Τα ξημερώματα της 7ης Οκτωβρίου, τρομοκράτες της Χαμάς επιτέθηκαν στο κράτος του Ισραήλ με χιλιάδες ρουκέτες, εκατοντάδες ενόπλους και μια εκστρατεία δολοφονιών και απαγωγών που στόχευε σε πολίτες. Η επίθεση ήταν καλά σχεδιασμένη, μια έκπληξη. Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, τουλάχιστον 500 Ισραηλινοί έχουν σκοτωθεί, ένας άγνωστος αριθμός ανθρώπων - συμπεριλαμβανομένων γυναικών και μικρών παιδιών - έχουν απαχθεί στη Γάζα.
Γιατί τώρα; Επειδή η ηγεσία στο Ιράν που συντόνιζε στενά το χρονοδιάγραμμα αυτής της επίθεσης με τη Χαμάς πιστεύει ότι τόσο το Ισραήλ όσο και ο ισχυρότερος υποστηρικτής του είναι αδύναμοι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατακλύζονται από πολιτικά προβλήματα, και έχουν επικεφαλής συμβιβασμένους και ηλικιωμένους άνδρες με μικρή ανοχή στον κίνδυνο. Και το Ισραήλ, επίσης, βρισκόταν στη δίνη μίας από τις μεγαλύτερες εσωτερικές του διαμάχες - μια διαμάχη για τη δικαστική μεταρρύθμιση που υπήρξε τόσο διαβρωτική ώστε οι στρατιωτικοί έφεδροι απείλησαν να μποϊκοτάρουν την οποιαδήποτε κλήση τους. Προσθέστε στο μείγμα αυτό τις τρέχουσες συνομιλίες με τη Σαουδική Αραβία και την αυξανόμενη αποδοχή του Ισραήλ στον αραβικό κόσμο, και η χρονική στιγμή φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτη.
Το πιο σημαντικό: Υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να είναι ξεκάθαρα αυτή την στιγμή, τις πρώτες - απ’ ό,τι με βεβαιότητα φαίνεται - μέρες μιας εκτεταμένης σύγκρουσης. Η σύγκρουση αυτή δεν γίνεται για τις ζωές Παλαιστινίων ή για την απελευθέρωση εδαφών. Δεν πρόκειται για μια επιχείρηση ενός στρατού εναντίον ενός άλλου για την εμπέδωση κυριαρχίας. Πρόκειται για δολοφονία Εβραίων.
Η Χαμάς δεν είναι μια ανεξάρτητη οργάνωση. Εξοπλίζεται, χρηματοδοτείται, δέχεται συμβουλές και διευθύνεται από το Ιράν και, εν μέρει, επιδοτείται από το Κατάρ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ομάδα αυτή δεν έχει καμία πρωτοβουλία κινήσεων, αλλά οι επιθέσεις αυτού του μεγέθους δεν είναι ανεξάρτητες ενέργειες.
Αυτή τη στιγμή, εμβληματικά κτίρια σε όλο τον κόσμο φωτίζονται με την ισραηλινή σημαία ως ένδειξη αλληλεγγύης στο αρχικό σοκ της επίθεσης. Αυτό θα αλλάξει γρήγορα, ιδιαίτερα καθώς το Ισραήλ αρχίζει να απαντά όπως οφείλει κατά της τρομοκρατικής υποδομής της Γάζας. Στην πραγματικότητα, όμως, τώρα είναι η στιγμή της μεγαλύτερης σαφήνειας. Το Ισραήλ αποσύρθηκε πλήρως από τη Γάζα το 2005. Δεν υπάρχουν «οικισμοί» εκεί, ούτε ισραηλινή κυβέρνηση. Η Χαμάς ελέγχει πλήρως τη Γάζα, με το Ισραήλ στα σύνορα.
