τους κατάσταση, αφού θα είναι υποχρεωμένοι να ασκούνται. Όσο οι μισοί μαθητές παίζουν, οι άλλοι μισοί θα γυμνάζονται και τούμπαλιν.
Το gaming άλλωστε θεωρείται πλέον «άθλημα» και οι κορυφαίοι του χώρου ακολουθούν ειδικά προγράμματα διατροφής και άσκησης, προκειμένου να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των αγώνων. Το «αγώνες video games» δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά μια ιδιαίτερα κερδοφόρος δραστηριότητα για πολλούς επαγγελματίες gamers (ή eSportsmen).
Τα τουρνουά ανταγωνιστικού gaming τυγχάνουν τεράστιας προβολής και μαγνητίζουν το ενδιαφέρον εκατομμυρίων παικτών και θεατών (κι όμως κάποιοι κάθονται και βλέπουν άλλους να παίζουν!) σε ολόκληρο τον κόσμο. Το ενδιαφέρον δε αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.
(Photo by kotaku.com.au. Ένα αν μη τι άλλο εντυπωσιακό στιγμιότυπο από το ευρωπαϊκό τουρνουά του LOL.)
Τους τελικούς του League of Legends το 2013 παρακολούθησαν 20.000 θεατές, ενώ την επόμενη χρονιά στη Σεούλ ξεπέρασαν τους 40.000. Την ίδια στιγμή το event παρακολουθούσαν μέσω live-streaming πάνω από 20 εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο. Συνολικά υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 100 εκατομμύρια θεατές παρακολούθησαν πέρυσι κάποιο τουρνουά esports.
Είναι πολλά τα λεφτά
Ειδικά για games όπως το Call of Duty, το League of Legends και το Dota τα χρηματικά έπαθλα που λαμβάνουν οι νικητές κινούνται στα όρια του εξωφρενικού. Στο Dota 2, για παράδειγμα, τα έπαθλα που κέρδισαν οι παίκτες ξεπέρασαν τα 56 εκατ. δολάρια. Ο 24χρονος Αμερικανός Peter Dager φούσκωσε τον τραπεζικό του λογαριασμό με περισσότερα από 2 εκατομμύρια, ενώ οι δέκα πρώτοι κινήθηκαν πάνω από το εκατομμύριο. Ενδεικτικά τα έσοδα των εκατό πρώτων εδώ.
Είναι λοιπόν λύση να στρέψετε τα παιδιά σας στο επαγγελματικό gaming; Πιθανότατα όχι, εκτός αν διαβλέπετε κάποιο εκπληκτικό ταλέντο, που εντός ή εκτός εισαγωγικών μπορεί να οδηγήσει σε επαγγελματική αποκατάσταση. Οι υπόλοιποι καλό θα είναι να αντιμετωπίζουν τα παιχνίδια σε κονσόλες και υπολογιστές ως μία πτυχή της ψυχαγωγίας των παιδιών (ή και δική τους).
Αν αποκομίζουμε ένα συμπέρασμα από την απόφαση του νορβηγικού Λυκείου να εντάξει το gaming στο διδακτικό πρόγραμμά του, είναι ότι στο σύγχρονο κόσμο δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε εχθρικά μια μορφή ψυχαγωγίας, αλλά αντίθετα κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να την εντάξουμε ομαλά στην καθημερινότητά μας.
Και μην ξεχνάτε: για το παιδί που ξημεροβραδιάζεται μπροστά από μια οθόνη δεν φταίνε τα games, αλλά οι γονείς.
Με πληροφορίες από: ArsTechnica & Gamer.no
