Του Kody Jensen
Το ημερολόγιο έγραφε 1948. Η δυναστεία του New Deal του Φραγκλίνου Ρούσβελτ είχε διαρκέσει τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις και είχε περάσει στον διάδοχό του, Χάρυ Τρούμαν.
Δύο χρόνια πριν, σε αυτό το κλίμα, ο Leonard Read είχε ιδρύσει το Foundation for Economic Education. Ίσως, το έκανε αυτό βλέποντας ότι λίγοι άλλοι ήταν διατεθειμένοι να υπερασπιστούν τις ιδέες του κλασικού φιλελευθερισμού στις οποίες ο ίδιος πίστευε. Έβλεπε ότι οι προηγούμενοι δύο Ρεπουμπλικανοί υποψήφιοι πρόεδροι, ο Wendell Wilkie και ο Thomas Dewey είχαν προσπαθήσει να προσεταιριστούν το New Deal αντί να το απορρίψουν.
Ο Read έγραφε για τον Wilkie,
“Τότε, κάτι φάνηκε να συμβαίνει στη συμπεριφορά του. Για πρώτη φορά φάνηκε ότι σκεφτόταν ότι θα κερδίσει την εκλογή. Φάνηκε ότι σκεφτόταν μεθόδους για να μαζέψει ψήφους. Φάνηκε να τον ενδιαφέρει ολοένα και λιγότερο να έχει δίκιο. Η φωνή της σκοπιμότητας τον έπεισε να πει στον λόγο αποδοχής της υποψηφιότητάς του ότι πίστευε στον Νόμο Δίκαιων Προτύπων Εργασίας (Fair Labor Standards Act), μια θέση εντελώς αντίθετη προς τις φιλελεύθερες πεποιθήσεις. Ολοένα και περισσότερο ακολουθούσε το μονοπάτι του New Deal, όπως και ο Κυβερνήτης Dewey μετά από αυτόν, όχι γιατί κάποιος από τους δύο πίστευε αναγκαστικά την ορθότητα αυτής της πορείας, αλλά γιατί θα σκέφτηκαν ότι αυτός είναι ο τρόπος για να νικήσουν το Κόμμα του Ρούσβελτ και να διασφαλίσουν το προεδρικό αξίωμα για τους ίδιους και το δικό τους κόμμα. Έδρασαν με κίνητρο τη σκοπιμότητα και όχι τις ηθικές πεποιθήσεις. Και μολαταύτα, η επιλογή τους αυτή αποδείχθηκε πως δεν εξυπηρετούσε καν την σκοπιμότητα. Εξαιτίας της απέτυχαν”.
Στο Pattern for Revolt, ο Read περιγράφει τι θα μπορούσε να πει ένας υποψήφιος επικεντρωμένος περισσότερο στις αρχές του σε μια σειρά υποθετικών προεκλογικών ομιλιών, με αποκορύφωμα την ομιλία της ορκωμοσίας του ως Προέδρου.
Δε νομίζω ότι θα ενοχλούσε τον Leonard Read αν ο Τζο Μπάιντεν ήθελε να ενσωματώσει κάποια από τα παρακάτω στη δική του ομιλία ορκωμοσίας.
1. "Η απλή αλλαγή κομμάτων και προσώπων δεν έχει σημασία. Η μεταβίβαση της εξουσίας από το ένα κόμμα στο άλλο έχει σημασία μόνο αν το επερχόμενο κόμμα έχει αρχές που είναι σημαντικό να αντικαταστήσουν τις αρχές του κόμματος που κατέχει την εξουσία. Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία”.
2. "Η επιλογή μεταξύ διάφορων υποψηφίων που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα παράσχει δημόσια στέγαση, κοινωνικοποιημένη ιατρική φροντίδα, και την κρατικοποίηση της εκπαίδευσης καθώς και μια σειρά άλλων σοσιαλιστικών μέτρων μοιάζει με το να επιλέγει κανείς μία από τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Αυτό δε συνιστά εκλογές με την πραγματικό περιεχόμενο της έννοιας, δηλαδή όχι με κάποια ιδανική έννοια αλλά μόνο με κάποια ασήμαντη έννοια της εναλλαγής των προσώπων”
3. "Συνεπώς, στην κυβέρνηση πρέπει να είναι εκείνοι που στοχεύουν να κάνουν την κυβέρνηση όσο το δυνατόν περισσότερο αχρείαστη. Ο περιορισμός και όχι η επέκτασή της πρέπει να είναι ο στόχος”.
4. "Η ελευθερία είναι μια επιβεβαίωση της θεόσταλτης ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου, η ανάσταση του ανθρώπου από τη θανατηφόρα αυθαίρετη εξουσία, ανεξαρτήτως του αν αυτή η εξουσία ασκείται από δημοκρατικές πλειοψηφίες μέσω του κράτους, ή από καταπιεστές σε καθεστώς αναρχίας. Η εξουσία του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο υπάρχει μόνο παρουσία του λάθους και της άγνοιας, της έπαρσης και του εγκλήματος”.
5. "Αν εφαρμόσουμε τις ιδέες μας δε χρειάζεται να νοιαζόμαστε ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος. Τι θα μπορούσα εγώ να κάνω αν εκλεγώ εν ονόματι του φιλελευθερισμού αν οι ιδέες των ανθρώπων ήταν ιδέες δούλων; Από την άλλη πλευρά, τι θα μπορούσαν να κάνουν οι κολλεκτιβιστές αντίπαλοί μας για να επεκτείνουν την εξουσία τους αν οι άνθρωποι πίστευαν στην αρχή της ελευθερίας;
6. "Σε κάθε πεδίο όπου επιβάλλεται η αυθαίρετη εξουσία θα αναζητήσουμε με ποιον τρόπο μπορεί να αφαιρεθεί και να αντικατασταθεί από την εμπιστοσύνη στην πρωτοβουλία και τη δημιουργικότητα των πολιτών ατομικά. Πρέπει να δώσουμε στην τέχνη της αυτοδιαχείρισης την αμερικανική της αναγέννηση”.
