Η «πηγή του κακού» είναι η νοοτροπία των πέντε - έξι οικογενειών που διαφεντεύουν τα πάντα σε αυτή τη χώρα, εδώ και δεκαετίες. Η χώρα απειλείται να εισέλθει σε περίοδο πολιτικής αστάθειας επειδή οι εν λόγω ισχυροί οικονομικοί παράγοντες πιστεύουν ότι πήραν ό,τι είχαν να πάρουν από αυτή την κυβέρνηση. Το λάθος του κ. Μητσοτάκη είναι ότι δεν θέλησε να συγκρουστεί μαζί τους και ακολούθησε μια τακτική κατευνασμού τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η ανοικτή αμφισβήτηση στο πρόσωπό του πυροδοτήθηκε τη στιγμή που ουσιαστικά έχει τελειώσει η μοιρασιά του Ταμείου Ανάκαμψης.
Αν υπήρχε αντιπολίτευση στη χώρα, οι ολιγάρχες θα επέλεγαν τη στήριξη εκείνου που θα είχε τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει τον κ. Μητσοτάκη. Το πρόβλημα είναι ότι η επένδυση σε κάποιο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης (πλην ίσως του κόμματος της κας Λατινοπούλου) μοιάζει σαν να πετάει κανείς τα λεφτά του σε ένα πηγάδι δίχως πάτο. Οπότε και επιλέχτηκε η στρατηγική της δημιουργίας αντιπολίτευσης στο εσωτερικό της ΝΔ. Με τον τρόπο αυτόν, η «κόντρα» εξελίσσεται σε μια κανονική ενδοοικογενειακή σύρραξη, η οποία, όμως, μετατρέπεται, όπως και όλοι οι εμφύλιοι, σε μια απίστευτης σκληρότητας αναμέτρηση. Αυτό που θα πρέπει να περιμένουμε, στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, είναι ότι θα ενταθούν οι προσπάθειες να ροκανιστεί ο κ. Μητσοτάκης και να υποχρεωθεί έτσι σε παραίτηση ή να παραδώσει την εξουσία σε κάποιον δελφίνο. Να αλλάξει, δηλαδή, ο πρωθυπουργός χωρίς εκλογές.
Δεν είναι μία η αιτία, δεν είναι ένα το κίνητρο που έχει συνασπίσει απέναντι στον κ. Μητσοτάκη ετερόκλητες δυνάμεις, οι οποίες και τις περισσότερες φορές είναι απασχολημένες με τις μεταξύ τους συρράξεις. Άλλοι είναι «ενοχλημένοι» από το ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο να διαχειρίζεται τις καταστάσεις που δεν χρειάζεται απαραίτητα τη δική τους συμβολή και άλλοι επειδή πιστεύουν ότι η απόλυτη ταύτιση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τη Δύση τους περιορίζει τις πιθανότητες να κερδίσουν από άλλες αγορές. Απ' αυτές που ανέδειξε στο παρελθόν η λεγόμενη … πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.
Κατά τα φαινόμενα, η αντιπολιτευτική μανία εντός της ΝΔ θα λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις στο επόμενο χρονικό διάστημα και ας έχει αυτό σοβαρές συνέπειες στην πορεία της χώρας. Η λεγόμενη οικονομική ελίτ, που κρύβεται πίσω από τις σκιές πολιτικών, που κάποτε είχαν ειδικό βάρος στην κοινωνία, δεν ενδιαφερόντουσαν ιδιαίτερα, ούτε στο παρελθόν, για το πως θα εξελιχτούν τα πράγματα στη χώρα, εφόσον αυτά δεν αφορούσαν το στενό δικό τους περιβάλλον. Το 2015, μάλιστα, οι Ευρωπαίοι είχαν φτάσει στο σημείο να πιστέψουν ότι η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη δεν ήταν ατύχημα, αλλά μια συνεπή προσπάθεια ισχυρών οικονομικών κύκλων.
Το θέμα είναι πώς θα αντιδράσει ο κ. Μητσοτάκης. Θα κάτσει να βλέπει την καρέκλα του να πριονίζεται; Η αντίδρασή του στην ακραία επιθετική στάση του κ. Σαμαρά έδειξε πως όχι. Τα υπόλοιπα θα κριθούν από την απήχηση που θα έχουν στην κοινωνία δηλώσεις, παρεμβάσεις και λοιπές ενέργειες. Και άλλες φορές, οι άνθρωποι υπερεκτίμησαν τις δυνατότητές τους και το αποτέλεσμα ήταν τελικώς «μη αναμενόμενο». Και στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει μια πρόσθετη δυσκολία: θεωρούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη προβλέψιμο, ενώ η πραγματικότητα τους έχει διαψεύσει πολλές φορές μέχρι σήμερα. Να μην ξεχνάμε ότι κάποιοι πίστευαν μετά την εκλογή του ότι δεν θα τα κατάφερνε και ότι θα αποχωρούσε άμεσα από την ηγεσία της ΝΔ. Από τότε κοντεύουν 9 χρόνια. Μία ζωή!
Θανάσης Μαυρίδης
