Όσοι έχουμε συμμετάσχει στις αγορές, γνωρίζουμε τι είναι υπερβολή και τι όχι. Κι όταν συμμετέχουμε σε … ακραίες καταστάσεις, δεν είναι ότι δεν μπορούμε να τις διακρίνουμε. Απλά, δεν πιστεύουμε ότι το μουσικό κουτί θα πάψει να λειτουργεί την ώρα που έχουμε εμείς στα χέρια μας την καυτή πατάτα. Οι μεγάλες καταστροφές δεν συμβαίνουν επειδή δεν ξέρουμε ότι θα έρθουν. Αλλά διότι δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε θα σταματήσει να παίζει η ορχήστρα…
Κοιτάζει σήμερα κανείς τις μετοχές των εταιρειών τεχνολογίας σε Ελλάδα και Εξωτερικό. Είναι ο ορισμός της υπερβολής! Αλλά και πέρυσι τέτοια μέρα το ίδιο θα λέγαμε! Και από τότε μέχρι σήμερα οι συμμετέχοντες στο παιγνίδι αποκόμισαν τρελά κέρδη. Αυτό τι σημαίνει; Ότι είχαν άδικο όσοι επέλεξαν να μείνουν έξω από τον χορό; Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η ετυμηγορία είναι πως ναι, είχαν (είχαμε) άδικο. Με βάση όμως την λογική, είχαν δίκιο τότε και έχουν ακόμη μεγαλύτερο δίκιο σήμερα…
Μόνο που οι αγορές έχουν την δική τους λογική. Κινούνται για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα περισσότερο με γνώμονα την ανθρώπινη πλεονεξία και λιγότερο με τους νόμους της φυσικής. Αλλά αυτό έχει πάντοτε ένα όριο. Στο τέλος επικρατούν οι νόμοι της φυσικής και κυρίως αυτός της βαρύτητας. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πότε η λογική επανέρχεται στο βασίλειο της κερδοσκοπίας.
Το θέμα είναι ποιες θα είναι οι επιπτώσεις μιας κρίσης … λογικής! Αυτή την στιγμή η Δύση απαντάει στην παραγωγική δύναμη των νέων οικονομικών δυνάμεων του πλανήτη με τις υπεραξίες στις μετοχές των εταιρειών αιχμής στην τεχνολογία. Είναι το όπλο ενός κόσμου που πεθαίνει για να μπορέσει να καθυστερήσει τις εξελίξεις. Διότι στο τέλος οι παραγωγικές δυνάμεις είναι αυτές που επικρατούν. Τα «κόλπα» των χρηματομεσιτών μοιάζουν με εκείνα των ταχυδακτυλουργών και ισχύουν για όσο καιρό διαρκεί η παράσταση. Οι θεατές τα αποδέχονται είτε από άγνοια είτε από θαυμασμό για την τέχνη της παραπλάνησης. Όταν όμως τελειώσει η παράσταση και σταματήσει η ορχήστρα να παίζει, τότε οι άνθρωποι επανέρχονται στην κανονική τους ζωή. Κι εκεί δεν μετράνε τα ταχυδακτυλουργικά…
Θανάσης Μαυρίδης