7. "Δεν μπορώ να κατανοήσω την πορεία σκέψης που οδηγεί κάποιους στο συμπέρασμα ότι μπορούμε να πλουτίζουμε πληρώνοντας στο κράτος τεράστια ποσά ώστε να τα πάρει από όλους μας και να τα δώσει σε κάποιους από μας, ή ακόμη και στους περισσότερους από μας. Αυτό το γαϊτανάκι οικονομικού συλλογισμού με υπερβαίνει”.
8. "Αν τα λάφυρα από τη ληστεία των πολιτών δε λαμβάνονται από εκείνους που τα εισπράττουν, αυτοί που σήμερα τα στερούνται να πιέσουν για την εκπλήρωση των αιτημάτων τους πέρα από το σημείο της κρατικής αντίστασης. Η επιλογή είναι μόνο το αν θα συνεχίσουμε αυτή τη βρώμικη διαδικασία ή αν θα βγούμε εντελώς από αυτή. Η χώρα μας δεν μπορεί να αντέξει κάποιοι να μισοληστεύουν και κάποιοι να μισοληστεύονται”.
9. "Ο εξαναγκασμός, στον οποίο το κράτος και οι νόμοι του Θεού πρέπει να έχουν μονοπώλιο, έχει θέσει μόνο ως μια περιοριστική δύναμη για την προστασία της ζωής, της ελευθερίας και της ιδιοκτησίας των πολιτών ατομικά. Η χρήση εξαναγκασμού για να απαλλαγεί το άτομο από την ευθύνη του, για να κατευθυνθούν οι δράσεις του και για να του αφαιρεθεί η περιουσία του, δηλαδή ο τρόπος συντήρησης της ζωής του, καταστρέφει όλα αυτά που δίνουν νόημα στη ζωή, και ακόμη και την ίδια τη ζωή”.
10. "Είναι άλλο πράγμα να περιορίζεται ο κρατικός εξαναγκασμός, δηλαδή η αστυνομική βία, στην καταστολή του εγκλήματος και άλλο εντελώς να επεκτείνεται ώστε να κάνει το καλό. Ο εξαναγκασμός δεν μπορεί να κάνει κάτι καλό - μπορεί να καταστείλει το κακό. Ο εξαναγκασμός πνίγει ό,τι αγγίζει, είτε αυτό είναι καλό, είτε κακό”.
11. "Με ρωτάτε λοιπόν πώς προτείνω να αντιμετωπίσω όσους βρίσκονται σήμερα σε δυσκολία. Η απάντηση είναι απλή. Δεν έχω καμία πρόταση αντιμετώπισής τους μέσω του κράτους. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό δουλειά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να γίνει σωστά στο επίπεδο αυτό ούτε από μένα, ούτε από το Κογκρέσο”.
12. "Το να υποθέτει κανείς ότι ο Πρόεδρος είναι κάτι σαν γενικός διευθυντής, ένα συχνό λάθος, ισοδυναμεί με προδοσία της ελευθερίας και με άρνηση της ιδέας των οριοθετημένων εξουσιών πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε αυτό το κράτος. Οι άνθρωποι, οι Αμερικανοί πολίτες ατομικά, είναι διευθυντές των εαυτών τους”.
13. "Το αξίωμα αυτό έχει μόνο μια προσήκουσα λειτουργία: να εκτελεί τις αστυνομικές δράσεις που το Κογκρέσο κρίνει απαραίτητο να επιβάλλονται και να διαχειρίζεται τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες που το Κογκρέσο, σοφά ή άφρόνως, έκρινε σκόπιμο να παρέχει”.
14. "Να είστε όμως βέβαιοι για το εξής: Θα παραμείνω αμετακίνητος στη δουλειά μου και θα αποφύγω να αναλάβω την όποια αρμοδιότητα δε μου ανήκει ξεκάθαρα. Η ψήφιση ή η κατάργηση νομοθεσίας, για παράδειγμα, είναι λειτουργία αποκλειστικά του Κογκρέσου. Το αν η δουλειά αυτή γίνεται καλά ή όχι είναι ευθύνη των αντιπροσώπων σας στο Κογκρέσο, και όχι του Προέδρου σας. Δική μου δουλειά είναι να διοικώ το κράτος ως έχει. Αυτό, και τίποτε άλλο!”
Αναμφίβολα θα ήταν δύσκολο ο οποιοσδήποτε να μείνει πιστός σε αυτά τα λόγια, πόσο μάλλον ένας Πρόεδρος. Αλλά σίγουρα είναι ευκολότερο να πιστεύει κανείς σε αρχές που κάποιος τόλμησε να διατυπώσει προς όφελος όλων μας.
Ας ελπίσουμε ότι κάποιοι πολιτικοί θα διδαχθούν από τον Leonard Read και θα πάρουν μια θέση ελευθερίας.
--
Ο Kody Jensen είναι ένας εκπρόσωπος της γενιάς των Millennials που του αρέσουν τα οικονομικά, το σκάκι, ο Frédéric Bastiat, ο Henry Hazlitt, και ο Frank Albert Fetter.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 20 Ιανουαρίου 2021 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
