Όποια επιλογή και να έκανε ο κ. Μητσοτάκης στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας θα προκαλούσε γκρίνιες. Επέλεξε τον κ. Τασούλα. Μία σαφώς καλή επιλογή. Μεταξύ μιας πρότασης αρεστής στον κ. Ανδρουλάκη και της εσωκομματικής του ησυχίας, ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε το δεύτερο. Είχε, βέβαια, προηγηθεί η δήλωση Ανδρουλάκη, ότι αν δεν βγουν τα κουκιά στις εθνικές εκλογές στον κ. Μητσοτάκη, η ΝΔ θα έπρεπε να στραφεί στην ακροδεξιά. Για να μην έχουμε στο τέλος απορίες για το τι συνέβη…
Δυστυχώς, ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι διακοσμητικός. Διότι έτσι επέλεξε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Γνωστή η ιστορία, ας μην την επαναλάβουμε. Απ’ ό,τι φαίνεται, πάντως, δεν ενοχλεί κάποιον. Διαφορετικά, όλο και αυτός ο άφαντος κάποιος θα έθετε θέμα ελέγχου της εξουσίας από ένα ανεξάρτητο θεσμικό κέντρο. Αλλά δεν έχουμε ακούσει κάτι σχετικό και δεν πρόκειται να ακούσουμε. Ίσως επειδή όλοι στο τέλος ονειρεύονται ότι θα έρθει η σειρά τους για να ελέγξουν την εξουσία και τους αρμούς της και θέλουν εκείνη την ώρα που θα πραγματωθεί η ονείρωξή τους να τον κάνουν (τον έλεγχο) ανενόχλητοι και ανεξέλεγκτοι.
Πάμε τώρα στην ουσία. Όπως είχαμε γράψει και σε πρόσφατο άρθρο ο κ. Μητσοτάκης είχε 5 επιλογές. Η πρώτη ήταν να προτείνει εκ νέου την κα Σακελλαροπούλου. Αλλά αυτό συγκέντρωνε μικρές πιθανότητες. Ακόμη μικρότερη να πήγαινε σε μία λύση από τον χώρο των… ανταρτών. Θα ήταν σαν να δήλωνε υποχώρηση στις πιέσεις των Καραμανλή και Σαμαρά. Οπότε του έμεναν δύο λύσεις: Η μία εκείνη της προσέγγισης με το ΠΑΣΟΚ. Και η άλλη ενός υποψηφίου της απολύτου εμπιστοσύνης του. Από την ώρα, λοιπόν, που ο κ. Ανδρουλάκης τοποθετήθηκε σχετικώς, ο κ. Μητσοτάκης είχε στα χέρια του να ανοίξει έναν μόνο φάκελο: Του Προέδρου της Βουλής Κώστα Τασούλα. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι τον εμπιστεύεται. Είναι και ότι δύσκολα θα αρνηθεί βουλευτής της ΝΔ να δώσει την ψήφο του στον κ. Τασούλα.
Η αλήθεια είναι ότι και η αντιπολίτευση έχει μια δυσκολία με τον κ. Τασούλα, καθώς είναι ο άνθρωπος που έχει συγκεντρώσει τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων για την εκλογή του στη θέση του Προέδρου της Βουλής. Ήταν κατάλληλος για Πρόεδρος της Βουλής και ακατάλληλος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Ο κ. Μητσοτάκης είχε μία ακόμη επιλογή, αυτή του κ. Δένδια. Δεν ξέρουμε αν έγινε πρόταση στον υπουργό Άμυνας. Ξέρουμε όμως ότι ο κ. Δένδιας θα μας απασχολήσει έτσι ή αλλιώς στο μέλλον. Ίσως όχι όπως θα ήθελαν κάποιοι συνταξιούχοι προεστοί του κόμματος, ως δούρειος ίππος των δικών τους φιλοδοξιών και συμφερόντων.
Κι εδώ βρίσκεται το ενδιαφέρον της πρότασης Τασούλα. Ο κ. Μητσοτάκης δείχνει ότι αυτός διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων και δεν πρόκειται να την παραχωρήσει σε οποιονδήποτε άλλον. Κι οι οποιεσδήποτε εξελίξεις, όταν και αν συμβούν, θα έχουν τη δική του σφραγίδα. Όχι γιατί θα έχει πιεστεί για να πάρει μια απόφαση, αλλά γιατί ο ίδιος θα την κρίνει εκείνη τη στιγμή, την όποια στιγμή, ως την πλέον ενδεδειγμένη.
Θανάσης Μαυρίδης
