Το πιο διάσημο απόσπασμα της Έρευνας για τη Φύση και τις Αιτίες του Πλούτου των Εθνών του Άνταμ Σμιθ είναι το εξής:
«Δεν περιμένουμε το δείπνο μας από την καλοσύνη του κρεοπώλη, του ζυθοποιού ή του αρτοποιού, αλλά από την έγνοια τους για το δικό τους συμφέρον. Δεν απευθυνόμαστε στην ανθρωπιά τους αλλά στην αγάπη τους για τον εαυτό τους, και ποτέ δεν τους μιλάμε για τις δικές μας ανάγκες αλλά για τα πλεονεκτήματά τους».
Ωστόσο, λίγες μόνο προτάσεις πριν από αυτό, ο Smith γράφει:
«Κανείς δεν είδε ποτέ έναν σκύλο να κάνει μια δίκαιη και εσκεμμένη ανταλλαγή δίνοντας ένα κόκαλο για να πάρει ένα άλλο από έναν άλλο σκύλο. Κανείς δεν είδε ποτέ ένα ζώο με τις χειρονομίες του και τις φυσικές κραυγές του να σηματοδοτεί σε ένα άλλο ζώο πως "αυτό είναι δικό μου, αυτό είναι δικό σου και είμαι πρόθυμος να το δώσω το ένα για να πάρω το άλλο". Όταν ένα ζώο θέλει να αποκτήσει κάτι είτε από έναν άνθρωπο είτε από άλλο ζώο, δεν έχει άλλο μέσο πειθούς παρά να κερδίσει την εύνοια εκείνων των οποίων την υπηρεσία χρειάζεται».
Αναρωτιέμαι αν ο Σμιθ υποτίμησε την ικανότητα των ζώων ή, τουλάχιστον, την ικανότητα των γατών να συμμετέχουν σε συναλλαγές. Δείτε αυτό το συγκινητικό βίντεο. Βρήκα εύλογη την ιδέα ότι η γάτα νόμιζε ότι αντάλλαζε κάτι που κάποιος άλλος θεωρούσε πολύτιμο, ένα φύλλο, με κάτι που εκείνη εκτιμούσε, ένα κομμάτι ψάρι.
Χρωστώ αυτό το βίντεο στην υπέροχη σύζυγό μου, που πάντα αναζητά γλυκές ιστορίες με ζώα.
*Ο David Henderson είναι ερευνητής στο Hoover Institution και καθηγητής οικονομικών στη μεταπτυχιακή σχολή διοίκησης επιχειρήσεων και δημόσιας διοίκησης του Naval Postgraduate School στο Monterey της Καλιφόρνιας
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 13 Ιουνίου 2024 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια της Library of Economics and Liberty και τη συνεργασία του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών.