Οι ηγέτες της Χαμάς, έχοντας να πάρουν μια απόφαση για το μέλλον της οργάνωσης και το μέλλον των Παλαιστινίων υπό τον έλεγχό της, επέλεξαν να δημιουργήσουν ένα τρομοκρατικό προγεφύρωμα όχι λιγότερο τρομακτικό από αυτό που υπήρχε στο Αφγανιστάν υπό τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα, και όχι λιγότερο πρωτόγονο από αυτό που υπήρχε στη Συρία και το Ιράκ υπό την ISIS. Επειδή η παλαιστινιακή υπόθεση είναι πολύπλοκη, η φύση της Χαμάς και των συμμάχων και υποστηρικτών της είναι, για κάποιους, πιο διφορούμενη από τους σαλαφίτες αδελφούς τους. Αλλά δεν πρέπει να είναι.
Δεν είναι μόνο το Ισραήλ που δεν μπορεί να ανεχθεί την τρομοκρατία και τον πόλεμο. Στις 11 Σεπτεμβρίου, η Αμερική πάγωσε από την απώλεια 3.000 αμάχων στην πιο θρασεία επίθεση που δέχθηκε ποτέ στην ιστορία της. Ο πληθυσμός του Ισραήλ ανέρχεται σε περίπου 9,2 εκατομμύρια άτομα. Τα πρόχειρα μαθηματικά μας δίνουν έναν αναλογικό αριθμό νεκρών περίπου 18.000 ανθρώπων, εάν η επίθεση είχε σκοτώσει το ίδιο ποσοστό Αμερικανών. Τι θα έκανε τότε ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών;
Η Χαμάς και η ομόλογή της οργάνωση που εκπροσωπεί το Ιράν στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη, η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ, δεν μπορούν πλέον να γίνονται ανεκτές. Αυτές οι ομάδες πρέπει να καταστραφούν, όπως οι ΗΠΑ και οι εταίροί τους κατέστρεψαν την Αλ Κάιντα και την ISIS. Σε αντίθεση με αυτή την προσπάθεια, ωστόσο, αυτές οι ομάδες δεν πρέπει να επιτραπεί να επανεμφανιστούν. Η Χεζμπολάχ, ο πιο ισχυρός, καλύτερα οπλισμένος και πιο επικίνδυνος τρομοκρατικός στρατός στον κόσμο πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί. Αλλά πώς;
Αυτό δεν είναι δουλειά μόνο του Ισραήλ. Ούτε πρόκειται απλώς για πόλεμο. Τελικά, αφορά αναγκαστικά το ζήτημα του Ιράν, του τρομοκρατικού κράτους που διευκολύνει την ύπαρξη της πιο εξελιγμένης υποδομής τρομοκρατίας στον κόσμο. Είναι καιρός να θέσουμε το ερώτημα αν θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε το Ισλαμικό Κράτος του Ιράν όπως αυτό είναι συγκροτημένο σήμερα.
Το Ιράν έχει ένα πρόγραμμα πυρηνικών όπλων που σύντομα θα είναι έτοιμοι προς παραγωγή και ένα πρόγραμμα διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων που σύντομα θα μεταφέρει αυτά τα όπλα παντού. Έχει στρατούς που ελέγχει σε όλη τη Μέση Ανατολή οι οποίοι τρομοκρατούν όλους όσους τους περιβάλλουν. Έχει δημιουργήσει εγκαταστάσεις κατασκευής όπλων από τη Γάζα μέχρι την Υεμένη και σε πολλά ενδιάμεσα σημεία. Ιρανοί πράκτορες έχουν σκοτώσει και απαγάγει Αμερικανούς και επιδιώκουν να στηρίξουν τους εχθρούς της Αμερικής από τη Ρωσία μέχρι την Αλ Κάιντα. Το Ιράν δεν είναι απλώς το πρόβλημα του Ισραήλ.
Ποια είναι η απάντηση; Στην αρχή, τουλάχιστον, μια ειλικρινής συζήτηση του προβλήματος. Όσο υπάρχει αυτό το καθεστώς, υπάρχει τρόμος. Ο περιορισμός, η de facto κυβερνητική πολιτική του Μπάιντεν, δεν λειτουργεί. Σίγουρα, ήρθαν πρώτα για τους Εβραίους. Αλλά ποτέ το πράγμα δεν τελειώνει εκεί.
Η Danielle Pletka είναι διακεκριμένο στέλεχος του American Enterprise Institute.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 8 Οκτωβρίου 2023 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
