Έχουμε μπει σε μια «σκοτεινή εποχή» που ο ισχυρός επιβάλλει τη θέλησή του, αγνοώντας τα δικαιώματα της μειοψηφίας. Ο αδύναμος δεν έχει θέση σε αυτόν τον κόσμο, είτε πρόκειται για άτομο, είτε για κράτος! Όσα συνέβησαν χτες στην Τουρκία είναι μονάχα ένα μέρος από όσα ζοφερά μας ετοιμάζει το μέλλον. Μιλάμε για τη συντριβή της δημοκρατίας. Και αν αυτό συμβαίνει στην Τουρκία και νομίζουμε ότι δεν μας αφορά, ας δούμε τι γίνεται στις ΗΠΑ. Μην έχουμε αμφιβολία, ότι η επιδημία αυτή εξαπλώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με υπαρξιακά προβλήματα. Ήρθε η ώρα της αλήθειας, να αποδείξει, κυρίως στον εαυτό της, αν όντως είναι υπέρμαχος της φιλελεύθερης δημοκρατίας, αν όντως διατηρεί μέσα της το σπέρμα του διαφωτισμού. Δεν μπορούμε να φανταστούμε να εξελίσσονται στο Παρίσι, στην πόλη του φωτός, παρόμοιες σκηνές με αυτές που είδαμε χτες στην Κωνσταντινούπολη.
Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο «περίεργα». Μπορεί να λέμε ότι η δημοκρατία μας έχει ισχυρά θεμέλια, αλλά δεν θυμόμαστε αυτό να επιβεβαιώθηκε σε αρκετές «άβολες» καταστάσεις τα τελευταία χρόνια που αμφισβητήθηκε και αυτή ακόμη η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Τώρα που ο τραμπισμός φαίνεται να είναι το νέο δόγμα της εποχής, η ρητορική του προέδρου των ΗΠΑ συνεπήρε πολλούς και στην Ελλάδα και άρχισαν να μας λένε ότι οι διαδηλώσεις για τα Τέμπη πρέπει να μετατραπούν σε … συντακτικές συνελεύσεις. Αν το Σύνταγμα είναι το τελευταίο καταφύγιο του πολίτη, το κουρέλιασμά του είναι το όπλο του κάθε πολιτικού απατεώνα.
Ζήσαμε τη Novartis. Ξέρουμε ότι η λογική του «θα κλείσουμε μερικούς στη φυλακή για να κερδίσουμε της εκλογές» είναι εδώ, παρούσα. Ότι θα την ξαναδούμε μπροστά μας. Και δεν έχει σημασία αν αυτός που θα το κάνει θα είναι δεξιός ή αριστερός. Σημασία έχει ότι πολλοί θα ζηλέψουν την «αποφασιστικότητα» του Ερντογάν, ο οποίος με τη σειρά του φαίνεται να πήρε θάρρος από το νέο αέρα που φυσάει στον κόσμο με την έλευση του νέου σερίφη.
Υπάρχει και ένα ακόμη θέμα. Αν η Ευρώπη θέλει να θυμάται τις καταβολές της ή αν θα εισχωρήσει στις νέες αντιλήψεις. Και αυτό θα φανεί από το πώς θα αντιμετωπίσει από εδώ και πέρα την Τουρκία και ειδικότερα μετά τα όσα συνέβησαν χτες. Όχι, ότι η Ευρώπη δεν έχει ήδη λόγους για να κρατήσει κόκκινες γραμμές από την Άγκυρα και με βάση τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Αλλά εδώ μιλάμε για μια άλλη κατάσταση και όχι μόνο για ένα θέμα «διαφορών» και «αντιπαλότητας» της Τουρκίας με δύο μέλη κράτη της ΕΕ, την Ελλάδα και την Κύπρο. Στα «δικά μας» μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι ένας προαιώνιος καυγάς. Δεν θα έχει δίκιο και η αλήθεια είναι ότι έχουμε να κάνουμε με παραβίαση του διεθνούς δικαίου, αλλά σε κάθε περίπτωση έχει κάτι να πει για να κλωτσήσει το τενεκεδάκι λίγο πιο κάτω. Στην περίπτωση του Ιμάμογλου τι θα πει; Ότι θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τις ευρωπαϊκές αξίες και την ίδια ώρα θα χρησιμοποιεί ως χωροφύλακα αυτών των αξιών στην Ουκρανία ή όπου αλλού την Τουρκία; Δεν θα είναι μια απλή ήττα. Θα είναι η παράδοση της Ευρώπης στα χέρια των εχθρών της. Διότι η Ευρώπη δεν είναι το ευρώ. Είναι η υπεράσπιση ενός κόσμου που σήμερα φαίνεται να συνθλίβεται…
Θανάσης Μαυρίδης
