Δεν ξέρουμε αν τα χρηματιστήρια θα ανέβουν, αν ο χρυσός εξακολουθήσει να είναι ένα «ασφαλές καταφύγιο» ή θα γίνει κάποια στιγμή στο μέλλον ένα ακόμη νεκροταφείο προσδοκιών, αν η τρέλα με τα κρυπτονομίσματα διδάσκεται έπειτα από 50 χρόνια στα σχολεία, όπως σήμερα η ιστορία με τις Τουλίπες. Εκείνο που καταλαβαίνουμε είναι ότι ο πιο hot χρηματιστηριακός κλάδος θα είναι αυτός της αμυντικής βιομηχανίας. Κι ίσως με αυτά και με εκείνα δεν υπάρχουν τελικά σε 500 χρόνια σχολεία για να πούνε τότε την ιστορία για τις τουλίπες του 2025…
Η Ευρώπη θα αυξήσει κατακόρυφα τις δαπάνες της για την άμυνα. Προφανώς και σε βάρος άλλων τομέων που μέχρι σήμερα απολάμβαναν ιδιαίτερης φροντίδας, όπως η Παιδεία και η Υγεία. Οι διαφωνούντες, πάντως, θα πρέπει να απευθυνθούν στη Μόσχα! Διότι η Ευρώπη έχει δυστυχώς μία και μόνη επιλογή: Να αυξήσει τις δαπάνες της για την άμυνά της και να εξασφαλίσει έτσι ότι στο μέλλον οι πολίτες της θα είναι κυρίαρχοι στην πατρίδα τους, όπως είναι σήμερα.
Υπάρχει και ένας πρόσθετος ακόμη λόγος για την αναπόφευκτη αύξηση των αμυντικών δαπανών της Ευρώπης, που δεν είναι άλλος από την αφόρητη και δικαιολογημένη σε έναν βαθμό πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι αναζωογονητικό να πιστεύει κανείς ότι ορίζει τη μοίρα του, αλλά σημασία έχει να συμβαίνει όντως αυτό. Να μην γίνονται … μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα.
Στο σημείο αυτό δημιουργείται αυτόματα μια ευκαιρία για την Ελλάδα. Η οποία δεν είναι φυσικά η «ανάσταση» της κρατικής βιομηχανίας όπλων, αλλά η συμπαραγωγή προηγμένων οπλικών συστημάτων με στρατηγικές συμμαχίες και η πώλησή τους στη συνέχεια σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Είναι η ευκαιρία να προσελκύσουμε σημαντικές επενδύσεις από το Ισραήλ, την Ινδία και άλλες χώρες που θα ήθελαν να δουν τα προϊόντα τους να τοποθετούνται στην ευρωπαϊκή αγορά.
Καλώς ή κακώς η μεγάλη πρόοδος στην τεχνολογία δημιουργείται μέσω της ανάπτυξης της αμυντικής βιομηχανίας. Δεν είναι μόνο η παραγωγή όπλων, αλλά και άλλοι κλάδοι που θα ωφεληθούν σημαντικά από μία τέτοια κίνηση. Να μην αναφερθούμε και στο γεγονός ότι η Ελλάδα μπορεί να μετατραπεί από μεγάλος αγοραστής οπλικών συστημάτων που είναι σήμερα σε πωλητή.
Θα πει κάποιος ότι προτιμούμε νέα σχολεία από νέα όπλα. Είναι σαν τη συζήτηση που κάναμε στο παρελθόν κατά πόσο θα προστάτευε τους … αποπυρηνικοποιημένους δήμους της Αττικής μια επίθεση των σοβιετικών στη νατοϊκή Αθήνα. Το να δηλώνει κανείς υπέρμαχος της ειρήνης είναι το πιο εύκολο. Το δύσκολο σε αυτήν την υπόθεση είναι να μας πει πώς θα εξασφαλίσει το σπίτι του σε μια γειτονιά που δρουν ανενόχλητες αδίστακτες συμμορίες.
Η αύξηση των αμυντικών δαπανών είναι μια ανησυχητική εξέλιξη. Ανησυχητική, αλλά στο τέλος υποχρεωτική. Το θέμα είναι αν θα γίνουμε μέρος της αλλαγής αυτής που συντελείται αυτήν τη στιγμή στην Ευρώπη ή θα παραμείνουμε θεατές, την ίδια ώρα που η γειτονική μας Τουρκία παράγει μόνη της όλα τα όπλα με τα οποία απειλεί την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
